Sprokkel… 

Vanochtend zou het tot 11.00u windkracht drie zijn. En dat is te doen. Daarna de hele dag windkracht vier. Dus de wekker op 07.30u om vroeg te gaan vliegen. Maar toen die afging, was ik niet in staat om op te staan. Het voelde niet goed. Waarschijnlijk door de twee vaccinaties van gisteren. Al viel het met de stijve armen wel mee. Maar ik voelde me slap en loom. Dus bleef ik lekker liggen om na in totaal negen uur slaap opnieuw te ontwaken. Nu wel fit. Maar na het opstaan voelde ik me toch wel ‘appelig’…

Na het ontbijt had ik qua wind nog een uurtje om te vliegen. Maar al bij de eerste vlucht woei het meteen weer een tikkeltje te hard. Het leek weer meer op vliegeren. Dus na twee vluchten ermee gekapt. Nog 28 te gaan. Thuis wat administratief werk gedaan, een paar rekeningen betaald, een film afgekeken en weer een puzzel afgemaakt, gezellig samen met mijn lief. Het lome gevoel bleef aanhouden. Alsof je griep krijgt. Remedie: gewoon in de weer blijven… 

Nadat de puzzel af was keek ik naar buiten. De wind leek mee te vallen. En dus, ook om gewoon in de weer te blijven, opnieuw naar het veld om nog wat vluchten bij elkaar te sprokkelen. Het was inderdaad goed te doen. Echter, na vijf vluchten was het zo goed als donker. Nog 23 te gaan! Ik wil die twintigduizend namelijk halen op een voor mij belangrijke dag. En nu zit ik mooi op schema…

Morgen komt Jan helemaal uit Ede om samen met mij lekker te vliegen. Ik zet in op een sprokkel van zo’n tien vluchten. En uiteraard hebben mijn lief en ik Jan uitgenodigd om gezellig te blijven eten. Je kunt tenslotte iemand na een vermoeiende vliegdag niet met een legen maag de weg op laten gaan… 

Rij, vlieg en sprokkel voorzichtig…