Feest…   

Vandaag bestaat onze jonge club alweer een jaar. Waar blijft de tijd toch… Uit noodzaak opgericht, omdat men zo nodig mijn al sinds 2016 bestaande club moest afpakken. Ja, afpakken. Want ik heb ze nog voorgesteld om zelf een nieuwe club op te richten. Maar dat was ze kennelijk te veel. Nee, het nieuwe bestuur moest en zou mijn club overnemen en geheel veranderen. Zodanig dat ik me er niet meer in herkende… 

Afijn, we zijn over de daarmee gepaard gaande ellende heen. Al zijn er nog wel een paar open eindjes. Zo heb ik bijvoorbeeld nog van geen enkel lid een reactie gehad op mijn ingezonden brieven. Ben benieuwd of het nieuwe bestuur die wel aan de leden heeft voorgelegd. Dat zou toch wat zijn zeg… 

En ik vraag me ook nog steeds af waarom geen van die leden nog ooit contact met me heeft opgenomen. Gewoon om eens te informeren hoe het gaat. En dat na alles wat ik voor ze heb gedaan. Wie weet kom ik nog eens op deze hele affaire terug. Maar nu even niet…  

Laten we positief blijven. Gelukkig is een redelijk aantal leden liever bij mij gebleven. Dat noem ik pas trouw en vriendschap. Met die leden en wat nieuwe hebben we nu weer een heel gezellige groep… 

Met negen van die trouwe mensen hebben we afgelopen zaterdag het eenjarig bestaan gevierd. Lekker gevlogen en bij gekletst. En na het vliegen hebben we met zijn zevenen van een goede maaltijd genoten. Een door mijn lief en mij zelf in elkaar geknutselde rijstmaaltijd. Het was weer lekker en oergezellig. Een waar feest… 

Wat ook een ‘feest’ was? Dat waren mijn telkens terugkerende natte voeten! Nou heb ik mijn doel van twintigduizend vluchten weliswaar gehaald, maar toch wil ik af en toe nog wel een vliegtuigje oplaten. Aan het eind van de zomer heb ik mijn laatste nieuwe legerkistjes van zolder gehaald. Splinternieuwe schoenen, maar ze hebben wel twintig jaar op zolder gelegen. Daardoor bleek het leer uitgedroogd, waardoor er al vlug scheuren in de zijkanten kwamen, net boven de zool…

Eerst had ik het niet zo in de gaten. Maar toen het mooie weer wat natter werd, kwam ik telkens thuis met natte sokken. En nu het winter is, voelt dat niet bepaald fijn. Je krijgt je onderdanen niet meer warm. Dus vandaag bij het inkopen doen voor sinterklaas een paar nieuwe wandelschoenen gehaald. Waterdicht… 

En meteen uitgeprobeerd. Tijdens de laatste vluchten van de maand. Expres veel door het natte gras gebanjerd. Ik moet zeggen, mijn sokken bleven droog… 

Rij, vlieg en feest voorzichtig…