Nachtkaars… 

Vanmorgen toch even met een vliegtuig naar het veld gegaan. Tegen de verdrukking in. De weersverwachting voor de komende dagen is niet best: veel wind en veel water. Tot en met nieuwjaar. Toen ik op het vliegveld was kwam de vraag bij me op: “Wat doe ik hier eigenlijk?” O ja, er zou heus wel kunnen worden gevlogen. Dat heb ik al zo vaak gedaan met harde wind. Maar of dat nou zo leuk is? Ik vond dat ik dit keer het risico maar niet moest nemen. Lekker warm thuis puzzelen met mijn lief. En zo dreigt 2023 wat modelvliegen betreft ‘als een nachtkaars’ uit te gaan… 

Niet getreurd echter! De teller deze maand staat toch maar mooi op 140 vluchten. Met leuke momenten om te herinneren. Neem nou eerste kerstdag. Traditie is hier in het mooie IJlst, dat de plaatselijke muziekvereniging om 06.00 uur op een mooi verlichte wagen achter een busje door de straten wordt getrokken. En daarbij spelen ze de mooiste kerstliederen. De eerste keer toen we hier net woonden, het was eind 2007, wisten we niet wat we hoorden. Sindsdien staan we ervoor op. Ditmaal hadden ze ons bijna bij de veter. En dat was al eens eerder voorgevallen… 

Ik was al vóór kwart voor zes op. Tijd nog om een kop thee voor mijn lief te maken. Maar nét beneden en ik hoorde ze al aankomen! Ik kon net op tijd de deur opendoen om te kijken. Mijn lief spurtte ook uit bed, maar miste ze net. Maar ze komen twee keer bij ons langs en de tweede keer stonden we aan de straat. Volgend jaar toch maar om half zes opstaan… 

Hierna nuttigen we, inmiddels ook traditioneel, samen een kerstontbijtje. Waarna, alweer traditioneel, mij lief weer lekker het bed in kruipt. En ik traditioneel naar het veld ga om al nachtvliegend te beginnen en zo de dageraad van eerste kerstdag invlieg. Dat was dit jaar ook zo, maar dan net iets anders… 

Ten eerste is nachtvliegen verboden. Altijd al. Vroeger kon je daarmee wel wegkomen door onnozel te doen. Maar tegenwoordig moet je een proeve van bekwaamheid afleggen waaruit blijkt dat je de regelgeving kent. Dan kun niet meer net doen of je van niks weet! Ten tweede heb ik ook geen nachtvliegtuig paraat. Dat wil zeggen, een geschikte. Langzaam vliegend en met de juiste verlichting. De enige kist die er in de buurt komt, is de FMS Cub, met 170 cm spanwijdte en lichtjes in de vleugels. Hiermee zou ik toch moeten kunnen ‘schemervliegen’… 

Ik vertrok dus wat later dan normaal. De zon zou om 08.51u opkomen. Mijn eerste start plande ik rond 08.30u, in de door de bewolking nog vrij diepe schemer. Het werkte perfect! Na zes mooie kerstvluchten lag ik rond tien uur weer in bed. Kon niet slapen, dus er een halfuurtje later maar weer uit. Ik zou de me hele dag een beetje ‘brak’ blijven voelen…  

En verder? Vandaag ben ik zoals ik dat noem halfjarig. Dat wil zeggen, over precies zes maanden ben ik weer echt jarig. Opschieten met wat ik nog allemaal wil doen. De tijd gaat voort! En ik wil niet dat mijn hele leven ‘als een nachtkaars uit gaat’. En daarom ben ik nog zo actief en doe ik af en toe zoveel gekke dingen…  

Rij, vlieg en nachtkaars voorzichtig…