Wit… 

Het was de afgelopen weken inderdaad vies weer. Snijdend koud en gisteren zelfs 3 tot 5 centimeter sneeuw. Op de verjaardag van onze dochter nog wel. Gelukkig is alle smurrie morgen weg, als we naar Houten moeten om die 37ste verjaardag te vieren. Alweer 37 is onze jongste, waar blijft de tijd toch… 

Ondanks het vele vieze weer kon er toch nog veel worden gevlogen! Tussen het klussen in huis door, wel te verstaan. En dat klussen schiet op! De hele benedenverdieping is nu klaar. En ook hebben we de studeerkamer uitgemest en opgeruimd. Nu eigenlijk alleen de zolder nog. Hoe dan ook, als het nu eens écht lente gaat worden, en dat kan toch niet lang meer duren, dan hebben we tijd over. Om te genieten van dagjes uit, muziek luisteren, lezen, wandelen, fietsen, kamperen, varen en… vliegen. Nóg meer vliegen dus… 

Maar ik kan tot nu toe dus ook al niet klagen over het aantal gemaakte vluchten. Dat staat alweer op 357 in dit jaar 2023. Waarvan alweer 82 deze maand maart. Wie doet me dat na? Vooral veel gevlogen met de Carat 2000 zwever. Die doet goed echt zijn best. Het totaal aantal vluchten met dat ding is al opgelopen van 58 op 22 februari tot 130 vandaag… 

Gisteren was het echt te slecht om te vliegen. Slechts 1 graad Celsius, een straffe oostenwind, regen en sneeuw. Maar hoe mooi was het weer vandaag: 6 graden, zon en een milde westenwind. Dus erop uit. En wel met de Carat. Alweer. Toen ik begon was alles nog helemaal wit. Dus niet zoals op de onderstaande foto, die is wat later genomen. Ter illustratie. Het dooide toen echter al lekker… 

Maar er lag niet alleen sneeuw, ook de lucht was wit, en wel door een dunne wolkenlaag. Helemaal. Witter dus dan op de later genomen foto (toen begon de lucht al wat blauw te worden). Is het slim om in zo’n geheel witte omgeving met een WIT vliegtuig aan de gang te gaan? Denk het niet…  

Het gevolg was dan ook, dat ik mijn kist meerdere keren niet meer zag. Dat gebeurde wel tien keer. En elke keer dat ziekmakende gevoel dat je hem niet meer terug kan vinden. Gelukkig zag ik hem telkens weer op tijd. Alhoewel het twee keer kantje boord was! Ik overwoog om uit veiligheidsoverwegingen te stoppen, maar wachtte toch nog even af. Wilde nog een extra vlucht maken. Het werden er nog zes… 

Want op een gegeven moment kon ik met de zon in de rug vliegen. In een deel van het luchtruim waar het vliegtuig door de schaduw grijs was. Dat hielp al goed. Later werd de lucht blauwer, om tenslotte helemaal op te klaren tot strakblauw. Probleem opgelost. Lekker de tien vluchten van vandaag volmaken. Blij dat ik had doorgezet. De Carat was in totaal 105 minuten en 50 seconden in de lucht geweest… 

Rij, vlieg en wit voorzichtig… 

Het dooit lekker. En de lucht wordt al blauwer. Maar daarvoor was alles wit. Moeileijk om dan een wit vliegtuig in het oog te houden…