Reken… 

Deze blog wilde ik zo beginnen: “De zon is onder, de maansikkel wordt helderder. Wachten op de eerste sterren die zo meteen aan al het donker wordende zwerk zullen verschijnen. Net gestopt met vliegen. Als een tevreden man…” Maar dat was gisteren. Toen wilde ik een blog maken. Maar toch maar niet. Drukke dagen achter de rug. Dus lekker een film kijken op tv. Met mijn lief. En onze nieuwe sound box. Een genot, zeker… 

Vanmorgen dus alweer zes vluchten gemaakt. Het modelvliegen is voor mij als de dagelijkse (ochtend)gymnastiek. Ik voel me dan ook een beetje de ‘Olga Commandeur’ van het modelvliegen. Het verschil: zei houdt ermee op. En ik niet. Voorlopig nog niet… 

Een man van getalletjes, dat ben ik. Altijd maar rekenen. Zo kijk ik vaak op ze zender naar mooie getallen op de timer. En dan komt bijna elke vlucht, als die lang genoeg is, een aantal Boeings langs: de 7.07, de 7,27, 7,37, 7,47 3n 7,57. Die getallen móet ik zien. En daarbij moet ik, van mezelf, het getal 7,17 NIET zien. Even verderop in de tijd komt op het scherm: 9,11. Het alarmnummer in de USA én de datum van de Twin Towers. Leuk werk. Mijn lief moet er altijd om lachen. Ik vind het onschuldig… 

Maar er zijn afgelopen week méér getallen voorbij gekomen. Zo heb ik sinds de vorige blog de het aantal van 150, 160 en 170 vluchten (deze maand) in mijn logboek kunnen schrijven. En ook de 1400ste vlucht van mijn Charter NXG2 en de 300ste vlucht van de FMS Supercub. Die laatste moest ik gisteravond ‘invliegen’ met een gerepareerde accu. De klacht was geweest, dat hij af en toe helemaal uitviel, waardoor de mooie Cub al dan niet zachtzinnig crashte. Ik heb de hele bedrading mét stekker, van die accu vervangen. En de oude meteen weggegooid! Spannend…  

Eerst maar eens gewoon vliegen met de goede accu’s. De wind was trouwens ook nog te hard voor zo’n testvlucht. Maar na een bui nam de wind af, perfect! Dus voor de laatste vlucht die gerepareerde accu erin en starten! Ik bleef het toestel laag houden, met de flaps op stand 1. Voor het geval de stroom wéér zou uitvallen. Want dan is sturen er ook niet meer bij. En met de flaps in de take-off stand zou dan eventueel een ‘zachte landing’ kunnen volgen… 

Het ging goed. Na een paar minuten laag (en vanwege de flaps langzaam) vliegen, leek me het fijner om wat meer snelheid te maken. Dat vliegt beter. De flaps gingen in en ik liet de kist een beetje klimmen. Resultaat was, dat ik ruim negen minuten zonder storing heb gevlogen. Ik begin alweer een beetje vertrouwen in die accu te krijgen… 

Na de eerstvolgende vlucht, vanmiddag dus, zal ik een totaal aantal uren modelvliegen hebben van maar liefst 3000! Daarmee zou je in de bemande luchtvaart al zeer ervaren worden genoemd! Dan heb ik in totaal zo’n 9000 vlieguren in de luchtvaart. Met inbegrip van die 3000 modeluren, dat wel. Verder reken ik me rot. En dat blijf ik doen. Heb het altijd al gedaan. Ik vind dat leuk…  

Rij, vlieg en reken voorzichtig…