Mazzel… 

Zo, alweer twee weken geleden dat ik een blog heb gemaakt. Tja, dat krijg je als je zo druk aan het klussen bent. Nu aan de vlonders aan de waterkant van de tuin. Maar elke dag maak ik ook tijd voor een paar vluchtjes. Moet gewoon. Van futiliteiten als het maken van een blog komt dan niks… 

Als je zoveel vliegt als ik, dan gebeurt er nog wel eens iets. Af en toe een crash en schade. Dat overkomt de beste. Zelfs mij dus, ha, ha. Maar de laatste tijd is het bij mij wel héél erg vaak raak. Vaak een technische oorzaak, maar ook vaak onbenulligheid van mijn kant. De meeste vliegers praten daar niet over. Net als in de bemande luchtvaart. Zelf maak ik er niet zo’n punt van. Van mijn fouten, als gevolg van onbenullig gedrag of niet, kan tenslotte iedereen wat leren. Afijn. Laat ik mijn laatste drie crashes eens met je doornemen. En dan valt ook op hoe vaak ik onmetelijke mazzel heb bij zo’n ‘mishap’… 

Twee van de drie crashes deden zich net na reparatie van de kist voor. Dat is extra vervelend. Dan heb je net lang zitten repareren en dan gebeurt er wéér iets. Dat wil ik dan zo snel mogelijk oplossen. Alhoewel er ook drie kisten al tot een jaar op reparatie liggen te wachten. Klusje voor als het eens slecht weer is… 

De enige kist die niet pas was gerepareerd, was mijn T-Rex 500 Pro heli. Een kist met een meter rotordiameter waar ik zuinig op ben. Hij had al sinds juni 2019 (!) niet gevlogen. Op 18 mei moest daar maar eens verandering in komen. Samen met de andere heli’s die al lang stil stonden ging ik naar het veld. De Apache, niet gevlogen sinds oktober 2019, deed het nog goed. Al waren twee van de drie accu’s niet best meer. Ik vloog in de luwte van wat bomen en struiken, want de wind nam aardig toe. Met zo’n grote T-Rex kan dat niet, die ging in het open veld, starten en landen op een zandweggetje… 

De eerste paar minuten geen probleem. Toen ik op de zender keek, kreeg het toestel net een windvlaag. Ik liet hem wat stijgen en toen dreef hij naar achter me. Gevaarlijk dicht naar een grote hoeveelheid hooibalen in plastic. Ik moest alle zeilen bijzetten om die dingen niet te raken. Tijdens mijn acties stuurde ik natuurlijk véél te abrupt. Gevolg: de heli kwam op de kop terecht, op zo’n vijf meter hoogte. Toen deed ik iets doms: het gas dicht. De heli crashte op de kop. Maar precies in het hoge gras naast het weggetje. Tot mijn verbazing zag ik geen schade. Nadere inspectie leerde dat een tandwiel licht beschadigd was. Maar het motortandwiel liep er mooi overheen. Met een apart geluidje, dat wel. Maar ik kon dus de vluchten voortzetten. En weer ademhalen… 

De volgende crash gebeurde op de avond van diezelfde 18e mei. Van mijn Carat 2000 zever (2 meter span) had ik de drie stekkers van de haperende motor opnieuw moeten solderen. Lastig werkje, omdat die motor moeilijk weer in te bouwen is. Maar na lang prutsen lukte dat. Invliegen dus. Het woei nog altijd stevig. Maar op zich kan dat ding daar wel tegen. En ik ook. Achteraf denk ik dat de lijm van de carbon staaf in één vleugel had losgelaten. Want na de start ging de Carat alle kanten op. Onverklaarbaar. Natuurlijk dreef hij snel naar de hoge bomen. En ja hoor, precies na één minuut zwabberen hing hij op vijftien meter hoogte in een van de bomen. Shit… 

Door wat vol gas te geven kreeg ik er beweging in. De motor had ik dus goed vastgezet. Het toestel viel naar circa vijf meter hoogte en bleef daar weer hangen. Ik zag al een deel van de achtervleugel vallen. Ik er naartoe. Nog een paar keer gas geven en het toestel viel op de grond. In een bijna droge sloot. Daarbij brak ook een van een hoofdvleugel af. Klauw in de brandnetels en ik kon het toestel met een droge tak naar me toe halen. Zwart van de modder. Maar verder toch lichte schade…  

De laatste mishap was eergisteren, op zaterdag 20 mei. Met mijn Charter NXG, waarvan ik net een accustekker opnieuw had gesoldeerd. Die was losgegaan tijdens de start. En niet in de lucht, een mazzel op zich… 

Tijdens de vijfde en laatste vlucht na reparatie deed het toestel ineens niets meer. Kon ook niet meer sturen. Total electrical failure! In een lichte linker cirkel ging het vliegtuig naar de genoemde bomen. En ik kon niets doen. Hij miste die, oef! Daarna ging de reis naar de vaart! En erboven. Maar daarvan op te terugweg kreeg hij wat extra lift bij de dijk en hij kwam er overheen! Landde mooi in een weiland. Géén schade! Thuis de andere stekker ook opnieuw gesoldeerd. Daarna da accu onder de loep. Die knetterde en ik wist genoeg… 

Die accu heb ik meteen uit het arsenaal genomen. De Carat is ook weer klaar en vliegt áls nooit tevoren’. Alles vliegt weer goed. En ik? Ik ben een mazzelaar… 

Rij, vlieg en mazzel voorzichtig… 

Geen schade…