Héérlijk… 

Zo, eindelijk heb ik de meeste reparaties achter de rug. Dat had nog wel enige voeten in de aarde. Sommige dingen moest ik drie of meer keer doen. Om er dan achter te komen dat het euvel bij de eerste proefvlucht nóg niet was opgelost… 

Dat was vooral het geval bij de neuswielbesturing van de Charter NXG 2. De zelfgemaakte messing stuurhevel had losgelaten van het aandrijfstangetje. Gaatje te groot. Motorkap eraf, tape verwijderen, motor uitbouwen, het heveltje bijbuigen en alles weer in elkaar zetten. En al vóór de eerste proefvlucht gisteravond stond het neuswiel weer vrolijk vrij rond te zwenken. Maar nu wist ik wat ik moest doen. Dus dat zou zo klaar zijn… 

Terwijl mijn lief al op één oor lag, heb ik afgelopen nacht alles weer uitgebouwd. Ik ben namelijk een nachtmens. Maar dat uitbouwen deed ik niet voordat ik in de onderdelendoos een originele stuurhevel had gevonden. En ook nog eentje van messing. Het oude beestje (1452 vluchten!) moest weer van de nodige plakband en duct tape worden ontdaan en de motor moest er weer uit, voordat ik erbij kon. Zag ik meteen dat ik de motor op de kop had gemonteerd. Niet handig voor de voorgeschreven 3 graden motor domp. Het klusje was zó gepiept en vanmorgen heb ik hem weer ingevlogen. Loopt weer mooi als een zonnetje. En de neuswielbesturing is weer perfect… 

Een ander klusje dat ik gisteren meerdere malen opnieuw moest doen was de servo van het luikje van de Charter NXG 3. Cursist Peter had die romp maandag gebracht. Hij had hem mooi gerepareerd nadat hij er in februari zelf mee was gecrasht. Het verder opbouwen was een peulenschil, maar die servo… 

Degene die erin zat was kapot. Liep vrij. Een volgende ook, en een daarna ook. En denk nou niet dat ik die dingen niet test voordat ik ze inbouw, maar onder belasting bleken ze toch kaduuk. Bleek ik ook nog een keer de verkeerde te hebben ingebouwd. Die had ik al geprobeerd en die was echt stuk… 

Maar na vier keer een servo in en uitbouwen, lastig klusje, had ik er eindelijk een goede inzitten. De testvluchten van de NXG 3 gingen gisteravond dan ook prima. Geheel tot mijn tevredenheid. Hij zoemde weer mooi rond. Zelfs de parachutist kwam meteen de eerste keer mooi uit het luikje waar ik zoveel tijd in had gestoken…  

Verder kwam er gisteren een nieuwe cursist. Helemaal uit Noord-Holland. Hij is al 84 jaar, maar heel enthousiast. Daar kunnen we wel wat mee en ik ga hem graag verder helpen. Kijk er al naar uit. Alleen liet ik hem gistermiddag niet vliegen. Windkracht vier vond ik toch wel een beetje te gortig voor hem. We sloten de mooie infomiddag af met één demovlucht van mij… 

En nu maar hopen dat mijn kisten een tijdje heel blijven. Dan kan ik eindelijk eens relaxen, héérlijk…  

Rij, vlieg en heerlijk voorzichtig…