Door Gerth van Roden

Duiven, 30 januari 2016

In 1978 hebben Bald en ik elkaar leren kennen in de officiersmess op de Vliegbasis Deelen bij Arnhem. Bald was destijds luchtwaarnemer bij de Groep Lichte Vliegtuigen (GPLV) en vloog als bemanningslid mee. Eerst in een Piper Cub en later in Alouette en Bolkow helikopters. En daar is het niet bij gebleven. Hij werd zelf vlieger en heeft daarna een meer dan geweldige carrière gemaakt bij de Koninklijke Luchtmacht. Via vele types vliegtuigen en helikopters, waaronder Alouette III en Bölkow BO 105, kwam hij uiteindelijk op de bok van de enige echte gevechtsheli van de KLu. Daarop is hij echter nooit operationeel ingezet.

35 jaar later: in juli 2013 kwam ik in het Horsterpark in Duiven een aardige kerel tegen die in korte broek, met pet, zonnebril en sigaartje bezig was met van die piepkleine modelvliegtuigen.

 …in korte broek, met pet, zonnebril en sigaartje bezig met van die piepkleine modelvliegtuigen…

Ik had een warme belangstelling voor modelvliegen en was me al  aan het oriënteren. Toevallig had ik een brochure van Horizon Hobby (Parkzone/E-Flite) in de auto liggen en met dat boekwerkje in de hand raakten we aan de praat. Na een paar minuten vond Bald het tijd worden om zich voor te stellen. Onze verbazing was heel groot toen bleek dat we elkaar meer dan drie decennia later weer tegenkwamen. Op die dag, 6 juli 2013, was Bald tot op de dag exact twee jaar aan het modelvliegen en had in die twee jaar inmiddels 1330 vluchten gemaakt (nu zijn dat er 5260, red.). Zijn aanstekelijke enthousiasme had ernstige gevolgen voor mij. Nog diezelfde week kocht ik een Apprentice, Spektrum zender en Phoenix Flightsimulator. Met vallen en opstaan ben ik een beetje van de grond gekomen en in die tijd bleek dat ik veel beter kon repareren dan vliegen. Bald roemde mij vaak om mijn prachtige vliegtuigen die na een crash een metamorfose hadden ondergaan en weer volledig luchtwaardig waren.

In augustus 2014 kregen hij en ik tijdens een online les een ‘klein’ meningsverschil. Bald was het niet eens met mijn manier van vliegen (ik kon het veel beter vond hij) en ik had ‘lichte’ kritiek op zijn directe manier van lesgeven. Ik vond dat ‘militaristisch’, maar dat is achteraf natuurlijk niet zo. Bald moet wel zo lesgeven omdat je snel en adequaat moet leren reageren. Een vliegend modelvliegtuig gaat hard en wacht immers niet. Bald is eigenlijk heel flexibel en coulant. Hoe dan ook, we kwamen er toen niet uit en dat was dus einde oefening voor het lessen! Maar… we zijn gelukkig wel vrienden gebleven en hebben ook nog regelmatig samen buiten gevlogen, gefeest en genoten van vele glazen rode wijn.

Vorige week vroeg Bald aan mij of ik samen met hem een demo op de simulator te vliegen om zo een nieuwe cursist te laten zien hoe e.e.a. in z’n werk gaat. Na een voor alle partijen geslaagde demo belde Bald mij op en vroeg me of ik zin had om samen weer eens een rondje te ‘simmen’. Ik vroeg Bald of hij even commentaar wilde geven op mijn manier van vliegen en ik demonstreerde het hele programma voor het brevet van de KNVvL. Zijn commentaar was: “Dat doen we vanavond om zeven uur nog een keer. Ik heb nog wel een paar kleine puntjes”. Stipt om 19.00 uur waren we weer aan het vliegen en toen ik het rijtje weer had afgewerkt zei Bald dat ik geslaagd was voor het getuigschrift. Allebei helemaal happy! En nu op voor het buitengebeuren (en de glazen rode wijn, red.).

Bald heel veel dank en ga zo door, modelvliegend Nederland kan nog veel van jou leren.