IJlst, 7 oktober 2017

Geachte leden van MVC de Vrije Vogels,

Aangezien ik in bijna vier maanden met jullie dagelijks bestuur ‘geen meter verder ben gekomen’, richt ik me tot jullie. Eigenlijk houd ik helemaal niet van negatief gedoe. Dat vind ik allemaal verspeelde energie. Maar soms moet je voor anderen én jezelf opkomen. En dat is nu, vind ik. Want er zijn volgens mij normale omgangsvormen en beleefdheidsregels overschreden. Daarbij zijn onze vereniging EMVC Phoenix IJlst, een aantal van onze leden en ikzelf het ‘slachtoffer’…

Wat wil ik met deze open brief bereiken? Nou, in ieder geval geen conflict, maar wel duidelijkheid. Liever zoek ik, zoals altijd, de dialoog en de samenwerking. Maar nu dat onmogelijk is gebleken, wil ik niet dat mijn vereniging, haar leden en ikzelf zomaar op een ontoelaatbare manier worden neergezet in een clubblad van een andere club. En ik kan ook niet toestaan, dat mijn jarenlange goede werk in het belachelijke wordt getrokken en dat wie dan ook er zó over gaat publiceren.

Sinds ik jullie club, de Vrije Vogels te Soest, een beetje ken (ik ben er in 2013 een keer op bezoek geweest), heb ik altijd best wel hoge achting voor deze vereniging gehad. Tot er in juni iets gebeurde, wat ik hieronder ga beschrijven. Met deze open brief wil ik eindelijk zelf kunnen uitleggen wát ons door toedoen van jullie dagelijks bestuur is overkomen. Jullie zullen begrijpen dat ik het nu, na bijna vier maanden proberen (en zonder goede oplossing), onderhand wel een beetje zat ben. Graag had ik het probleem onderhands met jullie bestuur opgelost, én met hen samengewerkt, maar inmiddels is wel gebleken dat het dagelijks bestuur van de Vrije Vogels, bestaande uit voorzitter Peter van Hattem, secretaris Wim Sanjee en penningmeester Ron Mangé onvoldoende met mij communiceert. En dan ook nog eenzijdig… Men laat telkens veel te lang niets van zich horen en dat schiet niet op (zie hieronder de berichtenwisseling die heeft plaatsgevonden). Ik heb ook nog steeds geen telefoonnummer gekregen, wat ik ook wel vreemd vind. Kortom, ik zie geen andere mogelijkheid meer, dan deze open brief op mijn eigen website te zetten.

Wat er gebeurde. Rond 13 juni (!) verscheen er in jullie clubblad (de Luchtpost) een artikel genaamd “Nee toch, Ja toch!!!”. Daarin werd ik met naam genoemd als ‘de heer’ Bald de Boer. Het stuk was ondertekend met ‘Het bestuur’. In het stuk wordt echter de ik-vorm gebruikt, waaruit blijkt dat het duidelijk door één persoon is geschreven. Waarom maakt de werkelijke schrijver zich niet bekend? Tot op de dag van vandaag weet ik niet wie dat was, dus kan ik niet anders dan het hele dagelijks bestuur er op aanspreken.

Wat ik het bestuur vooral kwalijk neem, is dat men het een en ander over mij te melden heeft en dat heeft gepubliceerd, ZONDER zich van de achtergrond en de werkelijke feiten op de hoogte te stellen en ZONDER wederhoor. Maar ik neem ze ook de smalende manier kwalijk, waarop ze mijn vele en harde werk omschrijven. En ze pogen niet alleen mij belachelijk te maken, maar ook een andere modelvliegclub (onze club in IJlst) en een aantal leden daarvan.

De berichtenwisseling. Op 24 juni heb ik mijn eerste mail aan het bestuur gestuurd, waarin ik voorstelde om eerst met elkaar te gaan communiceren om te kijken hoe we iedereen tevreden kunnen houden. Omdat ik daar niets op hoorde, stuurde ik een herinnering op 29 juni, gevolgd door een verzoek op 30 juni om (een deel van) de werkelijke tekst te mogen ontvangen. Het was wéér een week stil en toen kreeg ik op 7 juli een brief van Peter van Hattem. Daarin veel uitleg, maar geen enkele verontschuldiging. Wel werd ik gepiepeld met (citaat): “Kwestie van goed lezen” en, ik citeer weer: “…het is van de gekke hier commotie over te maken”. En verder (citaat): “Tot zover onze reactie en wij vinden dat we dit boek kunnen sluiten.” Dus de veroorzaker van alles sluit zelf eenzijdig het boek? Hier kon ik niets mee.

Daarom maar eens op de vriendelijke toer. Ik maakte een brief met veel uitingen van lof, een verontschuldiging van mijn kant, het aanbod om mijn kennis met de Vrije Vogels te delen en een uitnodiging om een dagje naar IJlst te komen. Die brief stuurde ik op 13 juli naar het bestuur. Weer geen enkele reactie! Toen heb ik een week later, op 21 juli een bericht over deze zaak op mijn website gezet. Dat bericht heb ik op 31 juli verwijderd en vervangen door een afgezwakte versie.

Het hielp, maar niet zoals gehoopt: op 3 augustus werd ik gebeld door Peter van Hattem. Helaas zat ik in Engeland en ik had bijna geen bereik. Ik kon hem dan ook nauwelijks verstaan. Wel verstond ik dat hij eiste dat ik alles over de Vrije Vogels van mijn website af zou halen. Ik heb hem gevraagd om eens ‘uit zijn ivoren toren te komen’ en normaal met me te gaan communiceren…

Hierna was het wel heel lang stil. Omdat ik vond dat deze zaak nog steeds niet was afgehandeld, heb ik op 25 september weer een bericht gestuurd. Daarin kondigde ik de volgende stap aan en vroeg om een reactie op korte termijn. Prompt kreeg ik de volgende dag een brief van de voorzitter. Maar het was weer van hetzelfde: veel uitleg (ik citeer: “Ik wil u dan ook graag nog éénmaal de strekking van dat artikel uit de doeken doen.”), geen excuses en aan het eind wordt het vertrouwen uitgesproken “…dat deze kwestie voor eens en altijd uit de lucht is.” Tja, niet dus. Niet op deze manier. Na een snelle reactie met dankzegging heb ik op 28 september voor het laatst uitgebreid gereageerd. Daarin heb ik eindelijk MIJN kant van het verhaal gegeven en ook aangegeven wat ik nog van ze wil: normale vlotte communicatie en wederhoor, te schrijven door het bestuur of door mij en te publiceren in de Luchtpost.

Dat was dus op 28 september. Jullie raden het al: vandaag is het 7 oktober en ik heb nooit meer iets van de heren Van Hattem, Sanjee en Mangé vernomen. Vandaar dus deze brief, waarmee ik zélf de zaak wil afsluiten.

Sinds ik hierover bijna vier maanden geleden voor het eerst bij het bestuur aanklopte, heb ik dus slechts twee keer een schrijven met uitleg van de voorzitter terug gehad. En een kort telefoontje… Men legde weliswaar uit hoe men er in stond, maar van enige verontschuldiging was geen sprake. Op wat IK wilde (mijn kant van het verhaal in jullie clubblad) werd niet ingegaan. Jullie dagelijks bestuur gaat vreemd om met vreemden én eigen leden. En dat doen ze in naam van IEDER van jullie…

De aanleiding voor het bewuste artikel vond het bestuur kennelijk in het feit, dat maar liefst acht leden van jullie Vrije Vogels ook lid werden bij onze modelvliegclub EMVC Phoenix in IJlst. Deze acht mannen namen allemaal les op onze modelvliegschool en vijf van hen hebben bij ons inmiddels een of meer KNVvL brevetten gehaald. De andere drie zijn goed op weg. Op zich pure reclame voor ons. Het lijkt me logisch dat jullie bestuur zich dan iets gaat afvragen. Maar met deze reactie als resultaat? Laat ik nu een paar voor mij belangrijke passages uit het artikel citeren en becommentariëren, te beginnen met een van de eerste zinnen:

“ONLIE LESSEN op het internet per flight simulator. Hierna een aantal lessen in het eggie en hup afvliegen voor het brevet van de KNVvL. Fluitje van enkele centen maar is dit wel veilig volgens de normen van de Vrije Vogels?”

Valt het jullie ook op hoe denigrerend dat kan over komen? Alsof het goed opleiden van iemand tot modelvlieger een sinecure is, bijna een grap… Men gaat hier geheel voorbij aan hoe moeilijk het is om iemand de beginselen van het vliegen goed bij te brengen. En aan hoeveel moeite het heeft gekost om een werkelijk goed instructeur te worden. In mijn geval heb ik daar meer dan veertig jaar over gedaan, waarbij ik veel heb gehad aan mijn leven als beroepsvlieger/instructeur. Had men vooraf contact met mij opgenomen, dan had ik dat kunnen vertellen. En dan de vraag of dit wel veilig is volgens de normen van de Vrije Vogels. Welke normen dat zijn, wordt niet duidelijk. En wat is op het gebied van veiligheid de achtergrond van de schrijver? Neem van mij aan, dat ik als professioneel opgeleid vliegveiligheidsfunctionaris waarschijnlijk misschien wel meer weet van veiligheid dan een gemiddeld iemand. En neem ook maar van mij aan dat wij als club en vliegschool de veiligheid zó hoog in het vaandel hebben staan, dat het bijna niet hoger kán (en toch gebeurt er nog weleens iets onverwachts, en juist daarom is veiligheid zo belangrijk…). Had men vooraf contact met mij opgenomen, dan had ik dat kunnen vertellen. Volgende citaten:

“… dat enkele nieuwe leden online op de simulator lessen volgen en zodoende de lestijd verkorten. Dit gebeurt bij de heer, ik noem zijn naam maar één keer, Bald de Boer…”

“Daarna ook in het weiland onder supervisie van deze heer de kunsten vertonen. De hoeveelheid hiervan is aan deze heer ter beoordeling.”

Hoe denigrerend komt dát dan over? Gaan jullie het goed vinden dat je dagelijks bestuur een vreemde, zijn vereniging en zijn vliegschool zó beschrijft? En, ‘ik noem dat maar één keer’, ha, ha, zou er na veertig jaar vlieginstructie nog moeten worden getwijfeld aan mijn beoordelingsvermogen? Had men vooraf contact met mij opgenomen, dan had ik dat kunnen vertellen. En dan dat “in het weiland”… Wat doet het er toe waar wordt gevlogen? En waar vliegen jullie ook alweer? Op deze manier kun je alles wel in het belachelijke trekken. Laten we wel zijn, wij vliegen weliswaar bij een boer boven een weiland, maar we hebben wél betonnen startbanen in ZES richtingen… Volgende citaat:

“Wat vreemd is dat dit gebeurd (er stond echt een d) zonder naar hun instructeur, of wat zou moeten, naar de Vrije Vogels te communiceren…”

O ja? En waarom zou iemand die lid is van twee clubs naar de ene club moeten communiceren dat hij les neemt bij de andere? We leven nog steeds in een vrij land hoor!

Tja, de genoemde acht mensen zijn dus ook lid in IJlst en worden hier rechtstreeks door het dagelijks bestuur van de Vrije Vogels aangevallen. Maar, toeval of niet, dezelfde leden communiceren prima met ons, op onze club in IJlst. Ze hebben ook nog nooit een afspraak gemist. Het lijkt er dus op, dat het hier niet aan die mensen ligt, maar aan iets anders binnen de organisatie van jullie club… Citaat:

“Als bestuur van de club zijn wij hier niet blij mee…” 

En dus gaat dit dagelijks bestuur maar een raar artikel publiceren, zonder vooraf contact op te nemen en wederhoor te plegen. Curieus… Laatste citaat:

“Hoe zit het met de beheersing van het model en de veiligheid van het vliegen? Een ander beoordeeld (weer die d) dit voor ons.” (Dat stond er dus in rood.)

Laat ik het nog maar eens herhalen (en ik noem het nog één keer, ha, ha): vanaf 1975 ben ik werkzaam geweest in de (bemande) beroepsvliegerij. Onder andere als vlieger, instructeur, examinator (veel examens afgenomen), hoofd van een heuse vliegschool (dus veel kandidaten beoordeeld) en vliegveiligheidsfunctionaris. Inmiddels heb ik ook 1100 UREN modelvlieginstructie gegeven en deze instructie jarenlang doorontwikkeld tot iets heel bruikbaars voor iedereen (ik stel mijn kennis en vaardigheden gratis beschikbaar). I rest my case…

Het stuk is dus zonder onderzoek en wederhoor geplaatst. Daarna heb ik op zowel een wat dwingende als op een heel positieve manier geprobeerd om met dit bestuur in overleg te komen en te gaan samenwerken. Helaas zonder resultaat. Men schreef me wel, dat het niet de bedoeling was dat ik het stuk onder ogen kreeg. Pardon? Over iemand schrijven zonder dat hij dat mag weten?

Eigenlijk bevalt me deze vorm van repliek wel en ik neem me voor om in de toekomst bij een soortgelijk geval ook op deze manier te reageren. Alleen dan zal ik geen vier maanden geduld hebben met een niet willende ‘tegenpartij’. En hiermee kan wat mij betreft ‘het boek’ dicht. Dank voor de reclame!

Met nog steeds een warme groet IJlst, Bald de Boer

Noot: begin november hoorde ik dat mijn naam op de Vrije Vogels nog steeds veelvuldig wordt genoemd. En niet positief. Dat komt me bekend voor (gebeurt op meer clubs)… Ik denk dat het op de persoon spelen niet zo netjes is, en op de verkeerde persoon spelen zeker niet. Je moet hier echt bij je falende bestuursleden zijn!