Overdenkingen van een modelvlieger Deel 14

Bald de Boer

Het is 20 oktober 2015. De zoveelste en onderhand traditionele logeerpartij van Coen is in volle gang. Gisteren is hij al met Coen op het verre veld wezen vliegen. En vanochtend bij Hylke, de boer aan de overkant. Door de motregen van vanmorgen deed zijn zender het vanmiddag niet meer goed, geen beeld op het scherm. Omdat ze toch wilden gaan watervliegen, heeft hij de zender open geschroefd en in een pan op het gas gezet. Pan niet meer dan handwarm, anders smelt de hele zender! Gelukkig werkte het en heeft hij weer beeld. Ze kunnen van wal!

   Ze kunnen van wal!

Foto: Coen Deen.

Nu staan ze samen op de oever aan de Wijnsloot te watervliegen. Met Coen aan de kabel altijd weer leuk. Tussendoor maakt Coen veel actiefoto’s van hem. En daar is hij heel blij mee. Want die heeft hij altijd ‘te weinig’. Als hij zelf staat te vliegen komt hij er natuurlijk niet aan toe om zichzelf in actie te fotograferen…

     Foto’s: Coen Deen

Zoals hij aan het eind van aflevering 13 al liet doorschemeren, heeft hij een besluit genomen: zo snel mogelijk proberen zijn 5000^ste modelvlucht te maken. Dat moet dan vóór de komende jaarwisseling gebeuren. Gedurende de zomer had hij de aantallen gemaakte vluchten al weten op te schroeven. Maar nu doet hij er een voorwaarde bij: hij wil die 5000 vluchten hebben met een gemiddelde vluchtduur van minimaal zeven minuten. Dat wordt op de valreep nog doorwerken en vooral veel vliegen met de motorzwever, want die ‘hangt lekker lang’. Goed voor de gemiddelde vluchtduur… Maar vandaag is het genieten, hier aan de stille oever met ‘grote’ kleine vriend Coen. Wind is er bijna niet… Uiteindelijk zal hij deze dagen 43 vluchten maken en Coen wat minder. Maar samen toch meer dan 60…

Aflevering 14, een mooie vliegzomer, eigen brevetten, het modevliegkamp en nóg meer.

Hallo trouwe lezers! Laten we maar meteen beginnen bij waar we in aflevering 13 gebleven waren…

In juni begin ik op de eerste dag van de maand met de Yak-54 van Depron en de Super Cub LP 2 aan de overkant van de straat. Bij de derde vlucht van de Yak doe ik er alle oefeningen van het brevet mee. En zo kom ik er achter dat hij geen beste glijvlucht heeft, want bij de gesimuleerde noodlanding met gas dicht kom ik afstand tekort en belandt de Yak in een sloot. Thuis drogen en alle elektronica bovenop de vleugel monteren. Want nu hing de ontvanger onder water… Dan krijgt deze Yak ook eindelijk een mooi likje verf, want hij ziet er na al die ‘jaren’ onbeschilderd ‘niet uit’…

De volgende dag (2 juni) ga ik naar Amersfoort om een presentje van geslaagde online cursist Louis op te halen. Louis is ruim in de zeventig jaar oud. Uit dankbaarheid voor mijn hulp schenkt hij mij zijn gloednieuwe Blade 450 3D heli, die al twee jaar in zijn kamer staat te pronken, maar nog nooit heeft gevlogen. Ik krijg er een koffer, lader en twee accu’s bij, alles nooit gebruikt. In verlegenheid gebracht vraag ik aan Louis of hij wel zeker weet dat hij dit weg wil geven. Hij bevestigt dat met de mededeling: “Ik leer het toch niet meer.” Daarna weet ik niet hoe snel ik Amersfoort uit moet komen, vóór hij zich bedenkt… Ik rijd door naar vriend en cursist Erik. Die zoekt op internet de prijzen op: zojuist heb ik voor bijna 600 euro aan handel gekregen! Schandalig gewoon, maar wat voel ik me vereerd… Binnen 24 uur maakt deze nieuwe aanwinst de eerste drie probleemloze vluchten. Wel ontdek ik een kleine afwijking in de ‘bladspoor’, waarvoor ik bij de helischool in Oldeberkoop advies in win. Met één verstelling van één rotorblad is dat opgelost…

Het lesgeven op mijn ‘eigen veld’ komt ook goed op gang. Cursisten komen van tot wel 100 kilometer ver weg om een middagje instructie te krijgen in IJlst. Op 15 juni vliegt de Ultra Micro Sukhoi Su26x weer eens, en dat is sinds 4 juli 2014! Ik heb een nieuwe romp gemonteerd en ook een nieuwe aandrijflijn, motor + gearbox + prop. Nou ja nieuw, deze komt uit de afgedankte Trojan T-28 1. Ook neem ik die dag de nieuwe Ultra Micro MiG-15 2 in dienst, die heel mooi vliegt. Die maand geniet ik enorm van ‘mijn veld’. Het resulteert in 148 vluchten in juni. Niet slecht, als je meetelt, dat we veel tijd hebben besteed aan de voorbereiding van ons 40 jarig huwelijksfeest op 27 juni.

Dat werd een knalfeest waar ik ook het getuigschrift aan Hidde uitreikte. En dat  bracht Gerth weer op het voorstel om ook eigen EMVO PHOENIX brevetten Motor A uit te gaan reiken.Gerth zou aan de slag gaan met het ontwerp…

  

Pas op 11 juli vlieg ik weer eens op ‘het verre veld’, terwijl ik daar sinds 23 mei niet meer was geweest! Zeven vluchten maak ik er met veel plezier. En op vrijdag de 17^e meld ik me in de namiddag op mijn nieuwe club MSO Stadskanaal. Goed vliegweer en niemand aanwezig. Dus begin ik maar vast te vliegen… Negen vluchten later is het al na zonsondergang en nog steeds is er niemand bij gekomen. Aangezien ik nog geen sleutel heb van het clubhuis, zet ik mijn stretcher maar onder de luifel. Die nacht kom ik er achter dat genoemde luifel niet helemaal waterdicht is… De volgende morgen is het weer mooi weer. Nog niemand dus begin ik maar vast. Bij de zevende vlucht gaat het mis. Ik maak met mijn nieuwe Ultra Micro MiG-15 2 zijn 15^e vlucht. Dat wordt een hoogtevlucht. Maar door de (te) grote hoogte raak ik hem uit het oog en ik hoor hem ook niet meer, een ziekmakend gevoel. Ik blijf kijken en nadat ik zeker weet dat de accu leeg is, zet ik teleurgesteld de zender maar uit. Wat ben ik toch een OEN! Een ruime zoektocht volgt, de broek nat door het ’s nachts verregende gewas en geen resultaat. Ik kan niet te ver weg, want ik wil al mijn spullen niet alleen laten. Gedesillusioneerd ga ik maar verder met vliegen. Gelukkig heb ik altijd veel vliegtuigen bij me! Drie vluchten later zijn al mijn accu’s leeg en nog steeds niemand gezien. Nog voor de middag aanvaard ik de lange reis naar huis, met een vliegtuig minder, een raar gevoel…

In de auto besluit ik toch de omgeving nog eens af te zoeken. Dat brengt me uiteindelijk bij het afvalverwerkingsstation van het dorp. Daar vraag ik netjes of ik op het terrein mag zoeken en het is goed. Afvalbergen beklommen: ook niets. Dan zie ik een poortje in het hek dat toegang geeft tot een nog veel groter complex van de gemeente; wel drie voetbalvelden groot. Ik ga er door en betreed het terrein. Het is gevuld met wel 50 grote vrachtwagencombinaties, gebouwen met plat dak en veel grote zes kuub containers. Heel veel containers en allemaal van boven open. De MiG-15 kan overal op of in liggen, telkens buiten mijn zicht. Geen beginnen aan… Na een zoektocht ‘voor de vorm’ sta ik bedroefd op een muurtje voor een hoog standpunt. Uiteindelijk besluit ik het op te geven en mijn verlies te nemen. Terwijl ik over het muurtje richting de uitgang loop kijk ik in de laatste container. Daar ligt mijn MIG, in het water en in stukken. Maar ik heb hem terug! Nog dezelfde avond is het ding droog, de lijm hard en vliegt de MiG-15 in IJlst drie keer, alsof er nooit iets is gebeurd. Zelfs de accu, die 0% aangaf, doet het nog …

We gaan kamperen in Eext, op de Hondsrug in Drenthe. Daar speel ik voor kinderoppas door op de laptop vlieglessen te geven aan alle kinderen die dat willen. Ze staan zelfs in de rij!

Ook vlieg ik op een veldje veel met de Micro Trojan 2 en de MIG-15 2.

  

Tijdens die vakantie een avondje naar Stadskanaal en nu zijn er wél andere leden!

De fijne vakantie wordt ruw verstoord door een heuse julistorm. Zeer zeldzaam! We moeten de tent vasthouden… En deze oude tent blijkt helemaal niet meer waterdicht. Omdat de vooruitzichten de komende dagen slecht zijn gaan we eerder naar huis. Achteraf een goede keus, want het is later niet meer droog geworden. Juli wordt afgesloten met 112 vluchten, het gaat lekker…

Van 1 tot 8 augustus ben ik op het Nationaal Modelvliegkamp in Eibergen met dezelfde, nu geïmpregneerde tent. Geen regen maar een week mooi weer met weinig wind! Daar maak ik 52 vluchten. Ik geef ook hele dagen instructie, tussendoor en ’s avonds ook op de pc. Het lijkt niemand op te vallen, ook de leiding niet. Behalve de cursisten Hessel en zijn zoon Jari dan, die ook nog even afvliegen voor hun KNVvL brevet. Omdat ik daar getuige van ben, hebben ze ook automatisch het EMVO Brevet Motor A verdiend. Jari heeft zijn getuigschrift op de pc in twee dagen en zijn brevet in drie! De uitreiking van de documenten vindt later plaats bij mij thuis en we maken er een leuke dag van…

    

    We maken er een leuke dag van…

Zelf haal ik tijdens dat kamp mijn KNVvL zweefbrevet! Een inspannende maar gezellige week. Meteen na thuiskomst komt Coen alweer logeren! Op 10 augustus ga ik met hem naar het verre veld en ik maak daar 17 vluchten, waarbij ik ook nog instructie geef aan Gerard. De volgende dag gaan we naar de Witte Brekken om te watervliegen. Met mijn open bootje sleep ik Coen in het kleine roeibootje daar naartoe. Tijdens de veertien watervluchten van die dag doen zich twee incidenten voor. Eerst maak ik met de Super Cub LP 1 een tolvlucht waar ik hem niet uit krijg. Het ding klapt op/in het water. Ik kan er zo mee naar de boot terug taxiën. Hij blijkt nog heel. Even later vlieg ik er weer mee! Dan de Cub SS. Die heeft een falend hoogteroer. Hij duikt in de plomp en dat kost me een ontvanger/regelaar, die in het vocht verbrandt vóór ik er bij ben. Kosten 64 eurietjes, dat was een dure duik!

Augustus schrijdt voort en op de 22^ste zijn Gon en ik met ons tentje te vinden op de schaalmeeting van Stadkanaal. Daar hebben we een leuk weekend met Louis de Vreuh van mijn club ‘met de harde baan’. Met de Adagio 280 verbreek ik mijn zweefrecord (tijd tussen motor uit en weer aan) een paar maal, waarna het op 24 augustus op 9 minuten en 45 seconden komt. Op 28 augustus gaan Gerth en ik gastvliegen in Didam, bij MZC Zevenaar. We hebben een leuke middag en besluiten lid te worden. Ik vlieg daar mijn 4500^ste vlucht en Gerth verliest zijn Super Cub LP uit het oog. We zoeken lang en zonder resultaat. Hij krijgt de kist een paar dagen later via aan boer weer terug. Op 29 augustus vlieg ik ook met de WO I Baron in het Horsterpark een record (dat ding is niet te besturen): zes minuten zonder te crashen…

  

Dat was op 3 april 2015 wel anders, na de start een bocht waar ik hem niet uit kreeg…

De maand augustus wordt afgesloten met 161 modelvluchten, na mei (172 stuks) de beste maand ooit. Maar ja, 4526 vluchten, dus nog een kleine vijfhonderd te gaan tot de magische grens van 5000. Zal ik dat wel voor de jaarwisseling halen? Daar zit maar één ding op: nog meer vliegen!

En dat doe ik dan ook in september. Zoveel als ik redelijkerwijs kan. Veel in IJlst of watervliegen in de buurt. Maar ook wildvliegen bij Arnhem tijdens het ‘Airborne’ weekend (zie de inleiding van aflevering 13) en op een woensdagavond in Stadskanaal. Tevens ga ik op 23 september op uitnodiging van Albert Bergsma weer eens gastvliegen bij ACF Fivelingo in Garreweer, Groningen. Tot mijn verbazing blijkt dat een stuk dichterbij dan Stadskanaal waar ik lid ben! Op 26 september is in Stadskanaal de 250/400 modelvliegshow waar ik twee dagen aan meewerk. Helaas ben ik de enige die daar overnacht, dus ‘sluit ik me op’ in het clubhuis, om al met zonsopkomst te staan vliegen… Op de 28^ste maak ik de laatste vluchten van de maand. Dat komt omdat onze boot op de werf ligt en er geschilderd moet worden. Augustus kan ik niet evenaren, maar met 120 vluchten in september komt het totaal op 4646. Nog 354 naar de 5000. Het begint in de buurt te komen en ik besluit om in oktober het gas er vol op te gooien. De eindsprint naar de magische 5000 is begonnen…

 

Foto’s: Coen Deen.

Zo, de een na laatste aflevering zit er op. In aflevering 15, dat de laatste van deze reeks zal worden, gaan we bezien hoe het afloopt. Haal ik dat ‘ongehoorde’ totaal van 5000 vóór het einde van 2015? Want als ik die 5000 heb gerealiseerd stopt dus deze feuilleton. Hoe dan ook, de eindsprint naar het bereiken van de fantastische 5000 vluchten is dus begonnen. Wat zeg ik, in volle gang… Tot de volgende keer en veel happy landings! Rij en vlieg voorzichtig!