Hieronder staan de eeste 150 blogs vanaf het begin. Meestal zonder de eerder erbij gepubliceerde foto’s en/of filmpjes:

Blog 150, 22 april 2022, 16.01u 

Druk, druk, druk… 

Zijn jullie er nog? Dat is mooi even geleden. Ik hoop dat jullie die lange tijd zonder mijn blog een beetje goed zijn doorgekomen! Maar liefst drie weken sinds mijn laatste verhaaltje. En daar heb ik een goede reden voor. Want ik heb de afgelopen weken beslist niet stil gezeten. Nee, ik was druk, druk, druk… 

In de vorige blog van 2 april schreef ik nog dat ik verkleumd was. Man, wat was het toen koud. En een wind… Maar zoiets zijn we zomaar vlug vergeten als het weer beter weer wordt. En dat werd het. Na een beroerde eerste week van april kwam de lente toch echt goed op gang. Vooral Tweede Paasdag mocht er wezen. Toen hebben mijn lief en ik de hele dag op het water doorgebracht. Op onze Hobie trapkajak… 

Met vliegen ging het na die eerste week ook véél beter. Had ik na de eerste volle week van april pas 20 vluchtjes, nu twee weken later sta ik al op 166! Dus een kleine 150 erbij in twee weken (uiteraard met een gemiddelde vluchtduur van meer dan tien minuten). Dat kwam zo… 

Mijn drukte bestond vooral uit het dagelijks klussen in de tuin. Lees stoeptegels leggen… En ook dagelijks lesgeven. Maar ik had bedacht dat ik elke dag meteen na het ontbijt eerst vijf vluchten zou maken. En ’s avonds nog eens vijf. Zogezegd, zo gedaan. En dat tikt lekker aan! Voordeel van al die arbeid was ook dat ik niet dagelijks hoefde te sporten…  

Het terras achter is helemaal klaar, en ook de kleine nevenklusjes. Zoals de tuinlampen weer neerzetten, de schuur opruimen, het vogelhuisje repareren en de verwijderede wortels en takken hakselen. En o ja, de boombank is ook weer geheel gerenoveerd. En mijn lief heeft hem in de beits gezet. Nu kunnen de (vlieg)gasten weer komen zonder over uitstekende tegels te struikelen. En wij kunnen in de tuin genieten van het mooie weer…  

Dat was het voor vandaag. Eindelijk weer een stukje na een periode van druk, druk, druk. Inmiddels heb ik weer inspiratie voor nog meer blogs. Wan een mens maakt nog weleens iets mee. Tot de volgende! 

Rij, vlieg en druk voorzichtig… 

Blog 149, 2 april 2022, 20.42u 

Kleum… 

Net thuis. Van vliegen! Vanmorgen ook geweest, maar toen stond er toch echt te veel wind. Wel twee vluchten gemaakt, om de Trainstar nog eens te vliegen en de Flying Wing weer in te vliegen. Want die was ook weer klaar na zijn natte bad van vorige week. Maar na die twee vluchten opgehouden vóór ik weer schade zou vliegen. De Trainstar was moeilijk in bedwang te houden… 

De middag besteed aan het opnieuw bestraten van mijn erf. Weer… Tot ik geen rug meer over had. Ben wel lekker opgeschoten. Na het eten zou het rustiger worden in de atmosfeer. Dus rond 19.00u weer naar het veld. Nou, dat viel tegen! Er stond nog steeds een windkracht vier. En koud dat het was! Dus maar even uit de wind op het krukje om het af te wachten… En toen nam de wind inderdaad af. Eerst maar weer twee vluchten met de Flying Wing. Die vliegt weer helemaal prima. De laatste vlucht was voor de Trainstar. Want nu was de wind goed geluwd. Maar het was nog steeds stervens koud. Ik stond echt te verkleumen. Met een lange onderbroek onder mijn jeans nog wel… 

Net voor de start zag ik dat het richtingsroer los zat. De in het foam geperste scharnier was over de hele lengte los. Aangezien het richtingsroer tijdens de vlucht niet zo van belang is, behalve bij een tolvlucht dan, ben ik toch maar gestart. Zo kon ik net voor het donker nog een mooi vluchtje maken. Zonder tolvlucht dus…  

Daarna snel naar huis. Want in was onderhand helemaal verkleumd! Wát een koud avond! De sneeuw is weer bijna overal weg. Maar de temperatuur doet meer aan januari denken. Toen ik zojuist thuiskwam, gaf de buitenthermometer 1 graad Celsius aan. Wachten op betere tijden dus. En nu in de warme jacuzzi… 

Rij, vlieg en kleum voorzichtig… 

Blog 148, 1 april 2022, 15.01u

Sneeuw… 

Nou, dat was me wat… Hadden we een maand maart met topweer, nog nooit had de zon in één maand zó veel geschenen. Zelfs niet in juli… Maar maart was nog niet voorbij of het begon zowaar te sneeuwen! En dat bleef ook nog eens liggen. Vanmorgen werden we wakker in een witte wereld. En koud dat het ineens was… 

Het voordeel hiervan was, dat ik nu eens even niet bezig kon zijn met het opnieuw leggen van mijn terras. Een paar dagen pauze komt goed uit. Want ik ben er al sinds vóór de oorlog mee bezig. Sinds ruim voor de oorlog zelfs. En dan bedoel ik die in Oekraïne. Wat heet, ik was er al in november 2020 mee begonnen. Maar toen kwam die hartaanval… Hoe dan ook, het begint nu lekker op te schieten. Wat al klaar is ligt er mooi bij. Er gaat echter wel veel straatzand in zeg! Ik schat het op zo’n vijf kuub… 

Nu dus even niet bestraten. Maar lekker oude opgenomen programma’s kijken. En klussen aan mijn vliegtuigen. Door het vele vliegen in maart (230 vluchten!) liggen er weer een paar voor reparatie klaar… 

Vanmorgen kwam een nieuw motortje met de post. Dat kwam mooi uit. Het was voor mijn HK Trainstar, die verder alweer klaar was. De klacht op de vorige motor was extreme resonantie. Ik dacht aan een kromme as. Maar na het monteren bleek dat met de nieuwe motor niet over te zijn. Bleek dat de (ook nieuwe) propeller gebalanceerd moest worden! Oen dat ik ben… 

Nadat ik alles had gefikst en gecheckt, ben ik er toch maar even op uit gegaan om de Trainstar in te vliegen. Bij windkracht vijf! Het bleef dus bij maar één vlucht. Om niet opnieuw schade op te lopen. Maar zo heb ik de eerste vlucht van de nieuwe maand alweer gemaakt. In de nu smeltende sneeuw. En heb ik tijd over voor de volgende kist in de wachtrij. De Trainstar is goedgekeurd…  

Rij, vlieg en sneeuw voorzichtig… 

Blog 147, 27 maart 2022, 16.19u

Plons… 

Gisteren had ik een ervaring die nog maar eens onderstreept waarom een goede opleiding zo belangrijk is. En ook een goede mind set! Zeg maar vliegmentaliteit. Want je moet de risico’s bij het modelvliegen nooit onderschatten. Maar soms heeft al dat veiligheidsgevoel niet het gewenste resultaat… 

Ik was lekker aan het vliegen met mijn Flying Wing. Eerste vlucht van de dag. Mooie strakblauwe lucht. Op een gegeven moment dreigde het toestel voor de zon langs te vliegen. Meteen één oog dicht gedaan, want dan heb je daarna nog een goed oog over. Dat niet verblind is. Ook meteen probeerde ik de Wing uit de zon te krijgen. Maar die dingen zijn nogal gevoelig voor een overtrek, een stall… 

En ja hoor, ik stuurde net iets te abrupt en de geachte kist overtrok en raakte out of control. Het viel ook niet mee in dat felle tegenlicht. Hoe dan ook, na een paar mooie zwaaien verdween hij achter het dijkje. Ik er snel naartoe. In de hoop dat hij de overkant had gehaald. Maar nee, ik zag hem keurig in de vaart drijven. Leve het piepschuim. Ik probeerde nog of ik de Wing als een boot kon gebruiken door de propeller als schroef te gebruiken en naar mijn kant te varen. Maar op wat gesputter na gebeurde er niets. De regelaar was dus al ter ziele… 

Wat te doen? Nou, de spullen naar het kanaal zeulen en wachten op de eerste passerende boot. En ondertussen vliegen met mijn andere toestel van de dag: de Switch…  

De eerste vlucht met deze Switch kon ik niet eens afmaken, of daar kwam Truus! Dat was de eerste boot. Truus heette die. De bemanning van Truus was zo vriendelijk om mij te helpen. Zo had ik de Wing snel terug en kon ik verder vliegen met de andere… 

Thuis bleek inderdaad dat de regelaar van e Flying Wing kapot was, met een andere deed alles het weer. Boffen dus. Ook vandaag weer een strakblauwe lucht. Zo kon ik mijn 200ste vlucht van de maand maart maken. Met weer een ander vliegtuig, dat wel… 

Rij, vlieg en plons voorzichtig… 

Blog 146, 24 maart 2022, 23.57u

Bof… 

Wat hebben we toch een bof met het weer! Al weken zit er een hogedrukgebied pal boven onze hoofden. Resultaat: mooi weer, veel zon. Goede temperaturen en heel weinig wind. Ideaal. De afgelopen twee dagen ben ik zonder jas naar het veld geweest! En in de korte broek nog wel. Ik moest me zelfs goed insmeren! Wat een verschil met vorige maand…  

De bestrating rond het huis vordert goed. En ook de andere buitenklusjes. Zo staan de tuinmeubelen er weer mooi schoongemaakt bij. En heb ik de boot alweer vaarklaar. En daarmee ben ik van de week al wezen watervliegen. Maar liefst twee man hebben recentelijk hun getuigschrift op de simulator behaald. En beiden zijn inmiddels solo met het buitenvliegen…

Naast het klussen vlieg ik ook veel. Soms wel twee keer per dag. Met veel verschillende vliegtuigen. Het aantal vluchten van deze maand loopt dus lekker op. De teller staat nu al op 164. Het lesgeven op de simulator gaat langzaamaan naar een later tijdstip in de avond. Want zondag begint de zomertijd. En dan kan ik al tot half negen buiten vliegen…

Vanavond zijn we begonnen met de eerste sessie online clubsimmen. Van onze nieuwe vereniging dan, want in mijn oude club deden we het ook al. Hartstikke leuk en leerzaam bovendien. Heb ik zelf bedacht, ha, ha… Zo hebben we vanavond voor het eerst in formatie gevlogen. Net echt. Ook nog een paar luchtgevechten. En een lol dat we hadden… Waar we dus ook mee boffen, zijn de technische mogelijkheden van deze tijd…  

Rij, vlieg en bof voorzichtig… 

Blog 145, 19 maart 2022, 12.45u

Vroeg… 

Vandaag was ik vroeg op. Dat komt zo. Cursist Rick wilde vandaag komen vliegen. Maar al vanaf 11.00u zou de wind ernstig toenemen. Daar moest dus een list voor worden verzonnen. Per app stilde hij gisteren voor om vroeg in de ochtend te komen. En hij vroeg hoe laat dat kon. In een impuls antwoordde ik: 07.30u? Dat vond ie prima… 

Mijn lief fronste haar wenkbrauwen er over. Ze wilde kennelijk niet al vroeg worden gestoord in haar schoonheidsslaapje. Dus ik appte naar Rick: “Morgenochtend héél stil zijn, anders krijg ik mot met de mistress…” Waarop hij weer: “Ik moet hier ook heeeeel stilletjes het huis uit sluipen”…  

Hij was zoals altijd weer mooi op tijd, even voor half acht. Even koffie en thee in de blokhut en op naar het veld. Vandaag stond starten en landen op het programma. En een noodlanding. Ik wilde hem namelijk graag een solo verklaring kunnen geven… 

Zoals gewoonlijk deed hij het meer dan prima. Drie goede starts en evenzoveel landingen. Met zijn eigen vliegtuig. Tussendoor nog een geslaagde noodlanding en Rick had de solocheck doorstaan. Nadat we zijn vliegtuig op zijn eigen zender hadden gebonden, kon de trainer kabel worden opgeruimd. Weer iemand een stap verder geholpen. Een grote stap… Wat mooi om weer iemand te zien genieten van zijn eerste vlucht zonder hulp! Zo was de dag al geslaagd voordat hij goed en wel was begonnen… 

Thuis na de koffie heeft ie me nog even geholpen met de laptop. Zodoende zit ik dit stukje nu te typen op de versie van Word in de Cloud… 

Rij, vlieg en vroeg voorzichtig… 

Blog 144, 18 maart 2022, 13.52u

Vogel…

Of beter gezegd: vogels. Meeuwen, roofvogels en af en toe een koppel ooievaars. Daar kijk ik graag naar. Vooral als ze cirkelen in de hoge lucht. In een thermiekbel. Die ze overigens haarscherp weten te vinden. Hoe, geen idee… Wat ook opvalt, is dat ze vaak in één keer zijn verdwenen. Opgelost. En vervolgens zie je ze weer ergens anders zweven. Hoogte winnen. Want daarvoor is thermiek uitermate geschikt…

Wat ik ook graag doe, is af en toe een uurtje zweven. Of een paar uurtjes. En dan bedoel ik niet zweverig zijn, maar met mijn modelzwevers aan de gang. Ik bezit er vier, waarvan er twee vlieggereed zijn. Dat zijn de Radian XL van 2,70 meter spantwijdte, en de Adagio 280. Deze is iets bescheidener van afmeting, met een span van rond de 1,40 meter…

Zo zat ik vanmorgen weer op mijn krukje omhoog te staren. Heerlijk is dat. Het zonnetje scheen in een verder blauwe lucht. Geen wolkje te zien. Nog niet. Ik was op tijd begonnen, vóór tienen vloog ik al. Het werd steeds warmer, zodat de jas los kon. Voor het eerst dit jaar…

In het begin was er nog geen thermiek. Tot ik een kudde vogels spotte, die aan het cirkelen waren. Snel mijn Radian eronder. Hij werd steeds kleiner. Ging vanzelf omhoog. Zonder motor. Het werkte…

Later kwamen de wolkjes. Zoals beloofd. Ook daaronder kun je thermiek vinden, zo heb ik geleerd. En ook dat werkte. Af en toe maakte het vliegtuig een zwaai. Dat is een teken dat één vleugel in een thermiekbel komt. En de andere niet. Snel omdraaien dus, midden in de bel gaan zitten en genieten…

Ook met de Adagio vond ik thermiek. Al gaat deze daar minder goed op. Waar ik met de Radian gemakkelijk vluchten van 25 minuten op één accu kan maken (mijn record staat op 63 minuten), is het met deze na een kwartier wel zo ongeveer op. Toch goed om de gemiddelde vluchtduur op te krikken…

Rij, vlieg en vogel voorzichtig… 

Blog 143, 17 maart 2022, 13.40u

Ruim op…

Die eerder genoemde stoep is weer een stuk verder af. Het gaat om het terras achter ons huis. Als ik daarmee klaar ben, wacht nog het pad langs de voorkant van het huis (de oprit is wel af) en een stuk aan een zijkant. Daarna moet er nieuw acrylglas in de blokhut. Want daar kun je niet meer doorheen kijken. En dan moet ook nog de hele onderverdieping van binnen worden geschilderd! Werk zat dus. Bovendien zijn we ook nog bezig met het uitzoeken van nieuwe meubels…

Omdat we geen twintig meer zijn, ha, ha, nemen we af en toe een dagje rust. Anders gaat onze rug eraan, met al die tegels. Zo ben ik vanmorgen begonnen met het op mooi dik papier printen van twee getuigschriften. Voor evenveel onlangs geslaagden voor de online simulatorcursus modelvliegen. En ik heb de bankzaken van februari geprint en gecontroleerd. Daarna ben ik spontaan begonnen met het opruimen van alle postzooi, die te lang is blijven liggen. Véél te lang. Sorteren en opruimen. Ik had het al meer dan een jaar niet gedaan. Zo bleek uit de datums op de stukken…

Er zijn dus weer twee kandidaten geslaagd en die kunnen verder gaan met het echte vliegen buiten. Want daar draait alles om. En ik heb weer tijd om een nieuwe cursist in te plannen. Dan blijft er ook nog een uurtje over voor het clubsimmen. Lekker een keer in de week met de clubleden online op de simulator…

Ik geef dus elke dag één online les van een uur. Meer zie ik niet zitten. Ik ben prettig gepensioneerd en het moet niet op werken gaan lijken!

Het verbaast me wel dat er nog zeven personen zijn die hebben ingeschreven voor de lessen en een gift gedaan. Soms meer dan een jaar geleden. Maar ze hebben nog geen les afgenomen! En nu moet ik ze achterna lopen om te vragen wat de plannen zijn. Want ik wil wél weten waar ik aan toe ben. Weet je wat, als ze na een berichtvan mij niet snel beginnen, dan ruim ik ze op, ha, ha…

Rij, vlieg en ruim op voorzichtig… 

Blog 142, 14 maart 2022, 19.30u

Lekker…

In de vorige blog schreef ik dat ik geen inspiratie had. Nu heb ik dat deste meer. Zojuist heb ik al tot 19.00u kunnen vliegen! De dagen worden alweer snel langer… En als op de laatste zondag van maart de zomertijd weer ingaat, dan kun je al tot 20.30u vliegen. Als het tenminste helder weer is. Want dan is het ruim een half uur later donker dan wanneer het bewolkt is…

Lekker kunnen vliegen dus. Alweer 90 vluchten deze maand maart. Met een gemiddelde vluchtduur van meer dan tien minuten. Nou gaat het deze maand toch al erg goed. Zeker in vergelijking met alle nattigheid en stormen van vorige maand! Met het hardnekkige hogedrukgebied en de bijbehorende milde oostenwind is het een waar genot. Zo kan ik lekker in de luwte zitten achter een stapel van die grote plastic rollen, waar het geoogste gras in zit. Alhoewel het in de schemer snel afkoelt. Maar naast dat het nu droog is, is ook de gemiddelde temperatuur een stuk hoger dan vorige maand…

De velden drogen alweer aardig op. En ook de toegangsweg naar het veld. Dat scheelt een hoop modder aan mijn voormalige legerkistjes. Ik heb ze zowaar vanmiddag gepoetst… Dat de velden weer droog zijn heeft me ook aangezet tot het vliegen met vliegtuigen zonder landingsgestel. Want ook dat scheelt een hoop werk. Nu hoef ik niet meer telkens mijn modellen schoon te vegen…

Zo heb ik onlangs de grote Radian XL zwever (spanwijdte 2,7 meter) ingezet. Er was nog best veel thermiek ook. Dus met gemiddeld 22 minuten per vlucht goed voor het gemiddelde van de vliegduur. En de mooie Mustang die ik vorige zomer van Jan kreeg heeft ook alweer de nodige vluchten gemaakt. Evenals mijn Flying Wing. Kortom, het is lente! Dus buiten klussen kan ook weer. Zo komt de stoep nu ook eens eindelijk af…

Rij, vlieg en lekker voorzichtig… 

Blog 141, 12 maart 2022, 11.00u

Inspiratie…

Dat heb ik even niet. Hoe dat komt? Weet ik niet. Maar ik denk door veel teveel negatieve ervaringen de laatste tijd. Daardoor zit ik even niet zo lekker in mijn vel. Maar als ik puur mijn zegeningen tel, dan is er helemaal geen reden om te somberen. In het geheel niet! Het is lente en ik heb de afgelopen dagen heerlijk kunnen vliegen. En andere dingen doen. Zoals veel wandelen, fietsen en kajakken. En een stoepje leggen. En tóch blijft dat gevoel…

Voor het eerst keken we dit seizoen de serie ‘Over mijn lijk’, van presentator Tim Hofman. Moet je een keer gezien hebben. Maar je wordt er niet vrolijk van. Jonge mensen met een ernstige ziekte. Van de zes die er in dit seizoen werden gevolgd zijn er twee niet meer onder ons. Patrick (32 jaar) en Kiki (16 jaar) hebben het niet gehaald…

Dát is pas erg. Maar we kunnen er ook wat van leren. Erg veel zelfs. Zo was de pas zestienjarige Kiki Toll een levenslustige meid. Die alles positief bleef zien. Na haar dood heeft de familie ter nagedachtenis aan haar een bankje op een mooie plek in het bos geplaatst. Bij het water. Op het bankje zit een metalen plaatje met een tekst van Kiki: “Als het leven je laat struikelen, maak er dan een salto van.”

Kijk, en dát inspireert mij zo. Dan heb ik meteen weer energie om door te gaan met mijn goede werken. Tegenslag of niet…   

Rij, vlieg en inspiratie voorzichtig… 

Blog 140, 5 maart 2022, 10.04u

Sloffen…

Je hebt sloffen en sloffen. De ene keer slaat sloffen op van die pantoffels. Nou daar gaat het deze keer niet om. Als je op sloffen naar het veld zou gaan, dan kom je terug met modder tot aan je knieën… De andere betekenis van sloffen dan. Ofwel mazzel hebben. Geluk zo je wilt. Over dat sloffen gaat dit stukje…

Het leven is een stuk gemakkelijker en prettiger als je af en toe een beetje mazzel hebt. Een beetje sloft. Soms is dat af te dwingen. Maar andere keren geheel niet. Zelf heb ik in mijn hele leven best wel vaak gesloft. Een mazzeltje gehad. Zo ben ik in de laatste vijf jaar drie keer ziek geweest. Alledrie de keren heftig en potentioneel levensbedreigend. En elke keer kwam ik daar goed mee weg. Dat noem ik sloffen in de overtreffende trap…

Ik voel me weer gezond en energiek. Dan doe ik er ook veel aan om gezond te blijven. Minder eten bijvoorbeeld. Doe ik heel nauwgezet. En veel bewegen. Wandelen, fietsen en kajakken. Elke dag iets. Zo ben ik al meer dan een jaar structureel tien kilo lichter dan voorheen…

Met andere dingen moet je af en toe ook sloffen. Neem nou van de week. Ik was in mijn vlieghok lipo’s aan het laden en zat even in de huiskamer. We hoorden felle fluittonen. Het brandalarm in de vliegtuigkamer! Stond de zaak al onder de rook.! En stinken naar verbrand plastic…

Meteen handelen en als eerste de tussendeur dicht. Er bleek een vliegaccu in de fik te zijn gevlogen. Snel loskoppelen van de lader en naar buiten dat ding. Natuurlijk brandde ik er mijn vingers aan. Vanaf toen ligt er een oude barbecuetang bij het laadstation…

Wat goed dat ik pal boven het laadstation een brandmelder heb geplaatst. En wat goed ook, dat ik altijd de tussendeur open laat staan. Anders had ik niets gehoord en had ik misschien nu geen vliegtuigen meer gehad. En geen garage…

Waar we ook mee sloffen, is het weer van maart. Alweer 32 vluchten gemaakt, en er komen er nog veel meer. Want als we de verwachting moeten geloven, en waarom niet, dan hebben we de eerstvolgende twee weken mooi droog weer met weinig wind. Sloffen noem ik dat…

Rij, vlieg en slof voorzichtig… 

Blog 139, 27 februari 2022, 13.11u

Lentedag…

Het zit deze maand niet mee. Veel regen viel er. Wat zeg ik, héél veel regen. En wind, dat ook. Naast de regelmatige stevige bries, té stevig voor de hobby, hebben we zes stormdagen achter elkaar gehad. Daarvoor waren drie stormen op rij verantwoordelijk. Allemaal bepaald geen omstandigheden om veel te vliegen. We hebben het snertvliegen dan ook maar liefst drie keer moeten uitstellen. Maar toen werden we beloond… Ineens was daar een mooi hogedrukgebied. En dat stond gisteren precies boven ons. Veel zon en weinig wind…

De soepen stonden dus al klaar. Want dat wist je al na de vorige blog. Ik moest in de ochtend alleen de vuurkorf en de stoelen regelen, de zaak klaar zetten en de boel versieren. En o ja, het trainingsvliegtuig van de school nog een keer invliegen. Want dat ging gisteren behoorlijk fout. Met een zeer ‘narrow escape’ voor mij persoonlijk. In verband met de te leren lessen over de veiligheid die we daaruit kunnen trekken, zal ik dat voorval een andere keer beschrijven.  Maar nu even genieten van het mooie weer en met elkaar plezier hebben…

Vroeg opgestaan en het klaarzetten en versieren was zó gepiept. Koffie en toebehoren klaarzetten.  Eerst maar eens het koffiezetapparaat doorspoelen. Lang niet gebruikt. Een oud beestje dat we in 1975 hebben gehaald bij, en de bonnen van, Douwe Egberts… Hij deed het niet! Dat komt omdat we tegenwoordig alleen maar Senseo drinken…

Na het heen en weer halen van de snelfilterschakelaar had ik het ding alsnog aan de praat. Mooi op tijd alles klaar en nog tijd over om naar het veld te lopen om de Charter NXG in te vliegen. Dat was een genot en de kist was goed…

De snertvliegdag dag zelf was een succes. We hoefden de vuurkorf niet eens aan te steken. In de zon zitten was al genoeg…

Eerst koffie met cake, gevolgd door de zelfgemaakte erwtensoep en tomatensoep. Met dank aan onze lieve Gonnie! Bij de soep hadden we uiteraard roggebrood met spek, zoals het hoort…

En dan met zijn allen naar het veld! Iedereen heeft meerdere vluchten kunnen maken. De cursisten die meevlogen boekten allemaal veel progressie…

Na het vliegen hebben we nog met vier man een “After-Fly” gehouden. Een gezellige nazit in de blokhut met de straalkachel aan. En met een al dan niet alcoholische versnapering…

Rij, vlieg en lentedag voorzichtig…

Blog 138, 25 februari 2022, 00.25u

Soep…

Gisteren (donderdag) kon er niet worden gevlogen. Wéér niet, want het waaide weer eens te hard. Maar ik had iets anders te doen. De snertvliegdag van aanstaande zaterdag gaat door, het wordt zéér mooi weer met héél weinig wind. Dus er moest in de keuken worden gestaan! Voor tien man erwtensoep en tomatensoep maken. Onder de bezielende leiding van chef-kok Gonnie was ik traditioneel de slaaf die de knolselderei, de prei en de worst moest snijden…

Best veel werk hoor, dat snijden en soepen maken. Maar we zijn na vijftig jaar een behoorlijk goed team, dus het was zo gepiept…

Op de snertvliegdag van morgen zal er niemand aanwezig zijn die er op een van de vorige dagen bij was. Vreemd. Het verbaast me altijd hoe snel mensen vergeten hoe gezellig het altijd bij ons is. Zouden ze het echt niet missen? En ze lijken ook snel te vergeten wat we allemaal voor ze hebben gedaan…

Vandaag (vrijdag) zal het een realtief rustige dag worden. De koffiespullen, cake, roggebrood en spek staan al klaar. De soepen ook. Die staan in de koeling in te dikken. Ze smaken geweldig en vanmiddag zal ik eens een kommetje snert proberen. Dat voorkomt dat ik zaterdag achter het net vis. Dat wordt weer smullen…

Verder moet ik vandaag nog één gerepareerde trainer testvliegen. Maar dat zal aan het eind van de middag worden, als de verwachte harde wind wat afneemt. En anders zaterdagmorgen vroeg… Verder heb ik om 15.00u een online afspraak met een opa en zijn kleinzoon van negen. Om voorlichting over de online vlieglessen te geven…

Vandaag zal het weer in de namiddag beter worden, dus dan kan ik ook buiten de tuinstoelen schoonmaken en de versiering ophangen. Anders doe ik dat ook zaterdagmorgen. Ik heb er zin in!

Rij, vlieg en soep voorzichtig… 

Blog 137, 23 februari 2022, 16.09u

Zwabber…

Net als gisteren kon er vandaag alleen kort na zonsopkomst worden gevlogen. Zo gezegd zo gedaan. En ik had geen twee kisten om in te vliegen, maar drie! Dat kwam zo: gisteren moest ik vriend Hidde even helpen met het afstellen van zijn zwever. Dat lukte niet helemaal, dus daar gaan we volgende keer mee door. Hidde gaf me in het proces echter een oud maar goed vlieguig cadeau: een P-51 Mustang. Het was een afgeleefd beestje vol met lijm, maar met een mooie glazen cockpit met pilote. Jawel, een vrouwtje. Ik besloot het ding vliegkaar maken…

Vanmorgen dus weer twee van de afgelopen week gerepareerde zes kisten mee naar het veld. En die Mustang…

Al vanuit de huiskamer zag ik op het veld drie reeën staan. Net als gisteren bij aankomst. Uiteraard stoven ze ook vandaag weg zodra ik het veld op liep. Maar mijn dag kon al niet meer stuk!

Als eerste was mijn oude vertrouwde Supercub LP2 aan de beurt. Dat is degene die ooit acht maanden in een boom heeft gehangen. Met dit vliegtuig heb ik al 1500 vluchten gemaakt (gisteren had ik LP3 bij me, die zijn 2000^ste vlucht maake). Ook deze vloog weer super, met een mooi zoemend motortje.

Nummer twee om vandaag te testen was de Switch. Die heeft een nieuw motorschot. Vannacht heb ik hem nog uit elkaar gehaald en gemodificeerd, omdat de motor aanliep… Dat modificeren was niet voor niets. Ook deze vloog lekker en liep weer als een zonnetje!

En dan nummer drie, de Mustang! Het wilde paard… Ik had het al zien aankomen en maar liefst 70% Expo op de ailerons ingesteld. De start viel mee. De rest van de vlucht niet. Het toestel deed niets anders dan snaprollen en overtrekken. Wat een gezwabber. Tot ik hem niet meer kon houden en ik een eind moest lopen. Had ik dat wilde paard toch maar mooi twee minuten en twintig seconden in toom gehouden. En in de lucht…

De wandeling leidde precies naar de plaats waar op 12 februari de nu weer gerepareerde Charter  NXG neerkwam. Dus kon ik meteen nog eens zoeken naar de spinner en de propeller. Uiteraard zonder succes. Bij de eerste stap op de terugweg liep ik er bijna overheen! De spinnerkop en de

prop-meenemer waren nog heel! Een mazzeltje moet je soms hebben…

De Mustang heeft weinig schade. Maar ik weet niet of ik hem weer opbouw. Want ermee vliegen levert geen plezier op. Al dat gezwabber… Gelukkig hebben we de foto’s nog…

Rij, vlieg en zwabber voorzichtig… 

Blog 136, 22 februari 2022, 09.54u

Pluk de dag…

Het is 07.51u. De zon komt precies op dit moment op. Mijn eerste vliegtuig komt vlot op gang en kiest het luchtruim. Wat lekker! Eindelijk kan ik weer een paar vluchten maken. Negen dagen geleden is het dat ik voor het laatst heb gevlogen. En dat is voor mij best lang. De truuk zit hem erin, dat je altijd klaar moet zijn om te kunnen gaan vliegen als het weer meezit. Accu’s en zender vol en zo. Het helpt ook als je dan niet eerst een heel eind moet rijden naar je vliegveld. Zelf kan ik gewoon de straat oversteken en ik ben er. Een gezegend man, dat ben ik…

In de vorige blog (van gisteren) had ik het over vijf te repareren vlieguigen. Daar was ik abuis, want het waren er zes. Ze zijn allemaal weer klaar. Vandaag heb ik de eerste twee ingevlogen. Tot tevredenheid! Gisteravond zag ik op de weersverwachting dat er alleen in de vroege uren pal na zonsopkomst zou kunnen worden gevlogen. En alhoewel ik een echt nachtmens ben, een notoire nachtbraker, heb ik dan toch maar de wekker gezet…

Overigens doe ik dat wel vaker, vroeg opstaan om iets leuks te doen. Vooral vliegen. Niets is lekkerder dan bij de opkomende zon te vliegen. Bijna alijd windstil en het vliegtuig vliegt dan alsof ie op rails loopt. Genieten met een grote G. Het plukken van de dag levert altijd iets moois op…

Nóg een opsteker: de weersverwachting voor aanstaande zaterdag is ook prima: half bewolkt met zon en een windje met een kracht van maximaal 2. De snertvliegdag die al drie keer is uigesteld kan dan eindelijk doorgaan…

Rij, vlieg en pluk de dag voorzichtig… 

Blog 135, 21 februari 2022, 00.41u

Storm en regen…

Was het bij de vorige blog tien dagen na mijn laatste blog, nu zijn er maar liefst al bijna drie weken voorbij. Het kan verkeren… Het weer zit niet mee om te vliegen. Het snertvliegen is al drie keer  uitgesteld. Wát een regen deze maand. En we beleven op dit moment alweer de derde storm in een week tijd. Tijd om binnen te blijven en andere dingen te gaan doen. Omderhoud aan de spullen en vliegtuigen repareren bijvoorbeeld… Op dit moment in de nacht zit ik in mijn blokhut met de kachel aan. Luisteren naar een favoriet nachtprogramma en intussen een stukje typen. Glaasje whiskey erbij…

De afgelopen weken heb ik het eens totaal anders aangepakt. Vooral rustig aan doen. Wachten op het komende voorjaar ook. Veel wandelen. En weinig eten. Bijna alles van de Olympische Spelen in Peking gezien. Gelukkig zijn we daar nu weer vanaf! Een aantal vliegtuigen is gerepareerd. Er stonden vijf kreupele toestellen te wachten en die zijn allemaal klaar. Voor één moet ik nog een nieuw motortje bestellen en dan kunnen ze allemaal weer worden testgevlogen…

Ook zijn we naar een paar woonboulevaards geweest. Met als resultaat dat we nu twee van die geheel elektrisch verstelbare fauteuils in huis hebben. Die werden al binnen een week geleverd, dus dat is nóg lekkerder televisie kijken…

De stormen hebben we redelijk doorstaan. Storm Dudley ging aan ons voorbij. Zonder schade aan te richten. Met storm Eunice hadden we iets minder geluk. Één dakpan los en een (al kapotte) acryl ruit uit de blokhut. Dat viel dus mee. Ook bij mijn buurman van tachtig lagen er een paar dakpannen af. En voor een huis verder lag er een boom om. Nadere inspectie van de boom voor ons huis leerde dat die scheef staat. Uit voorzorg hebben we de auto van mijn lief ergens anders op de oprit geparkeerd…

Zaterdag was de storm voorbij en scheen de zon. Dus ben ik ongevraagd begonnen met de dakpannen van de buurman. Ik kreeg ze er niet in, omdat mijn vingers niet meer wilden van de kou. Van de ladder af en werkhandschoenen gehaald. Dat hielp. Daarna mijn eigen dakpan op zijn rechtmatige plaats gelegd. Ook de blokhut was snel gerepareerd. Gewoon een stuk blauw dekzeil vakkundig op de plaats waar eens een ruit zat. Dat houdt de warmte weer binnen…

Nu zitten we storm Franklin uit, en die valt tot nu toe ook mee. Vanaf morgen ga ik me weer eens bemoeien met de laptop en daarop mijn beide websites bijwerken. En een uitgebreide mail van ene Riciardo beantwoorden. Hij wil weten of je met moderne stabilisatiemiddelen makkelijk kan leren modelvliegen. Nou, dáár heb ik toevallig wel een mening over. En wie de moeite neemt om mij uitgebreid te mailen verdient een goed en gedegen antwoord… Maar eerst ga ik morgen deze blog op de website plaatsen. Want in de blokhut heb ik geen internet. Nog niet…

Rij, vlieg en storm  voorzichtig… 

Blog 134, 2 februari 2022, 13.34u

 Snertweer…

Jonge, jonge, alweer tien dagen geleden dat ik mijn laatse blog schreef. Wat vliegt de tijd weer. Wat er afgelopen dagen niet veel vloog, waren mijn vliegtuigen. Wát een snertweer… Eerst die storm Corrie van maandag, die hier overigens wel meeviel. Normaal hoor ik bij een storm de dakpannen rammelen, maar dit keer niets van dat alles…

Maar vliegen ho maar. Daar woei het toch wel iets te hard voor… En gisteren was het ook al snertweer. Dan maar lekker puzzelen. Toch wel moeilijk, zo’n M.C. Escher in elkaar zetten. Veel grijze vlakken, héél veel. En de puzzelstukjes lijken ook nog eens allemaal op elkaar. Afijn, we zijn een eind opgeschoten…

Gelukkig kon ik afgelopen zondag nog ruim vliegen, maar liefst elf vluchten. Prachtig weer. Het waren wel meteen de laatste vluchten van januari, maar ik heb er toch maar weer 145 bij elkaar geharkt… Vandaag zou het ook vliegweer worden. Tijdelijk. Want dan moest ik wel vroeg op… Zo gezegd, zo gedaan. En nu heb ik er in februari ook alweer elf! Met een gemiddelde van elf minuten per vlucht, ook dat nog…   

Nou hadden we het snertvliegen voor onze club op aanstaande zaterdag gepland. Maar ik had het nog niet aan de leden bekend gemaakt of er stond regen in de weersverwachting! Niet zo handig als je zo’n dag helemaal buiten wil vieren, bij de tuinhaard… Die regen is nu weg, maar nu staat er windkracht vier voor in de plaats. Dat schiet ook al niet op. Dat wordt snertweer! Vanavond neem ik de beslissing of we deze dag een weekje doorschuiven. Zaterdag 12 februari belooft een mooie dag te worden. Met zon en weinig wind. Snertweer, maar dan in positieve zin…    

Rij, vlieg en snertweer  voorzichtig… 

Blog 133, 23 januari 2022, 16.50u

Snert…

We hadden op de club al een paar tradities. Een jaarvergadering met grote feestdag in juni. En ook ‘snertvliegen’ op de eerste zaterdag van het nieuwe jaar. Dat betekent dan lekker samenkomen, vliegen en zelfgemaakte snert eten. Mijn lief en ik staan dan vooraf een dag lang in de keuken. Zij is de chef en ik de slaaf… Er staat van zo’n dag nog een filmpje op de pagina genoemd: ‘Video’s’…

Nou kon de editie van 2021 niet doorgaan. Corona. En ook het vijfjarig bestaan in juni niet. Jammer. Maar nu ik de club kwijt ben een een nieuwe ben begonnen, maakt dat allemaal niets meer uit natuurlijk. De opgebouwde tradities gaan we echter wel voortzetten. Want gezelligheid is ons een groot goed. Zo had ik de eerste zaterdag van het jaar het eerste snertvliegen bij de nieuwe club op de planning staan. Maar ja, toen kwam de zoveelste lockdown… Eens kijken of we deze dag nog ergens in februari kunnen houden. Want later in het voorjaar wordt wel een beetje raar, met erwtensoep als lunch…

Mijn andere club (The Eagles) had het beter voor elkaar. Daar werd het snertvliegen gisteren gehouden. Ze vroegen zelfs of ik nog zou komen. Ja dus! Het was heel gezellig en de helft van alle leden was present. Best wel goed…

Ook het weer werkte mee. Iedereen kon na de lunch van snert, roggebrood met spek en broodjes vliegen dat het een lieve lust was. Maar om een uur of drie begon het te miezeren. En het zag ernaar uit dat het ook niet meer goed zou komen, met het weer…

Dus waren we allemaal op tijd bij moeder de vrouw, moe maar voldaan. Door de plotselinge regen kon ik de honderdste vlucht van de maand (en van het nieuwe jaar) niet meer maken. Maar dat heb ik vandaag meer dan goed gemaakt. Er staan er voor januari al 108 in mijn logboek. Met een gemiddelde vluchtduur van meer dan tien minuten. Dat wel…

Rij, vlieg en snert voorzichtig… 

Blog 132, 18 januari 2022, 15.35u

Rustig…

Nog steeds lik ik mijn wonden. Over de ellende rond de club die ik ben kwijtgeraakt. In 2016 heb ik hem opgericht en sindsdien heb ik er keihard aan gewerkt. Al mijn ziel en zaligheid erin gelegd. Een soort levenswerk…

En dan ineens ben je hem kwijt. Het nieuwe bestuur heeft zowat alles veranderd. Niet meer te herkennen… Het ergste vind ik dat ik daarbij ook zoveel vrienden heb verloren. Vliegvrienden moet ik zeggen. Ze hebben me gewoon in de steek gelaten. Dat doet wel wat met je…

Wat fijn dat er ook nog zoveel mensen achter me zijn blijven staan. Met deze loyale lui heb ik dus weer een nieuwe club opgericht. Ondergebracht in de Stichting Nationaal Modelvliegcenteum Romeo, net als mijn vliegschool. De toekomst is weer héél zonnig…

Verder heb ik een rustig weekje. Slechts drie lesjes op het programma. Tijd zat om ook eens een paar klusjes voor mijn lief te doen. Zo heb ik gisteren maar liefst negen laden gerepareerd. Daar viel de bodem uit. Een klusje dat al jaren was blijven liggen. Ze schuiven weer lekker in en uit..

Zin om te vliegen had ik gisteren niet. Ook dat komt bij mij voor. Maar niet zo heel vaak! Vandaag heb ik dat weer ingehaald. Weer zeven vluchten erbij. Van gemiddeld tien minuten per vlucht. Zo heb ik er dit jaar alweer 84…

Het was wel erg mistig! En ik had ook nog een soort van crash. Door misplaatste zuinigheid. Ik vloog met een accu die eigenlijk al op is. Opeens zag ik mijn tweemotorige Twinstar overtekken. Vol gas geven hielp niet afdoende, er was geen vermogen… Gelukkig kwam het toestel horizontaal op de grond terecht. Alleen maar een kromme neuswielpoot en modder op de hele neus. Veel modder. Ik kon mijn vluchten gewoon afmaken! De modder is er alweer af en de neuspoot is weer recht…

Rustig weekje? Er is altijd wel iets te doen! Websites bijwerken, het lesprogramma optimaliseren, de nieuwe logo’s beoordelen, noem maar op… En mijn dagelijkse wandeling. Die moet ook nog. Daarna lekker in de warme jacuzzi…

Rij, vlieg en rustig voorzichtig… 

Blog 131, 17 januari 2022, 11.54u

Lastig…

Al sinds 1987 doe ik het: professioneel lesgeven. En wel in de luchtvaart. Eerst in de bemande luchtvaart en sinds 2012 in de modelvliegerij. Voordat je intructeur bemande luchtvaart werd, moest je eerst maandenlang de schoolbanken in. Na het examen een jaar stage lopen en dan weer een nog zwaarder examen. Bij de modelvliegerij is er helemaal geen opleiding nodig. En een examen al helemaal niet. Curieus…

Daarom heb ik zelf maar een cursus gemaakt voor instructeurs in de modelvliegerij. Dat er bijna geen gebruik wordt gemaakt van die cursus zal je waarschijnlijk ook niet verbazen…

Dan maar lesgeven aan gewone zielen die het modelvliegen zelf nog willen leren. Want daavan zijn er genoeg. Meer dan genoeg mensen weten mijn vliegschool inmiddels te vinden. Zo heb ik altijd iets te doen…

Je hebt snelle en trage leerlingen. Al gebruik ik het woord leerling liever niet. Ik spreek liever van ‘cursisten’. ‘Studenten’ noemde een oud instructeur ze… Snelle en trage cursisten dus. Die trage zijn vaak traag omdat ze al op leeftijd zijn. Veelal ouder dan 70 jaar…

Afgelopen periode had ik er weer zo een. Vijf en zeventig jaar maar liefst. Maar met een enorme veerkracht! En incasseren kon hij ook. Afijn, we hebben samen het hele scala van tips en tricks doorlopen. Alles uit de kast gehaald. Tot ik niet meer wist hoe ik het nu weer moest aanleggen. Lastig…

Toen ben ik gewoon een keer met hem gaan vliegen voor de lol. Want daar gaat het tenslotte om. Het mag ook leuk zijn, onze mooie hobby…

De druk ging van de ketel en zowaar, vanmorgen kon hij alle oefeningen voor het brevet redelijk vliegen! Getuigschrift verdiend…

Ben wel blij dat ik ‘van hem af’ ben! Want als je alles hebt geprobeerd en je ziet nog geen progressie, dat is best lastig… Maar zoals altijd: de doorzetter wint!

Rij, vlieg en lastig voorzichtig… 

Blog 130, 8 januari 2022, 16.31u

Modder…

Eergisteren ging ik een nieuw vliegtuig invliegen, zie ook blog 129. Een Swift van Top RC. Een zwever met een EDF. Hij dook telkens met de neus in de grond. Het zwaartepunt lag verkeerd. Thuis alles gerepareed en opnieuw afgesteld. Aan het eind van de middag nog een poging gewaagd. En hij vloog! Maar het ding had nog steeds de neiging om sterk te duiken. En wat ging dat ding hárd zeg! Maar wéér schade, ook aan een vleugel en het staartvlak…

Gisteren was het wéér mooi vliegweer. Dan maar eens met de Trainstar op stap. Op het veld trof ik de zoon van de boer. Hij ging gootjes graven om het overtollige water op de weilanden af te voeren. Wel nodig hoor… Met hem had ik het ook over de blubberzooi bij de ingang van het veld. Er is bijna niet meer door te komen, zeker niet zonder laarzen. Ik kreeg de toezegging dat ze er iets aan zouden gaan doen…

Het vliegen was leuk. Tot de vierde vlucht. De trainstar maakte plotseling een snaprol. Gelukkig op hoogte. Ik zag dat de staart was afgebroken. Ik bleef sturen zo goed ik kon. Het toestel landde op de wielen, midden in het natste deel van het weiland. Einde vliegen, weinig schade…

Dan maar thuis de zaak schoonmaken en repareren, te beginnen met de Swift. Ook mijn mancave opruimen. Héél hard nodig onderhand. Zondag komen er twee voor informatie en voorlichting. Dus dan kan het maar netjes zijn…

Aan het einde van de lange dag was het hok weer tiptop en zag de Swift er weer als nieuw uit. En de Trainstar is van de overvloedige modder ontdaan. Vandaag gevlogen met de Charter NXG. Na acht vluchten begon het heel hard te waaien. Véél te hard. Guur ook, koud gewoon. Toch alweer dertig vluchten deze maand. Eh, dit jaar… Nu lekker naar de vrouw! Maar eerst nog één keer door de modder…

Rij, vlieg en modder voorzichtig… 

Blog 129, 6 januari 2022, 22.10u

Oneindig en ademloos mooi…

Toen ik gisteravond ging slapen, en dat deed ik niet vroeg, wist ik het al. Vandaag zou een mooie vliegdag worden. Weinig wind en zelfs zon! Dus ondanks dat ik pas om half twee het licht uit deed, voor mij niet ongbruikelijk, was ik vanmorgen om zes wakker. Klaarwakker. Adrenaline…

Als dat eens in de zoveel tijd gebeurt, dan blijf ik nog minimaal een halfuur liggen. En dan weet ik genoeg: mijn dag gaat beginnen… Superstilletjes naar beneden sluipen, want de koningin mag niet ontwaken, nog niet… Dan lekker ontbijten. En daarna doe ik wat ik in zo’n geval altijd doe: de dag beginnen met een lange wandeling. Zo kan ik telkens genieten van de dageraad… Vandaag een ronde van ruim zes kilometer. Normaal stap ik stevig door, nu niet. Want ik ben net te vroeg vertrokken om de zon op te kunnen zien komen…

Het zwerk boven mij is helder en wijds. Dat is nog eens iets anders dan een computerschrem, wát oneindig groot. De sterren knipogen naar me. Wat is dat toch ademloos mooi. Het landschap wordt steeds lichter. Steeds beter zijn de dingen te onderscheiden…

Mijn wat slenterende tred helpt nauwelijks. Aan het eind van de ronde is er nog tijd over voordat de zon opkomt. Ik loop naar het bruggetje bij het vliegveld om daar het startschot van de nieuwe dag af te wachten. Ik heb geluk. In de lichte nevel boven de bervoren weilanden zie ik twee bambies rustig grazen. De koperen ploert laat niet meer lang op zich wachten…

Boven mij vliegtuigstrepen. Heel hoog. Daar schijnt de zon al op. Ik zie een vliegtuig aan de kop van zo’n streep waar ook de volle zon op staaat. Maar de linker vleugel zit in de schaduw van de romp en is totaal niet te zien. Luguber! Alsof er een vleugel af is… Even later komt er een op mij af, daarvan mist de rechter vleugel… En dan verschijnt de koperen bal. Zoals altijd precies op tijd…

Vandaag ging ik een nieuw vliegtuig invliegen. Een Swift van Top RC. Een soort zwever, maar dan met een EDF impeller! Het begon al goed: hij kwam niet door de range test. Dan maar korte rondjes om me heen… Bij de eerste startpoging dook hij met de neus in de grond. Neuskegel eraf. Tweede poging: weer de grond in. Neuskegel weer eraf en een stukje romp. Alles onder de modder, water genoeg hier. Ik verdenk een verkeerd zwaartepunt. Gelukkig had ik ook de Pandora meegenomen, dus dan daarmee maar vijf vluchten gemaakt. Oneindig en ademloos lekker…

Thuis alles gerepareed en opnieuw afgesteld. Meteen maar flapperons geïnstalleerd. Aan het eind van de middag nog een poging wagen. De eerste keer ging weer mis: weer de pas gelijmde neuskegel eraf en ook weer dat stukje romp. Toch nog één poging: vol elevator up getrimd en vol flaps. Verdomd, hij steeg op! Maar het ding had nog steeds de neiging om sterk te duiken. En kolere, wat gaat dat ding hard zeg! Ademloos mooi.

Voor de tweede vlucht heb ik de subtrim ingesteld. Weer kreeg ik hem in de lucht, maar nu wilde hij nóg harder duiken. Had ik die subtrim de verkeerde kant op getrimd… Landen en corrigeren…

Maar die landing ging niet helemaal zoals het hoort. Het toestel maakte een radslag en beschadige een vleugel en een staartvlak. Ik kon alle stukjes vinden, dus dat is weer te lijmen. Een oneindig ademloos mooie dag, dát had ik vandaag…

Rij, vlieg en ademloos voorzichtig… 

Blog 128, 2 januari 2022, 14.44u

Loyaal…

In mijn vorige blog (nummer 127 van gisteren) ben ik iets vergeten. Hoe zou dat toch komen? ‘Alzheimer Light’ of komt het door de boosterprik? Of gewoon te druk geweest…

Hoe dan ook, ik had het over het verlies van mijn club (dat gebeurde in oktober): “Bijverschijnsel is dat je er ook een flink aantal ‘vrienden’ mee kwijt raakt. Veelal heel vergeetachtige mensen. Waarvan sommigen ineens héél vijandig tegenover me staan…”

Dat vergeetachtige sloeg op het feit dat deze ‘vrienden’ blijkbaar zijn vergeten hoe schatplichtig ze eigenlijk zijn. Aan mij en aan mijn lief. Simpel omdat we zoveel voor ze hebben gedaan en wellicht betekend…

Wat ik daarbij vergat (en ik had het me écht voorgenomen), is te melden dat ik ook een flink aantal trouwe leden heb. Lieden die meteen door hadden wat er aan het gebeuren was en ook meteen heel loyaal vierkant achte me gingen staan. Dat is véél belangrijker dan die vergeetachtigen en dat moet dus alsnóg worden benoemd! De steun en beschikbaarheid van deze mensen stelden ons in staat om meteen weer verder te gaan. Met het oprichten van een nieuwe club en stichting ben je er immers niet. Je moet ook leden en donateurs hebben! En die hebben we dus met deze loyale mensen. In de hoop niemand voor het hoofd te stoten, noem ik er toch een paar (naast nummer één mijn lief, Gonnie): Ronald, Hidde, Gerard, Jan uit Dokkum, Carl, Paul, Jan uit Ede, Klaas Pieter en Dirk. Mannen waarop je kunt bouwen. En natuurlijk de hele familie die eigenaar is van het terrein waarop we vliegen!

Zonder jullie was ik nergens! We gaan er ongetwijfeld een beter en mooier jaar van maken. Want 2021 was niet best qua wat ons is gebeurd. Ik hoop zoiets nooit meer mee te hoeven maken, nooit..

Rij, vlieg en loyaal voorzichtig… 

Blog 127, 1 januari 2022, 23.50u

Nieuwjaar…

Het oude jaar leek als een nachtkaarst uit te gaan. Qua vliegen dan. Regen, regen en nog eens regen. De zachtste eindejaarsperiode ooit…

Gaf niets. Ik was nog moe van al het werk vorige week. En ik had ook nog genoeg te doen. Zo moest ik mijn lief naar het ziekenhuis brengen voor een onderzoekje. En drie uur later weer ophalen. En intussen kreeg ik de felbegeerde booster. En dat allemaal op oudjaarsdag…

Nadat ik mijn lief thuis naar bed had gestuurd om te herstellen van haar diepe roes, kreeg ik zelf last van de prik in mijn linkerarm. Dus op de bank. De regen sloeg met bakken tegelijk tegen het raam…

Maar plotseling werd het rond kwart over twee droog! En om half drie kwam de zon er zelfs door! Dan toch maar de laatste twee vluchten van het jaar maken… Twee maar, want bij de tweede vlucht brak de propeller af. Zo eindigde mijn jaar nog met een noodlanding. Ik had er vrede mee. Het logboek van december én heel 2021 kon worden afgesloten…

Wat was het een krankzinnig jaar! Blij dat ik er vanaf ben. Stel je voor: je bedenkt een modelvliegclub, richt hem op, bent vijf jaar voorzitter en drijvende kracht. En dan, van het ene moment op het andere, ben je hem kwijt. Door goed vertrouwen dat het niet waard bleek te zijn… Bijverschijnsel is dat je er ook een flink aantal ‘vrienden’ mee kwijt raakt. Veelal heel vergeetachtige mensen. Waarvan sommigen ineens héél vijandig tegenover me staan…

Wat doe je dan? Je gaat in een hoekje zitten grienen… NOT! Mooi niet ! Niet ik. Ik sta weer op en ga verder. En zo heb ik meteen een nieuwe club opgericht. En net voor de kerst ook nog een heuse stichting. Nieuwe cursisten en leden stromen alweer binnen. En nu maar hopen dat deze nieuwe vrienden wat minder vergeetachtig zijn. En onthouden wat mijn lief en ik allemaal voor ze doen…

De zon komt op de eerste januari op. De dag is alweer tien minuten langer. Het is rustig weer. En zo heb ik rond het middaguur alweer de eerste vijf vuchten van het nieuwe jaar geboekt…

Rij, vlieg en nieuwjaar voorzichtig… 

Blog 126, 25 december 2021, 23.20u

Kerst ’21…

En dan is het ineens kerstmis. Jonge jonge wat is het jaar snel gegaan! En wat een turbulent jaar… Traditiegetrouw stonden we om kwart voor zes op. Dat is om een leuk schouwspel te onderscheppen… Rond zes uur rijdt er namelijk een auto door ons stadje met daarachter een mooi versierde lange platte kar met feestverlichting. Daarop zit dan een flinke delegatie van ons plaatselijke muziekkorps, uiteraard onder dikke dekens. En dan stoppen ze af en toe en spelen ze kerstliedjes. Hoe cool is dat…

Ik weet nog goed hoe we ervan opkeken, de eerste keer dat we hier woonden. We waren in december 2007 in IJlst neergestreken. Vers dus. We werden rond zes uur wakker van de mooie tonen. We wisten ook niet wat we zagen… Sindsdien staan we elk jaar op, om na het spektakel een kerstontbijtje te eten… Daarna gaat mijn lief weer haar warme nest in en ik ga meestal de kerst ‘invliegen’. Dan begin ik met vliegen als het nog donker is en vlie door tot de zon op is…

Dit jaar dus niet. Het ging niet door, waarschijnlijk vanwege corona. Het was ook stervens koud. Min 5 graden Celsius, met een harde oostenwind… Dus wij een snee kerstbrood en een kop thee en weer het warme bedje in… Tot half tien. Want toen moesten we op omdat mijn lief op de nomiatie stond om in Sneek geboosterd te worden. Hoe verzin je het, op eerste kerstdag…

Nadat dat gelukt was, hebben we een ruime wandeling door een mooie natuurpolder bij ons stadje gemaakt. In de stralende zon onder een strakblauwe lucht. Alleen onder nul… Goed voor de verspreiding van de vloeistoffen uit de spuit… Dat wandelen ging bovenmatig goed met de lage gevoelstemperatuur! Een wollen das voor de mond en verder hele warme kleding…

Daarna hebben we de opname van “All you need is love” van gisteravond gekeken. En een halve doos tissues later was er nog net tijd om vóór zonsondergang een paar vluchtjes te maken…

En daarbij viel de kou bitter tegen! Gelukkig kon ik schuilen in de luwte van een stapel hooibalen in plastic. Net goed genoeg om drie vluchten vol te maken voordat mijn vingers en tenen eraf vielen…

Rij, vlieg en kerst voorzichtig… 

Blog 125, 24 december 2021, 00.06u

Romeo (deel 3)…

Waarom toch drie keer achter elkaar een blog genaamd Romeo? Wel, dat komt omdat mijn nieuw opgerichte stichting zo heet. Na het op miraculeuze ‘kwijtraken’ van mijn vereniging, de club die ik al in 2016 had opgericht en waar ik vijf jaar ziel en zaligheid in had gestopt, moest ik een nieuwe structuur ontwerpen…

In die structuur zouden zowel de nieuwe club als mijn oude vertrouwde modelvliegschool moeten passen. En het steeds terugkerende probleem van de oude, maar zeer succesvolle club (met op het hoogtepeunt 84 leden) moest worden opgelost: dat er altijd gedoe was met het vinden en behouden van bestuursleden. Natuurlijk lag dat dan aan mij, ha, ha… De oplossing lag voor de hand: richt een stichting op. Want die mag door slechts één bestuurslid worden bestierd…

Die stichting is er eindelijk gekomen. Eindelijk, want ik was er al sinds augustus mee bezig. Mijn oude notaris deed niet erg mee… Uiteindelijk heb ik een nieuwe notaris gevonden. Pas geleden: op 18 december. En eergisteren konden we al terecht voor het passeren van de akte. Gisteren kreeg ik de akte per mail. En de inschrijving in het handelsregister. En ook nog, o verrassing, de brief van de Kamer van Koophandel met het KvK nummer. Het kan dus wél snel…

Alles is nu rond. De stichting heet voluit: Stichting Nationaal Modelvliegcentrum Romeo. En dan nu het hoe en waarom van die naam…

Allereerst was het dus de naam van het eerste vliegtuig waarmee ik een gehele vlucht maakte als bemanningslid: de Romeo R-183. Ten tweede staat de naam Romeo, samen met Julia, voor romantiek. Beschreven door William Shakespeare. Nou vind ik vliegen ook wel heel romantisch. En ook en zeker modelvliegen… Tot slot is Romeo de roepnaam van de commandant, de ‘grote baas’ zo je wilt, bij het militaire radioverkeer. Dat hoef ik toch niet nader toe te lichten? Na een zeer zware peiode van vijf maanden gaan we weer een mooie toekomst tegemoet!

Rij, vlieg, Romeo (en Julia) voorzichtig…

Blog 124, 23 december 2021, 17.15u

Romeo (deel 2)…

In blog 123 maakte ik dus mijn eerste landing in een vliegtuig, pas na mijn 13^e start. Die Romeo R-183 zal ik nooit vergeten… Gelukkig zaten we achter elkaar en kon de piloot je eigenlijk niet goed zien. En je moest de intercom tussendoor uitschakelen vanwege de ruis. Gevolg: als je over je nek ging en je ventileerde een beetje, dan had de piloot niets in de gaten. Het volle zakje verstopte ik dan in mijn helmtas, om het later discreet te dumpen…

Op het debriefingsformulier stond een laatste vraag: “Had de cursist last van luchtziekte?” bij mij werd dus door de piloot steevast het hokje bij NEE aangekruist. Zo kwam ik door de opleiding. Mijn motto was: “Eerst slagen, dan kan ik er altijd nog zelf mee ophouden.” Dat ophouden (met vliegen) deed ik pas dertig jaar later. Nooit heeft iemand gevraagd waarom ik in de ene hand mijn helm had, en in de andere mijn helmtas…

Nu vlieg ik allerlei kisten zonder luchtziek te worden: hét grote voordeel van modelvliegen!

Bij de eerste twaalf vluchten was ik er dus tussentijds uitgesprongen. Deze gekte zou nog een paar jaar aanhouden, en wel tot september 1979. Toen had ik inmiddels mijn B brevet. Ik mocht 30 seconden vrije val maken. Dat was zonder twijfel het mooiste dat ik ooit heb gedaan…

In de vrije val zie je helemaal niet dat je valt. Het lijkt meer op het vliegen met je eigen lichaam als vliegmachien. Zoals in een droom… Ik had nu 68 sprongen. Het parachutespringen was best duur. Daarom deed ik het ook niet zo vaak. Een andere reden was dat ik nog steeds driftig luchtwaarnemer was. En als je dagelijks voor je werk in de lucht bent, wordt het verlangen om te springen ook steeds minder…

Na mijn dienstplicht tekende ik voor zes jaar bij. En ik waarnemerde door tot augustus 1980. Toen begon ik aan de vliegeropleiding. Misschien zou ik een echte piloot worden. Het overtrof mijn stoutste dromen. Ook het springen was over, want het leek me niet kies om een blessure op te lopen met springen, terwijl je zo’n dure en unieke vliegopleiding krijgt…

Uiteindelijk heb ik dertig jaar in de bemande luchtvaart gewerkt. Vijf jaar als waarnemer en vijfentwintig als vlieger. En evenzolang werd ik luchtziek. Af en toe dan. Maar best wel vaak. Ik kon wél altijd mijn werk blijven doen. En dan is er niets aan de hand…

Rij, vlieg, en Romeo voorzichtig…  (Volgende keer deel 3)

Blog 123, 22 december 2021, 17.20u

Romeo (deel 1)…

Hij zit achterover gezakt heel relaxt in zijn stoel. De checks voor de start heeft hij gedaan. Luitenant Frits Brobbel is er klaar voor. Hij drukt op de zendknop. “Deelen Caravan, Romeo one eight three for take-off.” Het antwoord uit de mobiele verkeerstoren (ook wel bekend als de caravan) is bevestigend. Brobbel geeft vol gas…

Ik zit achterin. Ik zie de wielen over de grasbaan van de Oost-strip rollen en even later zakt de grond langzaam naar onderen weg. De banden komen tot stilstand, we zijn los van de aarde. Met het toenemen van de hoogte lijkt de snelheid minder te worden. Gezichtsbedrog. In een vlot tempo laten we de vliegbasis Deelen achter ons. Mijn eerste vlucht in een vliegtuig van de Koninklijke Luchtmacht is begonnen. Het is 11 juli 1975…

Dit is een familiarisatievlucht. Zeg maar om kennis met het vliegen te maken. Met de Piper Supercub R-183 van de Klu. Ik ben dienstplichtig en word opgeleid tot… legerluchtwaarnemer! Wie had dat gedacht! Wat gaaf… Mijn passie voor het vliegen kan los! Al sinds mijn vierde wilde ik piloot worden. Bij de luchtmacht nog wel. Ik ben met de neus in de boter gevallen. Een zondagskind voel ik me…

Dat gevoel duurt niet lang. Al snel begin ik misselijk te worden. Dan krijg ik het warm en koud tegelijk. Het wordt erger als piloot Brobbel zijn nek omdraait en me zo goed als dat kan aankijkt. Ergens tussen Dieren en Apeldoorn, op 4000 voet. Hij zegt: “je houdt wel je bek, toch?” Dat belooft niet veel goeds. Maar ik knik. Wat moet ik anders?

En dan begint de rollercoaster. Loopings en hoge bochten dat het een aard is. Ik word groen. Daarna word ik geel. En dan kan ik nog net mijn kotszakje pakken…

Na de opluchting gaan we landen. Ook leuk, want dat had ik nog nooit meegemaakt. Ik was voor deze vlucht al wel twaalf keer met een vliegtuig opgestegen. Maar nog nooit had ik een landing meegemaakt. Omdat ik zo dom was om er ondertussen uit te springen. Boven Teuge. Met een parachute op mijn rug, dat wel…

Rij, vlieg, en Romeo voorzichtig…

Blog 122, 21 december 2021, 22.35u

Verstild…

Vanmorgen was ik vroeg wakker. Heb ik wel vaker. Adrenaline… Ik ben opgestaan en heb na het ontbijt eerst mijn dagelijkse wandeling gemaakt. Goed voor het hart… Het werd een flinke portie stappen van in totaal meer dan zes kilometer…

Zodoende kon ik genieten van de door de vorst verstilde wereld. En ik zag de zon opkomen op deze officieel kortste dag van het jaar. Magisch moment! En precies op het aangekondigde tijdstip… O wat mooi…

Na de koffie heb ik de maill bekeken en mijn testament opgezocht. Dat moet nodig worden nagekeken en morgen moet ik toch bij de notaris zijn. Over die notaris morgen misschien meer…

Hierna heb ik de randjes van de pas opnieuw bestrate oprit afgewerkt. Het zand was nog hard van de vorst… Tegen de middag was ik ook hiermee klaar en toen ging ik iets leuks doen. Iets dat ik nog nooit zo laat in het jaar heb gedaan. Maar goed dat ik de boot nog niet winterklaar had gemaakt. Ik ben namelijk gaan watervliegen…

Alleen al het boottochtje was een waar genot. Lekker in het zonnetje door de verstilde polders…

En dan het vliegen zelf!  Ik had twee vliegtuigen op drijvers mee: de Robbe Air Beaver en de Hobbyzone Suprcub LP. Geen zuchtje wind en de vliegtuigen vlogen alsof ze op rails liepen. Zó strak… En het was niet eens heel koud in het zonnetje…

Inderdaad ging de zon al een minuut later onder dan gisteren, zoals ik in de vorige blog beschreef. En zoals ook aangekondigd: ik héb genoten van die extra minuut dat het langer licht was…

Een paar minuten na zonsondergang landde ik de Beaver voor de laatste keer. De lampjes reflecteerden in het schemerige water. Twaalf vluchten in deze mooie verstilde wereld, die vandaag een beetje alleen voor mij leek te zijn…

Rij, vlieg en verstil voorzichtig…

Blog 121, 20 december 2021, 12.04u

Minuut…

Gisteren ontdekte ik iets: vandaag wordt het het vroegst donker van het hele jaar. Morgen krijgen we er weer een minuut bij. Aan de avondkant dan. Misschien was het gisteren wel het vroegst donker. Dat weet ik echter niet, want ik heb het gisternacht pas ontdekt. Op Buienradar. En toen waren de gegevens van de dagen ervoor al weg. Het gaat ook niet om de kortste dag op zich, maar om de dag dat het ’s avonds het vroegst donker wordt…

Van een kortste dag is eigenlijk helemaal geen sprake. We kunnen beter spreken van een ‘kortste week’. Dat zit zo. Eerst krijgen we er in de avond telkens een minuut bij, maar in de ochtend komt de zon dan nog steeds een minuutje later op. Zodoende blijft de lengte van de hele dag ongeveer een week lang constant…

Uiteraard ga ik morgen lekker genieten van die extra minuut dat het langer licht is…

In het begin merken we er natuurlijk nog weinig van. Dat het weer langer licht wordt. Pas zo half januari is het echt goed te merken. En die ene minuut per dag zien we ook helemaal niet. Want als het bewolkt is, is het wel drie kwartier eerder donker dan als het helder is. Dat is dus wél goed te merken…

Hoe dan ook, ik kán niet wachten op elke minuut die we er dagelijks bij gaan krijgen. Vanaf morgen! Nu komt net de zon door. En het is windstil. Mag je raden waar je me zometeen kunt vinden…

Rij, vlieg en minuut voorzichtig…

Blog 120, 17 december 2021, 13.04u

Strak en glad…

Was het een week geleden nog zonnig met heel weinig wind en wat koud, nu is het al een paar dagen bewolkt met heel weinig wind en zacht. Héél zacht…

De temperatuur gaat steeds vlot naar de tien graden Celsius. Héérlijk… Dus kan ik het niet laten om dagelijks even lekker te vliegen. Daarbij moet ik overigens wel goed plannen, want het is nu onderhand wel héél vroeg donker. En we weten het: in het donker mogen we niet vliegen met modellen, pardon drones. Flauw hoor! Dat moet met goede voorschriften van de overheid toch veilig te regelen zijn…

Maar goed, dan maar overdag. Drie dagen op rij kon ik heerlijk uithalen. Twee keer begon ik bijna te vroeg en zag ik af en toe mijn vliegtuig bijna niet meer. Vorige week had ik dat ook, zoals gemeld in de vorige blog. Maar dat komt altijd goed. Opeens zie je dan de mist optrekken en de zon doorkomen. Prachtig…

Vandaag was het dus bewolkt. Met nagenoeg geen wind. Net als eergisteren en gisteren gaf ik mijn Pandora de sporen. Want die is er in het verleden wat karig vanaf gekomen. Dat krijg je met zo’n 35 vliegklare modellen… Ik zou die Pandora standaard wat vaker moeten gebruiken. Want mán, wat vliegt dat ding mooi…

En wat is vliegen bij windstil weer toch gaaf! De lucht is dan ‘glad’ en het vliegtuig vliegt héél strak. Alsof ie op rails loopt. Een waar genot…

En door al die windarme dagen heb ik deze maand december alweer 100 vluchten in mijn logboek. Best wel een prestatie in deze donkere dagen. Al zeg ik het zelf…

Rij, vlieg, strak en glad voorzichtig…

Blog 119, 12 december 2021, 10.15u

Winter…

Het is nu wel goed te merken: de winter is echt begonnen… Anderhalve week geleden begon de meteorologische winter al. Dat was op 1 december. En over anderhalve week begint ook de astromomische winter, op de 21^ste. Je merkt het echt goed, het is af en toe heel koud…

Ineens hebben we een paar dagen nachtvorst gehad! Afgelopen vrijdag ging het zó hard, dat ik ’s avonds in het donker nog snel mijn buitendouche van de muur af moest halen. Pas een nieuwe mengkraan, en op vorstschade zit ik dan ook nu helemaal niet te wachten. Met het winterklaar maken van de boot wacht ik altijd tot een vorstperiode goed doorzet. Die boot wil ik zo lang mogelijk kunnen gebruiken, uiteraard om mee te gaan watervliegen…

Dat het echt koud aan het worden is, kon ik de afgelopen dagen ook goed merken tijdens het betstraten. Kouwe klauwe! Gelukkig is de oprit weer klaar, dus nu is er weer wat meer tijd om een paar vluchtjes te maken. En om mijn nieuwe vereniging op te zetten…

En dan ineens een mooie bonus! Twee dagen met zon en weinig wind. Goed vliegweer dus! Het is wel zaak om nu goed voorbereid op pad te gaan. Blijf dan vooral goed warm! Drie broeken over elkaar heb ik aan! En ik vlieg met wollen vingerhandschoenen. Net zolang geoefend op de simulator totdat ik dat goed kon…

Als het echt koud is, dan heb ik hele dikke motorhanschoenen aan tussen het vliegen door. En naar en van het veld natuurlijk…

Het enige dat ik aan het vliegen anders doe, is de accu’s in mijn zakken bewaren. Vooral in de binnenzak van de jas blijven ze dan goed op temperatuur. Dat scheelt best wel wat vermogen bij de start! Tijdens de vlucht wordt de lipo vanzelf wat warmer, dus dan is het vermogensprobleen er niet meer. Ook heb ik een proef gedaan met warm water in mijn drinkflesje. Dat stop ik dan in mijn zenderkoffer bij de accu’s. Wel goed afgesloten! Werkt ook!

Twee keer ben ik in december al na twee of drie vluchten naar huis gegaan. Het woei toen hard en dan voelt het extra koud, dus niks aan… Maar vrijdag scheen dus het zonnetje en heb ik tien vluchten kunnen maken. Met een gemiddelde vliegtijd van meer dan tien minuten. Gisteren (zaterdag) was het nóg mooier! Nevel in het begin en ik zag mijn parachuutje niet meer. Het vliegtuig bijna ook niet… Later kwam de zon erdoor en toen was het genieten. Acht heerlijke vluchten. Thuisgekomen appte Roel, of ik nog ging vliegen. Gonnie aangekeken en jazeker. Maar éérst zag ik Max de pole position halen voor de laatste race van het jaar. Ben benieuwd wie er vandaag wereldkampioen wordt…

Het vliegen met Roel was gezellig als altijd. Toch nog vijf vluchten erbij, voorddat de zon alweer vroeg onder ging. Dagtotaal 13. En in deze maand toch alweer 59 stuks…

Rij, vlieg en winter voorzichtig…

Blog 118, 10 december 2021, 10.16u

Flow…

En dan is er zo maar weer een week voorbij. Sinds mijn vorige blog. Niet dat ik geen inspiratie had hoor. Integendeel. Maar nog steeds ontzettend druk met het opnieuw bestraten rond het huis.  En daar gaat veel tijd in zitten. Het project begon al in november 2020. Om vervolgens lang stil te liggen, in verband met mijn eerder al ruim beschreven medische problemen. Nu ben ik weer voortvarend bezig en de oprit is helemaal klaar. Mooi vóór de kerst. Voor een blog had ik dus even ‘geen tijd’…

Geen tijd? Bah! Wat hoor ik dat toch vaak om me heen: geen tijd. Ik vind dat normaal gesproken onzin. Iedereen heeft namelijk evenveel tijd. Wat ze bedoelen is dus dat ze hun tijd verkeerd indelen… En: tijd kun je maken…

De mensen die om het hardst roepen dat ze geen tijd hebben, zitten elke avond vrolijk uren naar de buis te staren. Wat zeg ik, overdag zelfs ook…

Tussen het bestraten door maakte ik bijna elke dag ook tijd om een paar vluchten te maken. Zodat ik een beetje in de flow blijf… Want er moet wél worden gevlogen en geoefend…

Maar er is in deze periode maar weinig daglicht. Dus je moet de schaarse uren daglicht goed besteden! Daarom heb ik besloten om het online lesgeven voorlopig alleen maar in de donkere uren te doen. Meestal in de avond dus.

Met een les of drie á vier per week zit ik ook met het lesgeven in een goede flow…

Rij, vlieg en flow voorzichtig…

Blog 117, 3 december 2021, 12.10u

Taal…

Wat een taalpurist ben ik! En dan is het moeilijk om me aan te passen aan nieuwe taalgebruiken. Zo was het altijd: “Ik realseer me dat…” en: “Ik besef dat…” Tegenwoordig hoor en lees je steeds: “Ik besef me dat…”. Vroeger fout dus. Nu niet meer… Taal is een levend medium. Dat dus constant verandert. En wij moeten met die veranderingen mee…

Nog een. Neem de zin: “Toen ik rook dat het buiten zo stonk, heb ik gelijk het raam gesloten.” Uiteraard wordt met ‘gelijk’ het woord ‘meteen’ bedoeld. Maar ik wil ze niet allemaal niet van duur voedsel hoeven te voorzien, de lieden die altijd gelijk hebben. Pardon, ik bedoel degenen die ‘gelijk’ gebruiken in plaats van ‘meteen’. Dat zijn er maar al te veel en ik zou blut raken…

Volgende voorbeelden. “Toen de stank weg was, deed ik het raam weer los” In plaats van ‘open’…  Als een raam los is, valt het eruit! En: “Vanwege een ongeluk is de snelweg dicht.” ‘Dicht’ in plaats van ‘afgesloten’…

Over het gebruik van de d en de t zullen we het maar niet hebben. Kansloos… Taalfouten komen steeds meer voor, door het gebruik van de sociale media. Men verliest de zorgvuldigheid…

Zelf maak ik ook wel eens een vaudje. Vooral met de spelling.Dat stoort me dan! Gelukkig is daar de spellingscontrole voor. Je ziet meteen een gekartelde rode lijn onder het foute woord. Mits dat goed in het geheugen van het controleprogramme zit natuurlijk. Daarom kun je er nooit blind op vertrouwen, en moet je alles zelf ook grondig nakijken…

Sinds de zomer is mijn laptop gerepareerd. Alles zit er weer op, inclusief Word. Maar de spellingscontrole is weg! Voor een nieuwe moet worden betaald. En daar had ik geen zin in…

Nu ben ik eraan gewend. Ik moet nu nóg nauwkeuriger checken of mijn woorden juist zijn gespeld. En dat is een goede training voor mijn oude brein. Want het lijkt af en toe wel of ik dislectisch ben. Dat kán niet, want toen ik klein was bestond die term nog niet…

Terug naar het vliegen. De eerste tien vluchten van december zijn alweer gemaakt! Gisteren was het prachtig windstil vliegweer. Wel koud, ik moest mijn accu’s in mijn binnenzak warmhouden… Vandaag was ik na twee (korte) vluchtjes alweer thuis: regen en windkracht vijf…

Rij, vlieg en taal voorzichtig…

Blog 116, 30 november 2021, 17.09u

Lichtpuntje…

Vandaag was een enerverende dag! Ik ben al een poosje bezig rond het huis. Met het opnieuw leggen van de tegels. Want dat moet om de zoveel jaar. Het verzakt waar je bij staat. Friesland drijft eigenlijk… Vorig jaar november was ik er ook al mee bezig. Maar ja, toen kreeg ik het aan mijn rikketik. Ambulance met gillende sirenes… Het kwam weer goed…

In het voorjaar ben ik verder gegaan. Maar in de zomer had ik er geen zin in. Lekker vliegen, varen en andere zomerse dingen doen. Dat zware werk vind ik typisch een klusje voor de koudere dagen. Als het droog is tenminste. Je loopt dan toch wel vanzelf warm…

Vandaag dus véél regen. Binnen blijven. Daarom heb ik maar eens een nieuwe modelvliegclub opgericht: Elektro Model Vlieg Centrum Romeo.

Wat? Ik had toch al een modelvliegclub? Ja… had! En ik mag daar niet met je over praten. Van de nieuwe machthebbers. Doe ik dan ook niet.

Zes jaar levenswerk in het putje. Zes jaar ziel en zaligheid er in. Dag en nacht. Zes jaar uiterst gastvrij ook. Wat is dít een verlaat afscheidscadeau. Of een vervroegd sinterklaascadeau 🙂 …

Hoe dan ook, ik ben met de overdracht ontzettend dom geweest. Dus zoals we vroeger op het werk zeiden: “Eigen schuld is goud waard.” Genoeg erover. Slecht voor diezelfde rikketik.

Gonnie en ik hebben vandaag ons meer dan verdiende erelidmaatschap ingeleverd…

Er is ook een lichtpuntje. Als eeuwige naïeveling heb ik weer eens veel over de mensen geleerd. Misschien kan ik maar beter niet zo oneindig behulpzaam en gastvrij zijn. Ondankbaarheid tiert weelderig. Als onkruid. Dankbaarheid overigens ook wel, maar dan van een minderheid…

Na het grondig wijzigen van mijn beide websites kwam er nóg een lichtpuntje. Het werd droog en ik kon nog even lekker de laatste vijf vluchten van de maand maken. Dat is toch de corebuisiness… Ondanks het vele slechte weer ben ik er in geslaagd om in november 165 vluchten in mijn logboek te noteren. Het was wel vroeg donker zeg! Maar ja, laatste lichtpuntje: over drie weken worden de dagen alweer langer…

Rij, vlieg en lichtpuntje voorzichtig…

Blog 115, 28 november 2021, 21.58u

Wandelen…

Mijn Gonnie en ik zijn beiden getroffen door hartaandoeningen. Een poosje geleden al. Toch zijn we beiden ook weer heel gezond. En dat komt omdat we erg goed op onszelf passen. Zo letten we goed op ons gewicht. Zelf ben ik tien kilo lichter dan voorheen… Wat we óók doen, is dagelijks een flink stuk bewegen. Wandelen, fietsen of kajakken. Elke dag. Als het even kan. Vandaag stond na twee volle dagen regen een lange wandeling op het menu. En we kozen een route van ongeveer zes kilometer. Het bleek de juiste route, want tijdens die wandeling kregen we een aangename verrassing…

Na de wandeling zou ik nog gaan vliegen. Voor het eerst sinds ik drie dagen geleden mijn Beaver was kwijtgeraakt. Ik twijfelde tussen vliegen op mijn eigen veld, of naar mijn andere club rijden. Het werd het eerste. Want…

Tijdens onze wandelingen kijken we altijd over de velden uit. Want er is vaak veel te zien. Ditmaal spotte ik iets wits in de verte. Het bewoog niet. Dus geen zwanen of witte ganzen. En het leek verdraaid veel op een vliegtuig, dat met de neus omlaag in het taluud van een vaart lag…

Het was wel erg ver weg om het goed te zien, maar ons vermoeden werd steeds sterker. Het móest hem zijn! De verloren Beaver. Maar dan lag hij wél mooi aan déze kant van de vaart. Terwijl we al twee keer aan de overkant in het onland hadden gezocht. Met de boot en in de stromende regen. In het donker en overdag. Er was geen spoor van het ding te bekennen geweest…

Het besluit om op eigen veld te gaan vliegen was dus genomen. Ik nam een klein vliegtuig mee, zodat ik met twee vliegtuigen terug kon. In geval van. En een schone vuilniszak voor de eventuele onderdelen…

Op het veld zette ik mijn zenderkoffer en kruk neer. Meteen liep ik op de geschatte plaats af. Die was nog afgeschermd door een bocht in de vaart… Mijn hoge legerkisten sopten in het weiland. (Op de terugweg maar op het dijkje blijven…) Na de bocht zag ik.., niets! Geen vliegtuig! Wat bleek, er zat verderop nóg een bocht in de vaart! Ik erheen en die bocht om. En ja hoor, daar lag de verloren zoon…

De schade valt weer mee, hij is nogmaals te repareren. Maar of ik dat doe? Ik ben onderhand wel een beetje klaar met deze ondeugd. De Lipo was dood, maar die heb ik alweer nieuw leven weten in te blazen. Vóór het aansluiten en testen mag de Beaver lang drogen. Welkom thuis andermaal, Beaver!

Rij, vlieg en wandel voorzichtig…

Blog 114, 27 november 2021, 12.42u

Waadpak…

Een mysterieus dier, de bever. Je ziet hem bijna nooit. Maar het resultaat van zijn noeste arbeid wél! Toen ik in Amerika woonde ging ik vaak vissen. De beesten zelf heb ik toen niet gezien, maar mooi afgeknaagde boomstammen deste meer. Met een punt als een potlood. Heel herkenbaar. Typisch het werk van een bever…

Alligators zaten daar ook. Best wel eng, als je tegen zonsondergang nog zat te vissen. Want die beesten knagen heel anders… Ik herinner me dat ik ooit in de schemer een hels kabaal in het bos achter me hoorde. Ik met mijn spullen de auto in. Bleek het een amardillo, een onschuldige bijna blinde (vandaar het kabaal) gepantserde ‘muis’ van een halve meter… Hoe dan ook, over alligators ga ik het verder niet hebben, terug naar de bever…

Drie bevers heb ik. Of beter, hád ik… En dan heb ik het over de Robbe Air Beaver. Eén van die drie is een echte ondeugd. Hij was eerder al vele malen gecrasht. En van de week weer eens weg gevlogen. Tijdens zijn 1336^ste vlucht. Dat is ook veel te veel voor een schuimpje… Hij was eerder ook weg gevlogen. Op 18 juni. Toen kreeg ik hem binnen een etmaal terug. Mijn telefoonnummer staat buitenop…

Dit keer zag ik waar hij ongeveer moet zijn neergekomen. Vlug naar huis en met de kajak erheen. Gonnie mee. Daar aangekomen was het al donker. Niets gevonden, maar wel een paar natte poten… De volgende dag met de kajuitboot nog eens op onderzoek. Wéér niks. Het ding ligt waarschijnlijk in een stuk ‘onland’. Dat is land dat onder water staat. Met een heleboel riet en bramenstruiken erop. Moeilijk begaanbaar…

Mijn buurman bood me zijn waadpak aan. Een goed idee, waar wij nog niet op gekomen waren. Zodra de regenperiode voorbij is, gaan we nog een keer op pad. Tot die tijd blijft de Beaver waar hij hoort, verscholen in de woeste natuur…

Rij, vlieg en waadpak voorzichtig…

Blog 113, 18 november 2021, 00.34u

Afsnijden…  

We lopen wat af. Naar en van het vliegveld. Soms wel drie keer per dag. En dat tikt aardig aan. Moet je weten, retour huis-vliegveld is al gauw zo’n 1200 tot 1600 meter. Dus als ik dat op één dag drie keer heb gedaan, dan hoef ik voor mezelf niet meer te sporten, ha, ha! Want dat sporten moet elke dag. Voor het hart en de algemene gezondheid. We sporten wat af: dagelijks drie tot zes kilometer wandelen, tien kilometer fietsen of vijf kilometer op de trapkajak…

We voelen ons er goed bij. Samen met een beter menu, vooral minder en gezonder, ben ik al structureel tien kilo kwijt. 

Terug naar het onderwerp van de dag: afsnijden. Ken je dat? Als mensen een stukje van hun route kunnen afsnijden, dan zullen ze dat ook doen. Altijd. En zo zie je in parken en dergelijke van die smalle paadjes als vebinding tussen de officiële paden. Die smalle paadjes worden olifantenpaadjes genoemd. Nee, ik weet ook niet waarom. Want ik heb nog nooit een olifant op zo’n paadje gezien…

Omdat ik dagelijks zoveel loop, snijd ik graag eens een stukje af. Dus tussen mijn huis en de vlieglocatie is ook zo’n olifantenpaadje ontstaan. Alleen noem ik dat ‘het pilotenpaadje’. Het mag alleen worden gebruikt door vrienden met een modelvliegbrevet. De rest moet gewoon over de openbare weg…

Rij, vlieg en afsnijden voorzichtig…

Blog 112, 13 november 2021, 10.17u

Spijt…  

Het wordt tijd om spijt te betonen. Voor wat er met onze mooie club EMVC Phoenix IJlst is gebeurd. En nu nog aan het gebeuren is. Aan alle voormalige leden van Elektro Model Vlieg Club Phoenix IJlst. En aan de huidige deelnemers aan de vriendengroep EMVC Phoenix IJlst…

En waar heb ik dan spijt van? Nou, dat ik iedereen hierin heb meegetrokken. Want er is een boel ellende ontstaan. Dat is voor niemand leuk. Had ik het maar anders aangepakt! Maar ja, gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer…

Zelf had ik ook niet kunnen bevroeden dat het zo zou gaan. Dat de club een zó radicaal andere koers zou gaan varen. Nu al is de oude club bijna niet meer te herkennen. En daarvoor ben ik niet verantwoordelijk. Dat zijn het nieuwe bestuur en de leden. Ik heb het bestuur en daarna de leden gewaarschuwd. Daarmee zit mijn taak er op…

Het is de vraag in hoeverre ik van deze nieuwe club nog erelid wil blijven. Daarover zal ik me nog beraden. Wát een bak zou dat zijn, de oprichter en oud vooritter die niets meer met die club te maken wil hebben… In ieder geval is er ook een voordeel te melden: ik heb een goed inkijkje gekregen in wie er mij goed gezind is en op wie je kan rekenen. En natuurlijk ook wie er zomaar een mes in je rug zet…

Rij, vlieg en spijt voorzichtig…

Blog 111, 1 november 2021, 15.32u

November…  

En toen was het ineens alweer november. De wintertijd is weer ingegaan en het is al diep herfst. Op de eerste van elke maand probeer ik altijd zo snel mogelijk de eerste vluchtjes van die nieuwe maand te maken. Want 0 vluchten in november staat zo raar op de website…

Vandaag zit het er echter niet in. Met een beetje wind zit ik echt niet. Voor een dikke kracht vier draai ik mijn hand niet om…

Maar vandaag staat er maar liefst windkracht vijf tot zes, en dat is ook voor mij veel teveel. Daar komt nog bij, dat vliegen mét veel wind helemaal niet zo leuk is. Naast dat je heel scherp moet zijn om snel te kunnen reageren en om te voorkomen dat het vliegtuig teveel afwijkt (of naar de grond duikt), moet je ook keihard werken. Nou heb ik daar niet zo’n moeite mee, met keihard werken. Maar tijdens een leuke hobby… Nee dank je! Tot slot loop je veel meer schade op tijdens het vliegen met harde wind. En dan natuurlijk vooral bij de landingen. Een vliegtuig kan nu eenmaal niet voor eeuwig boven blijven…

Vandaag dus een 0 voor wat berteft het aantal modelvluchten deze maand november. Maar er komt weer rustig weer aan, dus dat zal snel veranderen…

Rij, vlieg en november voorzichtig…

Blog 110, 31 oktober 2021, 14.30u

Helikopter…  

Vannacht is de wintertijd weer ingegaan. Dat betekent dat het alweer vóór zes uur donker wordt. Het buitenvliegen wordt dus weer iets beperkter. In de wintermaanden ga ik wekelijks op donderdagavond naar een sporthal in Joure, waar we met een groepje doen aan indoor helkoptervliegen. Al is het maar een uurtje per week, het is hartstikke leuk. Helaas heeft het indoorvliegen door corona anderhalf jaar stil gelegen…

Nou heb ik wel een dingetje met modelhelikopters. Zeg maar gerust een haat- liefdeverhouding. En dat ondanks dat ik dertig jaar in bemande helikopters heb rondgevlogen…

Je hebt er zo weinig aan. En je kunt er zo weinig mee doen. Het hoveren gaat wel. Velen noemen dat hoeveren, maar dat vertaal ik maar als stofzuigen. De Amerikanen, en die kunnen het weten, spreken van huveren. Dus spreek ik het ook maar zo uit. Stoïcijns als ik ben…

Dat hoveren gaat dus prima. En het is ook spectaculair. Maar zodra ik voorwaarts ga vliegen en bochten maken, dan gaat het vaak fout. Nog steeds, na acht jaar stoeien met modelheli’s… Je ziet de stand in de lucht bij een heli nu eenmaal veel moeilijker dan bij een vleugelvliegtuig…

En toch heb ik het helivliegen gemist! Sinds drie weken kan het binnen echter weer. De rrste keer was ik wel erg roestig, zo na anderhalf jaar. Maar dat ging al vlug over. Afgelopen donderdag heb is zelfs al een paar cirkels gevlogen. Een echte overwinning op mezelf…

Rij, vlieg en helikopter voorzichtig…

Blog 109, 25 oktober 2021, 21.19u

Repareren…  

Als je veel vliegt, of zoals ik héél veel, dan gebeurt er nog wel eens wat. En bij dat gebeuren gaat er nog wel eens wat stuk. Een verkeerde landing of stuurfout is zó gemaakt. Want vaak vlieg ik met véél te harde wind… En dan is het repareren. Maar natuurlijk beschik ik over meerdere vliegtuigen. Wat zeg ik, zo’n kleine 40 heb ik er vliegklaar staan. Als ik dus schade vlieg, dan zet ik dat toestel apart om te repareren als het eens geen vliegweer is. Vorige week hadden we veel van die natte Niet Vlieg Dagen (NVD’s)…

Maar liefst vier kapotte vliegtuigen stonden op me te wachten. En nog een Calmato waarvan het zwaartepunt niet deugde. Mooie week om daar iets aan te doen… Zoals gezegd was het vorige week dus héél slecht weer. Voor het eerst zag ik dat de sloten waren overgelopen. Het water stond gewoon in de weilanden…

De reparaties verliepen voorspoedig. Ook het zwaartepunt van de Calmato kon worden opgelost met een flink stuk lood. Dat heb ik veel in voorraad, want ooit heb ik mijn dak (uit 1850) laten vervangen en daar zaten geen nokvorsten op, maar 12 meter bladlood. De aannemer probeerde het te jatten, maar ik haalde het gewoon weer van zijn vrachtwagen af…

En dan was het ineens zaterdag. Mooi weer en geen wind! Dus de eerste twee kisten ingevlogen, de LiDL (motor)zwever en de HK Trainstar. Allebei goed! In de middag kwam Roel ook vliegen en toen nam ik de Twinstar en de Beaver mee. Weer allebei goed. Dat was vier… Die Beaver maakte zijn 1300^ste vlucht, iets waarvoor ze helemaal niet zijn gemaakt…

Op zondagmorgen was de Calmato aan de beurt. Die had ik eind augustus al binnen, samengesteld uit de vleugels va mijn allereerste Calmato uit 2011 en een gerepareerde romp. Ook die vloog perfect!

Als afsluiter van het weekend nog met de boot op pad geweest om te watervliegen. Door het hoge water kon ik maar nét onder de brug door… Aanvankelijk was er een beetje veel wind (golven!). Maar tegen zonsondergang was het windstil. Gaaf! Een intensief vliegweekend met 34 vluchten in totaal. 17 op elke dag. Vandaag heb ik dus maar eens NIET gevlogen…

Rij, vlieg en repareer  voorzichtig…

Blog 108, 21 oktober 2021, 23.16u

Grens…  

Zelf denk ik dat ik heel ruimdenkend ben. En heel tolerant. En meegaand. En ik respecteer ook nog andermans mening. Gastvrij ben ik ook, zoveel is zeker. Net als mijn Gonnie… Maar ik heb wél een grens. En als die wordt overschreden, dan zijn wat mij betreft de rapen gaar…

Op dit moment zijn er vier van die gare rapen. Twee maanden lang ben ik bezig geweest voor onze mooie vliegclub. Continu. Om een goede transitie te bewerkstelligen naar een nieuw bestuur. En daar ging heel veel tijd in zitten…

De vergadering waarin een nieuw bestuur werd gekozen was afgelopen zaterdag in Sneek. En vandaag is iedereen die daar aanwezig was, opgeroepen om zich op corona te laten testen. Zelf was ik niet bij die vergadering aanwezig. Ik had er al schoon genoeg van. Maar mijn Gonnie was er wel. Mocht ze positief testen, dan moet ik dus óók zo’n stok in de neus… In de teststraat kwam ze de nieuwe voorzitter en partner tegen. Maar dat is een ander verhaal…

Tijdens die twee maanden had ik veel contact met de leden. En daarbij ben ik drie keer flink beledigd én een keer gepiepeld… Zo werd ik toen ik zei dat mijn communicatie wel op orde was, ‘arrogant’ genoemd. Zonder onderzoek! En iemand anders die me na staat, pardon stond, noemde mijn nieuwsbrief 60 een ‘zootje’… En dat terwijl vriend Roel me net had geschreven:  “Ik had het niet beter kunnen verwoorden”… Weer een ander lid zette op een club-appgroep: “Bald de Boer, ik vroeg het niet aan jou, jij 0”…

Geen van die lieden is er op terug gekomen. Tja, ze zijn zeker vergeten wat ik allemaal voor ze heb gedaan. En daarmee waren de rapen wat mij betreft gaar. Mijn grens is overschreden…

Rij, vlieg en grens voorzichtig…

Blog 107, 20 oktober 2021, 12.23u

Parachute…

Nauwelijks had ik twintig meter gelopen op de vooraf bepaalde kijklijn, of ik zag hem liggen. Nét naast die lijn. Mijn kleine poppetje met parachute. O, wat was ik blij. Vanaf 14 september was hij vermist. De chute was niet open gegaan en hij was op hoge snelheid onder het hoge gras verdwenen. Omdat ik les stond te geven aan Kees (70+), kon ik er niet direct naartoe. En zijn zoon Erwin (40+) deed het ook niet. Daarna heb ik afgelopen maand zeker tien keer een uur gezocht, zonder resultaat dus. Tot zaterdag 16 oktober. Een gedenkwaardige dag. In meerdere opzichten…

Die zaterdag 16 oktober zou ik aftreden als voorzitter van onze club EMVC Phoenix IJlst. Om 10.59u. De Bijzondere Leden Vergadering zou om 11.00u beginnen en dan zou er een nieuw bestuur komen. Ik zorgde dat ik om 10.59u een vliegtuig in de lucht had. Zodoende zou ik waarschijnlijk de enige voorzitter zijn, die stond te vliegen op het moment dat hij aftrad. Vriend Ronald was erbij. Mooi vind ik zoiets…

Na die vlucht zei ik dat ik even naar de parachute op zoek ging. Ze hadden gemaaid en ik moest niet wachten tot het gras tot balen zou worden verwerkt… Zoals gezegd zag ik het ding meteen liggen. Kletsnat maar wel intact. De maaier was er kennelijk overheen gegaan…

Op maandag 18 oktober was de para droog en het weer ook. Wel harde wind, tegen kracht vier aan. Maar ik ging droppen! Negen vluchten gemaakt en even zovaak de para gedropt. Vanaf ongeveer 30 meter hoogte. Wel goed mikken met die wind… Eén keer landde de parachute precies in de pit, en één keer precies voor mijn voeten. Zie de foto’s. Niet aan geknoeid…

Rij, vlieg en parachute  voorzichtig…

Blog 106, 19 oktober 2021, 23.45u

Barbecue…

“Ik kom niet helemaal naar Sneek voor alleen maar een vergadering.” Zoiets zette Tom uit Bedum op de club-app. Hoe kortzichtig. Hij moest toch onderhand wel weten dat wij het hier heel anders doen…

Al sinds de oprichting van onze vereniging EMVC Phoenix IJlst in juni 2016, houden we op de dag van de jaarlijkse ledenvergadering ook een vliegdag en een barbecue. En soms zelfs nog een interessante lezing en een lopende lunch. Kortom, zo’n dag is een complete ‘beleving’. Wat zouden we nog meer moeten doen…

Ook op 2 oktober jongstleden hielden we na de ALV zo’n clubdag. Met vliegen en een lekkere barbecue dus. Traditioneel! We hadden er zelfs een grote tent voor opgezet. Was wel nodig ook, achteraf gezien, want er vielen de nodige bakken uit de hemel…

Neemt niet weg dat de barbecue geslaagd was. Jammer alleen dat er van de vijftien genodigden er vijf waren die niet kwamen opdagen. Ze waren na de vergadering zomaar verdwenen. Zo gaat dat tegenwoordig. Twee hadden wél afgezegd, maar erg laat. En zo zaten we met slechts acht personen aan de gezellige dis…

Het grote voordeel hiervan was, dat we het ‘schroeien’ op 16 oktober nog eens dunnetjes konden overdoen. Zonder extra kosten! Ook weer weinig animo, ditmaal waren we met zes. En daarbij zijn Gonnie en ik nog inbegrepen! Maar lekker was het en nagenoeg alles ging op. Een tent was dit keer ook niet nodig, want hartstikke droog. Een tuinkachel wel overigens…

Over animo gesproken, het hele jaar was er elke zaterdag bij ons een barbecue voor de club. Moesten de leden het alleen zelf organiseren. Aantal keren dat dit daadwerkelijk doorging: ik durf het bijna niet te zeggen, maar dat was 0…

Rij, vlieg en barbecue  voorzichtig…

Blog 105, 18 oktober 2021, 23.00u

Club…

We hebben een naam! Of moet ik zeggen ‘ze’ hebben een naam… Uiteraard ben ik er nog lid van. Erelid zelfs… Maar het staat onderhand wel een beetje ver van mij af… Het is een ‘voortzetting’ van onze modelvliegclub IJlst, maar dan onder de naam ‘Modelvliegclub Sneek’…

Briljant! Daar was ik zelf nooit opgekomen…  Wat jammer nou dat de eerder bedachte naam niet doorgaat: Nationaal Modelvliegcentrum Sneek. Dan had ik tenminste nog een beetje het gevoel dat ik een beetje aan de basis heb gestaan van het eerste Nationale centrum. Een gemiste kans, denk ik…

Maar wat doet het ertoe… Als het allemaal van de grond komt… Hoewel ik dat nog moet zien. Maar we moeten het een kans geven…  Dan hebben we wel mooi twee clubs voor de prijs van een…

De cultuur van onze bestaande club zal ook geheel veranderen. De nieuwe machthebbers schijnen te houden van brandstof, stank en lawaai. En daar heb ik nu net een broertje aan dood! Geef mij maar milieuvriendelijk vliegen. Geluidsarm en uiteraard op elektro. De rest is wat mij betreft uit de tijd…

Dus van ‘voortzetting onder een andere naam’ is voor mij geen sprake. Gelukkig maar dat wij door mogen gaan als vriendengroep. Het voelt weer een beetje zoals  in de beginjaren. Vandaag ook lekker gevlogen. Met trouwe gebruiker Roel. In klein comité dus, gezellig. En zo hoort het…

Rij, vlieg en club  voorzichtig…

Blog 104, 17 oktober 2021, 23.55u

Vriendengroep…

Jawel, hier komt er weer een! Eindelijk… Als je deze en mogelijk de volgende blogs hebt gelezen, dan begrijp je vast wel waarom ik twee maanden onder de radar ben geweest…

Al die tijd namelijk druk geweest met onze mooie vereniging Elektro Model Vlieg Club Phoenix IJlst. Hoezo druk… Heel druk! Dag en nacht in de weer… Want het bestuur was weer eens plotseling incompleet. Twee van de drie bestuursleden traden onverwacht af. Kon ik wéér alles in mijn eentje doen… Dat is me al een keer eerder overkomen. Van de zeven bestuursleden die we in ruim vijf jaar hebben gehad, ben ikzelf de enige constante factor. Ik beken geen schuld, maar als je mij uit de vergelijking haalt, dan is het probleem wél opgelost! In ieder geval voor mij, ha, ha…

Uiteindelijk is afgelopen zaterdag een heel nieuw bestuur gekozen. Eén minuut voor die Bijzondere Leden Vergadering in Sneek ben ik als bestuurslid afgetreden…

De vereniging gaat dus door met een nieuw bestuur. In Sneek dus, en met een nieuwe naam. Wat die is weten ze nog niet…

En wij dan? Jawel, ook wij gaan door! Als EMVC Phoenix IJlst nog wel. Maar niet meer als officiële vereniging met inschrijving bij de Kamer van Koophandel. Nee, wij worden een vriendengroep, die lekker samen gaan (of blijven) vliegen. In IJlst. Onze website www.modelvliegclubijlst.com blijft ook. Die hebben we overgekocht van de moederclub.

We brengen deze vriendengroep onder in een nieuwe stichting, samen met onze bekende vliegschool. De voordelen: ons mooie spandoek, de stickers, badges én de visitekaartjes kunnen we gewoon blijven gebruiken. Maar bovenal: een stichting kan worden bestuurd door één persoon. Dat scheelt héél veel gedoe en verplichte nummertjes als vergaderen en stukken produceren. Vliegen willen we!

Rij, vlieg en vriendengroep  voorzichtig…

Blog 103, 16 augustus 2021, 21.18u

Van Hans, een cursist, clublid en nu dus ook gastauteur…

Lang, lang geleden…

Als kleine jongen van 10-14 jaar (1958-1962) had ik al een passie voor (model)vliegtuigen. Samen met mijn broer bouwde ik een P-47 en een Lancaster van plastic. En als balsa vliegtuig kwam de Hawker Tempest en Hurricane voorbij, gelakt met lekker stinkende spanlak. Het waren vrij vliegende kisten met een elastiekje als motor. Het vliegen ging niet geheel zoals het moest, vanuit het slaapkamerraam gegooid: de spanlak had de vleugels een beetje vervormd….

Ook mijn eerste lijnbestuurde balsakist zette ik in elkaar. De Webra dieselmotor werd in de kelder van de buurman getest. Wát een prachtige rookwolken maakte dat ding. We stikten de moord en ik mocht van de buurvrouw nooit meer langskomen…

Met mijn lijnkist ging ik naar het luchtkamp van de KNVvL, met heel veel andere jonge vliegers. Mijn eerste vlucht was historisch kort: omhoog en na een rondje omlaag… Het kamp was verder super, ondanks mijn mooie crash.

Ik vergeet nooit shows van lijnvliegers die de meest schitterende figuren vlogen.

En een van de eerste radiografisch bestuurde vliegtuigen koos ook het luchtruim: iedereen vond dat ongelofelijk en stond naar adem te happen. Enerzijds vanwege de vliegkunsten die werden getoond, anderzijds over de astronomische bedragen die werden genoemd voor zender en ontvanger 1500 tot 2000 gulden!

Op de middelbare school werd ik lid van een “vliegclub”, en voor twee gulden vijftig lidmaatschapsgeld per jaar werden mooie vliegtuigfoto’s verzameld uit de Tweede Wereldoorlog.

Mijn tweede lijnkist werd helaas nooit meer afgebouwd en ik gaf hem aan mijn zwager. Die oefende net zolang tot hij prima lijn kon vliegen. Ík nam mij voor om ooit nog eens radiografische vliegtuigen te gaan vliegen… Van 1962 tot 2021 is een hele tijd, zowat 60 jaar waarin bij mij niet veel gebeurde op het gebied van de modelvliegerij. Het kan verkeren zei Bredero…

Halverwege nog een poging gewaagd: met de aanschaf van een houten Robbe Charter met een Enya motor. Maar drukke werkzaamheden en gezin. Ik heb de Charter aan een enthousiaste bouwer cadeau gegeven…

Vorig jaar heb ik, inmiddels pensionado, toch de knoop doorgehakt: NU ga ik bij een club en ik ga vliegen, dat was het voornemen. Nu een jaar later kijk ik met ontzettend veel plezier terug.

Lid van twee leuke clubs, een aantal eenvoudige hoogdekker trainers waarmee ik vlieg. En de zend – en ontvang apparatuur is heel gebruiksvriendelijk en valt qua prijs best wel mee, met mijn AOW :). Oh ja, ik heb een vliegschool van een vliegfanaat in Friesland bij IJlst gevonden. Die ga ik toch eens bezoeken, Bald heet hij… Je bent nooit te oud om te leren. Als souvenir kocht ik bij Boekwinkeltjes.nl onlangs Het handboek KNVvL uit 1964 voor € 2,50. Het ligt op mijn bureau en als ik op de vluchtsimulator oefen, kijk ik er graag naar. Sweet memories…

Blijf gezond en lekker vliegen!

Hans van den Doel

Blog 102, 13 augustus 2021, 22.45u

Vrijdag de dertiende…

Vandaag is het weer eens vrijdag de dertiende. Je moet er maar in geloven… Of niet. Vroeger zat ik er niet zo mee. Maar de vorige vrijdag de dertiende was voor mij een heuse horrordag…

Die vorige, dat was vrijdag 13 november jongstleden. En toen werd ik getrakteerd op een flinke hartaanval. Gelukkig kwam het weer goed. Mijn hart bleek nauwelijks tot niet beschadigd. Vorige week nog belde de cardioloog. Hij wil me in december nog een keer zien. Als het dan zo doorgaat als nu, dan stoppen de periodieke controles… Zelf doe ik er ook alles aan. Zo ben ik structureel al ongeveer 10 kilo kwijt. Anders eten en veel bewegen. Dat is bij mij dagelijks wandelen, fietsen of kajakken. Het werkt!

Vandaag dus weer zo’n vrijdag de dertiende. En uitgerekend vandaag mocht ik me melden bij de tandarts. Hoe verzin je het… Gelukkig viel het mee.

Iets anders. Veel tijd gestoken in het oplossen van een geschil met iemand van een andere club. Veel excuses aangeboden ook. Maar zojuist kreeg ik wéér een lang epistel van hem. Daaruit blijkt dat hij er niets van begrepen heeft. En niets geleerd. En mij maar de les lezen en beledigen. Ik zou ook al geen mensenkennis hebben. Nou, hij dan… En aan zelfreflectie ontbreekt het hem ook…

Dan het vliegen vandaag. Extra voorzichtig, dat wel. Vanmorgen stond er een wind kracht vier. Was niet echt leuk. Toch vijf vluchten kunnen maken. En nog veilig ook. Toen zou ik iemand helpen met het afstellen van zijn simulator. Gelukkig had hij alles zelf al in orde. Viel mee dus. Ook dat is vrijdag de dertiende…

Vanavond weer vliegen. Het woei nog steeds hard. Bij de eerste vlucht schoot de strut onder de vleugel los. Die vleugel dreigde serieus dubbel te klappen. Ik wist niet hoe snel ik een noodlanding moets maken. Gelukt… Dan maar lijmen en naar de persconferentie kijken. En toen zag ik dat de wind afnam. Tot het donker kon ik nog lekker vliegen. Met een andere kist, dat wel… Toch weer 9 vluchten erbij. Het totaal van augustus staat op 80…

Rij, vlieg en vrijdag de dertiende voorzichtig…

Blog 101, 11 augustus 2021, 10.55u

Zin…

Tien dagen na mijn laatste blog ben ik er weer. Geen zin gehad? Nou… Niet echt. Maar dat komt ook omdat ik veel meer dingen aan mijn kop heb. Belangrijke dingen ook. Denk ik… Hoe dan ook, ik kwam er niet echt aan toe. En het mooie van ‘met pensioen zijn’, is dat niets meer echt hoeft…

Het komt eigenlijk bijna nooit voor dat ik ergens geen zin in heb. Ik hoor mijn moeder nóg zeggen: “Dan máák je maar zin…” Had ze helemaal gelijk in. Nou kan ik sowieso niet stil zitten. En ik heb nóg wel een paar eigenschappen waar ze tegenwoordig een label aan hangen. Maar vroeger niet, dus daar ben ik mooi mee weg gekomen, ha, ha!

Waar ik dan zo druk mee was? Wat dacht je van één voorbeeld: het vinden van een nieuw vliegveld voor onze club. Tegenslag na tegenslag… Leuk was het opbouwen van mijn op 17 juni spontaan weg gevlogen Robbe Air Beaver. Was best veel werk. Maar dankzij het vele slechte weer heb ik hem weer klaar. Hij vliegt weer als een speer. Gisteren maakte hij zijn 1200^ste vlucht…

Rij, vlieg en zin voorzichtig…

Blog 100, 1 augustus 2021, 22.19u

Doelen stellen…

Ja, ja… Blog nummer 100 is een feit! Na een flinke inhaalslag ben ik bijna waar ik wil zijn: minimaal één blog per week afleveren. Maar ik ben er nog net niet helemaal. Nog even doorbijten met meerdere blogs per week en ik heb wéér een doel bereikt…

Mezelf doelen stellen doe ik heel graag. Altijd al gedaan trouwens. Zo is een van mijn huidige doelen om de kleine ergernissen die ik nog heb zo snel mogelijk op te lossen. Van de belangrijkste heb ik er nog één te gaan: een nieuwe bril. Met de oude, pas 16 jaar oud (!), lukt het niet meer. En om garantie hoef ik niet te komen… Ik heb er een extra leesbril bij nodig. Staat wel koddig. Mijn lief vindt dat maar niks. Mij boeide het niet. Tot een recente bestuursvergadering (online) van onze modelvliegclub. Tijdens de rondvraag stelde een bestuurslid voor om een fonds in het leven te roepen voor een nieuwe bril voor voorzitter Bald…

Dát ging zelf mij te ver! Nou ben ik altijd in voor een fonds á la “Help Bald de winter door”, maar pegels voor een stel nieuwe kijkglazen heb ik echt wel. Dus zónder fonds naar de opticien. En het nieuwe ding is klaar. Woensdag mag ik hem passen en ophalen…

Voorbeeld van andere doelen: vaak wil ik tijdens een vliegsessie bijvoorbeeld tien vluchten maken, met een minimum van 10 minuten per vlucht. Dat lukt me bijna altijd. Zo ook vandaag: de eerste tien vluchten van de nieuwe maand zijn alweer binnen. In totaal 105 minuten in de lucht geweest, dus ook de minimum vliegtijd per vlucht is gehaald. Wel even pielen, als je maar vier accu’s bij je hebt…  

Rij, vlieg en stel doelen voorzichtig…

Blog 99, 31 juli 2021, 23.44u

Trainen…

De maand zit er weer op. Het was voor het vliegen een goede maand. Na mei staat juli op nummer twee qua aantal modelvluchten. Maar liefst 215 vluchten gemaakt. En dat ondanks een fietsvakantie en het nodige slechte weer…

Zo kon ik vandaag toch nog in de avond een paar keer lekker vliegen. Wat ik altijd doe, is trainen. Dan oefen ik bij ELKE vlucht alle verplichte figuren voor het KNVvL brevet. Dat zit in me. Op die manier hoop ik een nóg betere vlieger te worden. Je kunt altijd blijven oefenen. Want al ben je nog zo goed, het kan altijd beter…

Langzamerhand lossen de in eerdere blogs benoemde kleine ergernissen zich op. Althans, ik zorg dat ze oplossen. Zo kon ik gistermiddag mijn gerepareerde laptop ophalen. Man, wat is die weer goed! Lekker snel ook. En dat voor een zacht prijsje…

Eigenlijk wilde ik gistermiddag een lid helpen met het instellen van zijn eerste vliegtuig. Dat stond voor in de avond gepland, en dat wilde ik naar voren halen. Maar toen belde de man van de computerwinkel…  Ik op de fiets naar Sneek om de laptop op te halen. Dat lukt nog droog ook. Het meeste was alweer terug geplaatst. Mijn foto’s en documenten.  Maar ik moest natuurlijk nog wel van alles opnieuw installeren. En dat viel erg mee voor een digibeet als ik… Later in de avond ging het geholpen lid overigens tevreden huiswaarts…

O ja, mijn oude maar goed gerenoveerde zilveren DX8 zender doet het naar behoren. Wat is het toch fijn om weer te kunnen trainen wanneer ik wil…

Rij, vlieg en train voorzichtig…

Blog 98, 29 juli 2021, 23.56u

Blog 97, 18 juli 2021, 23.55u

Geen blog…

Voorlopig mijn laatste blog hier. Voor ongeveer een week dan. Want ik ben van plan de komende week iets heel anders te gaan doen. Of helemaal niets. Ook goed. In ieder geval even de zinnen verzetten…

Lekker varen met de vrouw. Lekker fietsen met de vrouw. Lekker vissen met de vrouw. Of zonder de vrouw. De mogelijkheden zijn legio… Vandaag nog lekker gevlogen met Ronald. Alhoewel lekker… Het was me wat met een hele sterke wind. En turbulent dat het was… Ronald had een nieuwe kist. Een Air Tractor van E-Flite. Soort van Pawnee. En die moest worden ingevlogen. Geen probleem! Om niet opnieuw te hoeven binden hadden we mijn zender als slaaf ingesteld. Als Ronald de knop ingerukt zou houden, dan kon ik het ding mooi invliegen. Zo geschiedde…

Tussendoor maakte ik een paar kunstvluchten met mijn Extra-300. Ook van E-Flite. Heerlijk, maar we hadden wel last van de turbulentie. Dus we waren zo weer thuis. Ronald aan de ijsthee en ik kon mooi het gras maaien. Net op tijd om binnen op tv Max in de eerste ronde van de baan af gekegeld te zien worden. Blij dat hij oké is… Tot volgende week!

Rij, vlieg en geen blog voorzichtig…

Blog 96, 17 juli 2021, 23.50u

Inspiratie…

Gisteren had ik geen inspiratie voor alweer een blog. En geen zin. Hoe dat komt? Wel, ik zit een beetje in een dip. Maar dat had je als nauwkeurige lezer al lang gemerkt! Wát een zeurkous, die Bald…

Het komt een beetje door de grote omvang van onze vereniging. Met maar liefst 82 leden zijn we bepaald niet de kleinste. Dat is natuurlijk prachtig. Maar het brengt ook narigheid met zich mee. De kans dat je te maken krijgt met minder prettige leden neemt enorm toe. En dat gebeurt dan ook. Iets te vaak. Wat mij betreft heb ik te vaak schermutselingen met leden. En dat ligt dan altijd aan mij. Volgens hun dan. Ze vergeten wel, dat ik met pakweg 98 van de 100 vrienden en kennissen een méér dan normale relatie kan onderhouden. NOOIT een probleem mee, met die 98 van de 100…

Maar problemen hebben met wie dan ook, het doet me wel wat. Veel zelfs. Dus zit ik er een beetje doorheen. Daarom ga ik mijn werkzaamheden als voorzitter neerleggen. Tijdelijk of permanent, dat moet nog duidelijk worden. Wat zullen mijn opponenten daar een schik van hebben… Laat ze maar. Ik kom heus wel terug. Zoals ik altijd heb gedaan. En dan zal ik ook weer inspiratie hebben. Dat zit gewoon in me…

Rij, vlieg en inspiratie voorzichtig…

Blog 95, 15 juli 2021, 21.03u

Standbeeld…

Voor mij was het alwéér een bonusdag. Alles zat mee. Een gezellig ziekenbezoekje bij Ellie, de vrouw van clublid Roel. Die was gevallen en daar moesten we even naartoe. En dan het bericht dat mijn laptop kan worden gemaakt. Sneller dan ooit wordt ie ook. Tegen relatief weinig geld. Als klap op de vuurpijl vanmiddag ook nog tien vluchten kunnen maken. Dus zou deze blog ‘bonusdag’ heten. Maar het andere nieuws gaf daar geen aanleiding voor. Bepaald niet…

Neem nou die overstromingen. In Limburg. Verschrikkelijk gewoon. En niet alleen daar. Ook in België en Duitsland. Tientallen doden daar… In Duitsland nog wel in het gebied van de Eifel. Daar waar ik vroeger heel vaak kwam. Eerst op oefening in dienst. Daarna een fietsvakantie met mijn lief. En vervolgens gingen we er vaak heen omdat je er zulke mooie motortochten kan maken…

Maar het allerergste nieuws is toch het overlijden van Peter R. de Vries. Misdaadjournalist. Niet alleen was hij dat, maar nog veel meer. Deze kanjer heeft zoveel voor jou en mij betekend. Daar zijn gewoon geen verdere woorden voor. Wat een smeerlappen, die dát op hun geweten hebben…

Wat mij betreft wordt er morgen al begonnen met het oprichten van een groot standbeeld voor deze grootse Nederlander. Dat standbeeld kan niet groot genoeg zijn. En weet je wat, laten we er vandáág al mee beginnen…

Rij, vlieg en standbeeld voorzichtig. Nee, standbeeld krachtig en met volle overtuiging…

Blog 94, 14 juli 2021, 19.35u

Relax…

Vandaag was zo’n typische wat ik noem ‘bonusdag’. Alles zat mee. Ik kon weer een aantal kleine ergernissen oplossen en dus wegstrepen. En er kon nog gevlogen worden ook. Tegen de verwachting in…

Moest wél vroeg op, voor mijn gepensioneerde gewoonte dan. Want om acht uur moest de auto van mijn lief bij de garage zijn. Omdat ik een nachtdier en ga ik gewoonlijk laat naar bed. Om er vervolgens niet vóór tien uur uit te komen. Maar vroeg opstaan kan ik als de beste hoor. Vroeger wel geleerd. Toen moest ik elke morgen om kwart voor vijf op, zodat ik om kwart voor acht op mijn werk was. In Den Haag…

Tegenwoordig zijn mijn tijden dus veel relaxter. Niks moet. Ik ben er vanmorgen dan ook nog even lekker in gegaan. Mijn lief ook. Tegen elven waren we in de stad om weer een paar kleine ergernissen op te lossen. Op de fiets, zodat we meteen ook onze sportbeurt konden afvinken. Eindelijk een afspraak gemaakt met de opticien. Dus dat ik op Skype te zien ben met twee brillen op mijn neus zal tot het verleden gaan behoren. Verder bleek dat mijn originele laptop, die van die whiskey, waarschijnlijk te repareren is. En nog niet duur ook. En ik kreeg ook nog een tip om mijn telefoon weer aan het opladen te krijgen. Het leven wordt weer wat relaxter…

In de middag bleek het weer mee te vallen. Alleen maar wat wind. Maar zelfs dat viel mee.

Zodoende kon ik nog effe lekker vliegen. De teller staat op 130 vluchten in juli. De zon kwam er ook nog door. Relaxt…

Rij, vlieg en relax voorzichtig…

Blog 93, 13 juli 2021, 19.35u

Windzak…

Vandaag weer een echte vliegdag gehad. De vorige dagen was er telkens iets, waardoor het maandtotaal maar niet opliep en op 105 vluchten bleef staan. Vandaag was echter mijn kans, ook omdat de wind de komende dagen waarschijnlijk fors zal zijn. Net iets te hard voor leuk. Want ik vind dat vliegen met veel wind vrijwel altijd mogelijk is, alleen moet je sneller reageren en dus beter sturen. Maar met heel weinig wind is modelvliegen tien keer leuker dan met veel wind…

Even voor elf uur arriveerde Nienke voor een paar vlieglessen. We zaten nog in de tuin aan de koffie toen Gonnie met een pakketje aankwam. De postbode had twee keer aangebeld en toen op het raam geklopt…

Ik wist dat het pakje zou komen. Dirk had het vanaf Texel naar me toe gestuurd. Er zaten vier nieuwe windzakken in. Hij had er ooit één besteld. En China bleef ze maar toesturen en Dirk heeft er inmiddels al zes. Hij had ze al een paar keer in het Engels gemaild dat het zo wel goed was…

Ik zou voor de club vier van die dingen van Dirk krijgen, en hij zou er een aantal mooie stickers van de vliegschool voor terug krijgen. Voor op zijn vliegtuigen. Goeie deal! Een van de zakken gaat naar Emil, zodat de club er nu vijf heeft…

Vijf vluchten met Nienke gemaakt. Daarna mijn lief polsen of ze met me naar de stad wilde. Geen zin… Dat gebeurt niet vaak! Maar mijn lief heeft dan ook een paar héél drukke dagen achter de rug. Ze wilde liever lekker bezig met haar hobby. En zo kon ik nog een keer naar het veld. Om nog eens 11 vluchten te maken! Zo sprong mijn maandtotaal naar 121 vluchten…

Rij, vlieg en windzak voorzichtig…

Blog 92, 21 juli 2021, 23.13u

Een deceptie…

Vanmorgen eerst maar een uitgeslapen. Want wat hadden we gisteren een drukke dag! En vannacht had ik ook al niet al te best geslapen. Veel wakker en dan warm. En zowaar een mug, het begint weer…

Na de koffie eerst maar eens vliegen. Ik koos voor de Switch, die waar gisterochtend nog vóór de eerste start de propeller van brak. Nu deed hij het weer goed. Ik zette in op negen vluchten. Maar na vier van die vluchten was de pret al over. Het hoogteroer sloeg niet ver genoeg meer uit. Ik kon dat met de servo travel niet meer goed krijgen. Gevolg: bij de start kwam het ding niet los. Na twee pogingen heb ik het maar opgegeven. Een kleine deceptie. Maar ja, 105 vluchten deze mand is ook niet verkeerd. En de maand is nog lang niet halverwege!

Thuis maar weer eens de gehavende laptop aangezet. Nu deed het toetsenbord helemáál niets meer. Die whiskey toch… Om het binnenwerk van de pc op te warmen maar even op de vliegsimulator gezeten. Vanavond deze blog maar schrijven op de reserve laptop… Hierna ben ik het Formule 1 café gaan kijken. Dat van afgelopen vrijdag. En toen appte Ted. Of hij het lesboekje kon ophalen. Tuurlijk! Ik wilde het nog wel signeren ook…

Niet te lang zitten kletsen, want ik wilde naar de bootreparateur om te horen of mijn scheepje al klaar was. Met de benenwagen erheen. En ja, ik kon ermee terugvaren. Hij is goed gerepareerd en onderhouden, gelukkig géén deceptie…

Hierna snel eten bij het nieuws op de tv. Salade die was overgebleven van gisteren. Daarna op de fiets naar een afspraak over ons potentieel nieuwe veld. We verwachtten er veel van, want de eigenaar was bij het eerste gesprek heel enthousiast geweest. Op die fiets bleek dat ik toch wel een beetje teveel salade op had…

De afspraak werd een GROTE deceptie! De eigenaar waarmee eerder was gesproken was er niet. En kwam ook niet. Wel zijn broer. Die óók eigenaar van het terrein bleek te zijn. Hij wist van niets en sprak dat voortdurend uit. Het voelde niet echt goed. Maar omdat locaties voor modelvliegvelden niet voor het oprapen liggen, hebben we besloten om het toch nog een kans te geven. Een nieuwe afspraak kan worden gemaakt, aldus deze eigenaar. Dat is dan weer geen deceptie. In ieder geval heb ik vandaag mijn sportbeurt méér dan gehad…

Rij, vlieg en deceptie voorzichtig…

Blog 91, 11 juli 2021, 21.35u

Een supergave non vliegdag…

Gisteravond ging ik toch nog een paar vluchten maken. Had alles te maken met vandaag. Want we zouden familiedag hebben. Er moesten nog drie achterstallige verjaardagen worden ‘afgewerkt’… Er hing al lang een heteluchtballon oost van het veld. Toen ik de mand bijna kon zien werd het tijd om te stoppen. Als voormalig luchtvarende weet ik namelijk heel goed dat luchtreizigers, en zeker de captains, een hekel hebben aan modelvliegtuigen…

Tijdens het terug naar huis lopen zag ik de ballon heel laag boven ons vliegveld hangen. Die zou zeker op ons veld gaan landen! Maar thuisgekomen zagen we hem niet meer. Dus nam ik de fiets. Hij bleek toch wat verderop terecht te komen. Even dacht ik dat hij de grote windmolen van Zijsling zou raken, maar daar ging hij mooi achterlangs. Om vervolgens meer dan een kilometer van ons veld op de grond te belanden. Wat zeilen die dingen toch nog ver. De bergingsploeg was er meteen bij…

Vanmorgen iets eerder opgestaan en er was nog een dik halfuur voor de kinderen zouden arriveren. Dus gauw naar het veld voor tóch een paar vluchtjes. Fanatiekeling… Toen ik na de controlcheck gas gaf om uit de hand te lanceren, begon de motor vrijwel meteen te rammelen. Propeller gebroken! Tijd om weer naar huis te gaan. Een nieuwe prop zat er zó op, maar de rest van de tijd kon ik beter besteden aan het ophangen van de slingers…

Een super dag met de kinderen en kleinkinderen volgde. Veel cadeautjes voor de drie has been jarigen… Lily en ik gingen vanuit de tuin vissen. De tienjarige ving de eerste vis. Daarna ving ik een grote. Met veel moeite kon ik de eindstand nog op 2-2 brengen…

Met Roos, de jongste van zeven jaar, ging ik nog in de jacuzzi. Man wat is zo’n kleine druk! We sloten de dag af met een heerlijke barbecue. Weer super geregeld door mijn lief. Zoals ze altijd alles puik regelt… Hierna ging iedereen huiswaarts en mijn lief ging naar haar zieke moeder in Ede. Ik kon nog gaan vliegen! Maar een flinke bui verhinderde dat. Wat geeft het…

Nu na deze blog maar de finale van het EK afkijken. Ik weet al dat Engeland binnen twee minuten op 1-0 stond. Tegen Italië…

Rij, vlieg en non vlieg voorzichtig…

Blog 90, 10 juli 2021, 16.42u

Nog meer rust…

Vandaag ben ik erin geslaagd om weer een paar van mijn kleine (nou ja) ergernissen te elimineren. De mengkraan van de buitendouche is vervangen en we kunnen weer buiten warm douchen na het badderen in de open lucht. En een nieuwe tuit op de kraan in mijn mancave! Beide waren een soort van in de aanbieding. Hebben wij ook eens mazzel. De montage was in een paar minuten gepiept…

Mooi op tijd, want morgen hebben we familiedag. Dan komen ook de kleinkinderen mee. En die willen altijd in de jacuzzi. En zwemmen in het buitenwater aan onze tuin. Kunnen ze mooi buiten afspoelen zonder door het hele huis heen te hoeven. Dat scheelt weer een boel nattigheid! En ook die vier keer (!) gerepareerde jacuzzi lijkt het nu weer goed te doen. Eindelijk…

Dat geeft allemaal nog meer rust. Daarna ben ik heel tevreden even voor mezelf gaan vliegen. Lekker met de tweemotorige Twinstar. Zo kom ik deze maand alweer op 95 modelvluchten. En de maand is nog geen tien dagen oud! Vanaf nu neem ik een poosje geen nieuwe leerlingen aan. En de huidige cursisten bedien ik om de dag. Dus telkens een dag voor dienstverlening, afgewisseld met een dag voor mezelf. Of voor mijn lief. Nóg meer rust dus…

Rij, vlieg en nog meer rust voorzichtig…

Blog 89, 10 juli 2021, 01.10u

Vliegveld…

Onze modelvliegclub is al jaren op zoek naar een geschikt vliegveld. Een permanent veld, dat het huidige tijdelijke veld, want vliegen bij een boer, kan vervangen. Als voorzitter van de vereniging zit ik natuurlijk in de commissie vliegveld. Telkens stuiten we op beren op de weg. Maar nu… Nu denken we de ideale locatie toch echt te hebben gevonden…

Vandaag begon zoals gewoonlijk weer met lesgeven. Nou ja… De cursist had gisteren aangegeven voor zijn plezier te komen vliegen. En hij had er geen trek in om dan te gaan zitten studeren. Nou, ook goed. Dan geef ik toch géén les! Ik heb de beste man vandaag alleen maar rondjes laten vliegen, zonder veel te zeggen. En ik had me voorgenomen daarmee door te gaan tot hij weer les wil. Want voor de goede orde: wie iets wil leren en daarbij de tijd van een instructeur (die belangeloos helpt, dat wel) consumeert, die moet ook bereid zijn zich in te spannen. Door de theorie te leren. Wil men dit niet, dan kan ik helaas niet helpen. Dan moet men maar naar een ander adres. Gelukkig heeft betrokkene na het vliegen onder het genot van een clubbiertje besloten om weer les te gaan nemen…

In de middag was er tijd om het gras te maaien. En om op de fiets naar de locatie van ons mogelijke nieuwe vliegveld te gaan. Even rondkijken en de sfeer proeven. Dat zag er goed uit! Aanstaande maandag heeft de commissie vliegveld een afspraak met de eigenaar. Wordt vervolgd…

Rij, vlieg en vliegveld voorzichtig…

Blog 88, 8 juli 2021, 23.50u

Rust…

Rust. Onderhand heb ik het een beetje nodig. Rust. De afgelopen weken zijn voor mij namelijk nogal hectisch geweest. Héél veel onheil op mijn weg. Maar dan van minder kwalijke aard. Gelukkig ben ik gezond en kon ik onlangs mijn verjaardag weer vieren. Dát is pas waardevol! Maar, als je maar genoeg kleine ongemakken hebt, dan kan de optelsom daarvan toch echt leiden naar een vorm van hoogspanning. Tijd misschien om een beetje gas terug te nemen…

Vandaag weer veel les gegeven. De eerste was er al voor elf uur. En toen we van de eerste lesvluchten thuis kwamen, zat de volgende al te wachten. Niet veel later gevolgd door nummer drie en vier…

Daar was ik dus de hele dag druk mee. Ook wel weer ontspannend. Maar ook inspannend. Ik geef me altijd 200%. Ondertussen werd een van mijn vele minder kwalijke ongemakken verholpen. Hoop ik. De reparateur van onze jacuzzi was er namelijk weer. Voor de vierde keer op rij. Om tureluurs van te worden. Niet onze schuld, dus ik ben benieuwd wie dat gaat betalen. Ook al een van die kleine ongemakken…

Wellicht wordt het dus tijd om de vliegschool eens en paar maanden dicht te gooien. Kan ik lekker bijtanken en genieten van mijn welverdiende rust…

Rij, vlieg en rust voorzichtig…

Blog 87, 7 juli 2021, 23.40u 

Computer…

Vandaag dus een groot gedeelte van de dag in de weer geweest. Eerst lekker met mijn lief sporten. Op de trapkajak. Altijd fijn op en dichtbij het water. En niet zelden zijn wij de enigen die ons met behulp van menskracht voortbewegen. Maar daarna heb ik het grootste gedeelde van de dag besteed aan het op gang brengen van een andere laptop. En het installeren van de nodige programma’s. Nu je dit leest, weet je dat het is gelukt. Voor het grootste deel dan…

Eigenlijk ben ik een computer digibeet. En dan is het extra waardeloos als je spullen niet doen wat je van ze verwacht. En dat doet mijn oude laptop nog steeds niet. Dus alle oudere pc’s bij elkaar gezocht en uitgevogeld welke het nog deed. Het was er maar één. De rest kan dus naar het afvalstation van de gemeente…

Toen moest ik ook nog zien dat ik alles wat ik erop wilde hebben er ook op kreeg. Het internetbankieren was de gemakkelijkste klus. Meer moeite kostte het installeren van de Phoenix modelvliegsimulator. Gelukkig heb ik daar de complete originele software van. Dus dat lukte ook. Inclusief ons eigen veld in IJlst. En als laatste heb ik mijn website er op moeten zetten. En ook de bewerkingsmogelijkheid via WordPress. Het scheelt een stuk als je dan je wachtwoorden nog hebt. Nu kon ik mijn website updaten en twee achterstallige blogs maken en publiceren…

Na het eten een online les en daarna nog even ontspannen buiten vliegen. Nico kwam ook. Gezellig. De wind viel helemaal weg en het was een waar genot. Inclusief het afwerpen van een para. Drie reeën stonden er weer raar naar te kijken. Dit was de derde en laatste blog van vandaag. Uitzonderingetje…

Rij, vlieg en computer voorzichtig…

Blog 86, 7 juli 2021, 16.10u

Tien…

Gisteren, 6 juli. Wát een rare dag! We hebben in de ochtend ons bootje weg gebracht voor onderhoud en reparatie. Nadat ik de klachtenomschrijving had afgemaakt op de laptop van mijn lief. Want daarmee was ik zondagavond bezig toen het whiskey incident zich voordeed… Na het bootje bij de werf achtergelaten te hebben, een wandeling naar huis als dagelijkse sportbeurt. Daarna naar Ede voor een bezoek aan mijn zieke schoonmoeder…

Niet alleen een rare dag, ook een gedenkwaardige. Want ons oudste kleinkind is tien jaar geworden. Bovendien staat haar geboortedag, 6 juli 2011, bij mij te boek als de dag waarop ik met de modelvlieghobby ben begonnen. Nadat we een nacht in het ziekenhuis hadden gezeten en de geboorte prima was verlopen, heb ik die dag mijn Phoenix simulator met een eenvoudig zendertje aangeschaft. En daarna ben ik naar mijn eerste club gegaan. Die sim was nog versie 3, en kostte 130 euro! Ja, er is sindsdien veel veranderd. Ook in de hobby… Tien jaar doe ik het alweer. En in die tijd 16.352 vluchten gemaakt. Doe me dát maar een na…

Eenmaal terug thuis drong ook het vreselijke nieuws over Peter R. de Vries tot ons door. Hij is geboren op dezelfde dag als onze oudste dochter. En neergeschoten op de verjaardag van háár oudste dochter. Wát een rare dag…

Rij, vlieg en tien voorzichtig…

Blog 85, 7 juli 2021, 14.41u

Water…

Tja, de dingen gebeuren zoals ze gebeuren… Het was zondagavond 4 juli en ik was tevreden. Max had die dag weer eens op magistrale wijze gewonnen, zijn derde op rij. Zéér tevreden zette ik me achter mijn laptop. Om het te vieren had ik mezelf een glas whiskey met ijs toebedeeld. En toen gebeurde het onvermijdelijke…

Terwijl ik lekker aan het typen was, nam ik een slok. Althans dat wilde ik. Maar ongecoördineerd als ik ben, stootte ik her glas om. De inhoud ging over het toetsenbord!

Ik deppen met pleepapier. En daarna proberen. Als ik bijvoorbeeld de letter e intypte, dan kreeg ik zoiets: yyyyyyyzzzyyy…

Alles open gezet en afgewacht. Nu, na een paar dagen doet in ieder geval het scherm het weer. En het geluid ook. Hij staat nu op de achtergrond aan, zodat ik de Tour kan luisteren. En om van innen warm te lijven, zodat de whiskey met ijs verder kan verdampen. En de sim doet het overigens ook weer. Vanavond gewoon een les… Maar het toetsenbord laat het nog steeds afweten! Daarom heb ik dit bericht gemaakt vanaf een andere pc. Dat had wel wat voeten in de aarde. Voor een digibeet…

Rij, vlieg en water voorzichtig…

Blog 84, 4 juli 2021, 22.08u

Regen…

Vandaag is het 4 juli. The fourth of July, zoals de Amerikanen zeggen. Ofwel Independence Day. En dat vieren ze. Hier viel niet veel te vieren. Aanvankelijk dan…

Na het opstaan en scheren een lekker zondags ontbijtje. De enige dag in de week dat daar een eitje bij mag. Altijd een extra feestje…

Na de koffie zijn we aan onze dagelijkse bewegingsinspanning gaan werken. Eerst een paar verjaardagskaarten gepost en dan een flinke wandeling door de mooie Rutepolder.

Het was warm. Met 25 graden hoefden we niet eens een vest mee. Wel een plu, want vanmorgen heeft het nog veel geregend. En hard… Maar nu droog en warm dus. Onderweg heb ik mijn waterflesje nog gevuld in de toiletten van de jachthaven. Via de telefoon kreeg ik een bericht dat Matthieu van der Poel niet meer in de Tour van start ging…

Thuis een tweede koffie en dan naar de Formule 1 wedstrijd van Oostenrijk kijken. Wat was Max weer soeverein! Pole, snelste ronde, winst een alle ronden aan kop gelegen. Zijn vijftiende overwinning alweer.

Na het avondeten zou ik gaan vliegen. Maar ik was ditmaal te laat. Het begon al te regenen. En het hield niet meer op. Dan maar een opgenomen film kijken. Weet je wat? Doe er maar twee. Zo blijft de teller op 41 vluchten in juli staan. Morgen maar eens de tweede vaccinatie halen…

Rij, vlieg en regen voorzichtig…

Blog 83, 3 juli 2021, 23.14u

Les…

Vandaag kwam Bas weer eens over de afsluitdijk. Om te lessen. Dat was een mooi poosje geleden. Komt door de crisis. Van corona. Meer dan een jaar heeft het geduurd voordat Bas weer eens aan vliegen toekwam. Maar vandaag was het zover…

Héél gezellig, die Bas. Een eind in de dertig en een joviale kerel. Goed gezelschap dus. We besloten om eerst een paar vluchten aan de kabel te doen met de Charter van de vliegschool. Om er weer een beetje in te komen.

Na de koffie dus naar het veld. Bas bleek het vliegen nog niet verleerd: ook al had hij het een jaar niet gedaan, hij was keurig in staat om mooi hoogte te houden én rustige bochten te vliegen.

Na een paar vluchten gingen we naar ons clubhuis om te pauzeren. Kon ik meteen de derde vrije training van de Formule 1 zien. Versneld afgespeeld, dat wel…

De tweede sessie gingen we op pad met de Pandora van Bas. Dat duurde twee vluchten en toen deed de motor het niet meer. Viel tegen. Dus wéér naar huis en repareren. En meteen de kwalificatie van de F1 zien…

Uiteindelijk bracht een andere ESC de uitkomst. Waarschijnlijk was de originele regelaar met zijn 30 Ampère iets te zwak. Dus voor de derde keer naar het veld gelopen. Voordeel is dat ik vandaag niet meer extra hoef te sporten!

De dag werd traditioneel afgesloten met een clubbiertje. Bas ging tevreden huiswaarts. Hij heeft ook nog een paar goede starts en landingen gemaakt. Zo waren we weer een hele en vooral mooie vliegdag in de weer. Mijn logboek toont voor de maand juli al 41 vluchten…

Rij, vlieg en les voorzichtig…

Blog 82, 2 juli 2021, 23.50u

Geur…

Vandaag hebben we een lekker eind gefietst. Zo’n 25 kilometer. Dat doen we wel vaker, want we moeten bewegen voor onze gezondheid. Voor ons hart. Om van sporten maar niet te spreken…

Het was een hele fijne fietstocht. Want zomerse omstandigheden. Iedereen in korte kleding en uitgelaten. Hoe mooi is Friesland niet. We hebben elke dag het gevoel dat we op vakantie zijn! En ik had stiekem mijn portemonnee meegenomen, zodat ik halverwege mijn lief kon trakteren op een lekker Italiaans soft ijsje. Dat maakt zo’n tocht natuurlijk helemaal een feest…

Thuis naar de tweede vrije training voor de Formule 1 van Oostenrijk kijken. Max doet het goed. En al zappend zag ik ook: Van der Poel schittert ook nog eens in de Tour… Daar op de bank kwam ik op het idee om vandaag weer te gaan watervliegen. Gisteren smaakt dus naar meer.

Na de tv dacht ik er aan om eerst sterke drank te gaan halen. De nieuwe maand is al begonnen. Met de drank moet ik ook matigen, een dikke fles per maand is het wel. Om van roken maar niet te spreken, dat is helemáál geen optie meer. Als je zulke dure medische behandelingen als ik hebt gehad, kun het niet meer maken om nog te roken. Het valt niet mee…

Op weg naar de slijterij rook ik de geur van mijn tienerjaren: rozenbottels! Dat is vaak in juli. Ik werd er blij door verrast. En ik werd er ook blij van…

Het watervliegen was nog fijner dan gisteren. Nu scheen de zon. En gaandeweg nam de wind af tot helemaal 0. Minpuntje was, dat mijn Micro Cub SS bij zijn derde vlucht een malfunctie had: alle roeren sloegen maximaal uit en de kist stortte loodrecht naar beneden. Zo de plomp in… Toch weer 11 vluchten gemaakt. Maandtotaal na twee dagen: 32 vluchten…

Rij, vlieg en geur voorzichtig…

Blog 81, 1 juli 2021, 23.10u

Vluchten…

In mei maakte ik precies 250 modelvluchten. Eitje. En dat zou ik in juni evenaren. Dacht ik. Mooi niet…

Tegen twee derde van de maand zag ik in dat ik die 250 vluchten nooit zou gaan halen. In juni. Dan maar de plannen bijstellen. Het zou toch zeker lukken om er 200 te maken. Dacht ik. Nou, weer mooi niet! Elke dag konden er wel een paar vluchtjes gemaakt worden, maar het telde niet erg op. En op de laatste dag van de maand kon er helemáál niet worden gevlogen. En zo bleef ik op 188 vluchten steken. Ook een mooi getal overigens…

Hoe anders was het vandaag, de eerste van juli. Ja, de helft van het jaar zit er al weer op. Maar dit terzijde.

De dag begon met een kort bezoekje aan het ziekenhuis. Bloed prikken voor de hartcontrole later in de maand. Clublid Jaap zou om 11.00u komen en ik was laat. Dus had ik de blokhut open gemaakt en daar een USB stick met de simulator erop neergelegd. Kon hij die vast op zijn laptop zetten… Ik was snel terug en samen maakten we de klus af. Daarna een paar lesvluchten buiten op het veld.

We waren nog niet weg of we kwamen Roel tegen. Die ging de startbanen opschonen met een geleende strimmer op benzine. Die banen zijn mooi geworden hoor! Van een vergoeding wilde Roel weer niets weten! Ik kwam thuis met de eerste tien vluchten van juli in mijn logboek…

Mooi rustig weer, dus in de avond nog maar eens met de kajuitboot op pad om te watervliegen. Extra zender en kabel mee, want misschien kwam Jaap ook nog. Niet gezien…

Wat heerlijk om weer eens te watervliegen! Ik kreeg er geen genoeg van en stopte pas een uur geleden toen de zon onder ging. Nu heb ik alweer 21 vluchten in juli! En mijn jaartotaal van 2021 staat op precies 1100. Niet gek…

Rij, vlieg en vlucht voorzichtig…

Blog 80, 30 juni 2021, 16.40u

Filmpje…

Hier een mooi filmpje dat mijn vriend Roel op mijn verjaardag van mij heeft gemaakt. Tussen de visites door hebben we dus ook nog even gevlogen…

Rij, vlieg en film voorzichtig…

Blog 79, 29 juni 2021, 16.08u

Feliciteren…

Je hoort wel eens van mensen die verjaardagen vergeten. Of zelfs hun trouwdag! Shame! Je hóéft verjaardagen helemaal niet te vergeten. Als je ook maar een beetje interesse hebt in je medemens. Zelf heb ik me aangeleerd om de verjaardagen van iedereen die ik ken op te schrijven in mijn agenda. Zo vergeet ik er zeer zelden een. Zo goed als nooit zelfs…

En dan komt het vreemde verschijnsel. Daar waar ik de hele wereld feliciteer met zijn, of haar, verjaardag. Kreeg ik in het verleden veel minder felicitaties terug. Dat vind ik toch wel raar van die hele wereld… Is een felicitatie sturen met weer een jaartje ouder nou zo moeilijk?

Het is eigenlijk al een wondertje dat ik gisteren überhaupt mijn 67^ste verjaardag kon vieren. Gezien de medische ervaringen van afgelopen jaar was dat beslist niet vanzelfsprekend! Dus de eerste die mij feliciteerde met weer een jaar was ikzelf! En gisteren kon ik nóg een wondertje aanschouwen…

Daar waar ik andere jaren maar matig werd gefêteerd op felicitaties, werd ik er gisteren werkelijk onder bedolven! Hoe is het mogelijk… De sociale media hebben er wel invloed op, dat zeker. Maar ik denk toch ook: wie goed doet, die goed ontmoet…

Erg blij werd ik ervan. Dank allemaal. Het kan dus wél! Mijn medeleven gaat uit naar hen die ik toch nog miste…

Rij, vlieg en feliciteer voorzichtig…

Blog 78, 28 juni 2021, 01.01u

Valentijnsdag…

Vandaag is het Valentijnsdag. Wát? Dat is toch op 14 februari? Ja, dat weet ik ook wel. Heel goed zelfs. Want Valentijnsdag is een dag na mijn trouwdag. Toen Gonnie en ik in 1975 trouwden, deed Nederland echter nog niet aan Valentijnsdag. Maar nu is het heel handig. Voor mij dan. Want er zijn de dag ervoor altijd rode rozen te koop, volop. Gonnie blij…

Waarom dan vandaag ook Valentijnsdag? Omdat vandaag mijn jonge vriend Valentijn jarig is. Net als ik. Het is pas zijn negende verjaardag. Niet net als ik. Ik ben vandaag 67 geworden. Ook nog best jong… Valentijn is het jongste lid van onze modelvliegclub. Hij heeft Ties afgelost…

Valentijn was eergisteren hier. Met zijn vader. Ook na een beetje aandringen van papa wilde hij echter niet vliegen aan de kabel. Hij hield stevig vol dat hij eerst nog verder wilde oefenen op de computer. Dat is best een goed idee Valentijn, want je hebt nog een heel leven voor je om een goede vlieger te worden!

Vader Young heeft een simulator op de pc, maar hij heeft nog steeds geen geschikt kabeltje. Wellicht kan ik een tijdelijke oplossing bieden. Als het goed is, beschik ik volgende week namelijk weer over een extra draadloze dongel… Dan kan Valentijn weer gaan oefenen…

Vandaag verder maar eens rustig aan doen. Genieten van het jarig zijn! Op zich al bijzonder, met mijn medische geschiedenis… De eerste felicitaties zijn al binnen!

De foto’s bij deze blog en die van gisteren zijn gemaakt door vader Young…

Rij, vlieg en Valentijnsdag voorzichtig…

Blog 77, 27 juni 2021, 18.28u

Dip…

Je hebt van die dagen. En je hebt van die weken… Deze week was er zo een. Niet een om snel te vergeten, want daarvoor was alles niet erg genoeg. Maar toch, best veel ellende… Het begon afgelopen maandag. Toen mocht ik me melden bij de kaakchirurg. Twee wortels moesten eruit. Dacht ik. Het werden er drie…

Ik mag nog van geluk spreken dat er geen nabloeding kwam. Dat zou niet best zijn met mijn bloedverdunners. En verder maar denken dat ik er na een dag geen last meer van zou hebben. Nou, dat viel tegen. Eigenlijk heb ik er de hele week last van gehad. Er ging ook een heel doosje paracetamol doorheen. Rustig aan doen was het enige dat er op zat. Maar er kwamen elke dag nog wel een paar vervelende zaken bij. Genoeg om te spreken van een week in lichte mineur. Een week met een dip. Een dip van een week dus…

Als troost viel er elke dag wel wat te vliegen. En dat was fijn. Met Jaap, een nieuw clublid. Hij heeft een huisje in de buurt gehuurd. Maar ook met de altijd trouwe Roel. En gisteren met Young en zijn zoontje Valentijn. Deze laatste paste er nog voor om te vliegen. Hij wil eerst oefenen op de pc. Dat is goed. Hij is tenslotte nog maar acht jaar. Tijd zat zou je zeggen. Dat weerhield Valentijn er niet van om te genieten van het vliegen van zijn vader, aan de kabel bij mij. En morgen? Dan is het Valentijnsdag…

Rij, vlieg en dip voorzichtig…

Blog 76, 25 juni 2021, 19.56u

(gapend) Gat…

Vandaag zat er een gat in mijn dag. Een gapend gat. Het begon vanmorgen met het grote gapende gat dat we gisteren in de open boot ontdekten. Dat gapende gat bleef maar in mijn hoofd zitten. Omdat de boot op zijn kant staat, kon de regen er zo in. Daarom moest dat gapende gat worden afgedekt. Bovendien lag onze Hobie trapkajak gevaarlijk dicht onder de wellicht onstabiel opgestelde boot. Je moet er toch niet aan denken dat het gevaarte op onze mooie Hobie stort. Actie was dus geboden…

Allereerst heb ik vanmorgen de Hobie te water gelaten en een geleide rol aan de oever verplaatst.  Nu kon de Hobie op een veiliger plaats uit het water worden gehaald en geparkeerd. Daarna een paar foto’s van de boot en het gapende gat gemaakt. Vervolgens nog een paar extra stutten onder de boot aangebracht. Zie zo, rust in de kop…

Aangezien ik me nog steeds niet lekker voel na mijn bezoek aan de kaakchirurg, hierna maar eens op de bank neergeploft om naar de vrije trainingen van de Formule 1 te kijken. Daar werd ik weer blij van. Max was beide keren de snelste. En dan die Bottas! In een spin de pitstraat, bij het wegrijden! Drie plaatsen naar achteren op de grid, ha, ha…

Tussen de vrije trainingen door toch maar even naar het veld voor de nodige vluchtjes. Ditmaal met de Switch. Net op tijd, want toen ik aan de achtste en laatste vlucht bezig was, begon het te regenen… Ik was wel iets te laat thuis, de tweede training was al bezig. Gelukkig kunnen we de uitzending tegenwoordig terugspoelen!

Rij, vlieg en gat voorzichtig…

Blog 75, 24 juni 2021, 21.42u

Troost…

Je hebt van die dagen… Het begon al op zaterdag. Op 24 maart (!) had ik mijn buitenboordmotor ingeleverd voor een servicebeurt. Men zei dat het heel lang zou duren, omdat de onderdelen op dat schip zaten, dat dwars in het Suezkanaal lag. Verder werd ik als klant niet al te goed behandeld. Ik had me voorgenomen om na drie maanden mijn motor weer te gaan opeisen, klaar of niet. Op 24 juni dus. Maar zover kwam het nou ook weer niet, afgelopen zaterdag ging de telefoon…

De motor stond al twee maanden op me te wachten! Ze waren daar achter gekomen omdat ze een factuur open hadden staan. Ze beweerden nog dat ze mij destijds een bericht hadden gestuurd. Maar dat is niet zo, want mijn telefoon onthoudt alles. Klopt niet dus. En toen kreeg IK de schuld. Want waarom had ik niet gebeld? Je begrijpt dat ik daar geen klant meer wil zijn.

Om nog een claim te kunnen doen als de onderhoudsbeurt van de motor eventueel niet goed zou zijn uitgevoerd, moest hij op de open boot. En die moest nog het water in. Roel kwam vanmiddag vliegen en hij hielp eerst even met de boot. Maar we kregen hem maar niet van de trailer af. Er zat geen beweging in. Uiteindelijk bleek de huid van de boot een groot gat te hebben: een van de geleide rollen was er doorheen gegaan! Twintig bij twintig centimeter gat in het polyester. Het zit niet mee…

Als troost heb ik daarna mijn grote FMS Piper uitgelaten. Altijd fijn om je ellende even te vergeten…

Rij, vlieg en troost voorzichtig…

Blog 74, 23 juni 2021, 14.33u

Tachtig…

Gisteren hebben zich drie nieuwe leden gemeld bij onze modelvliegclub. Daarmee heeft onze club de mijlpaal gehaald van tachtig leden. En we hebben ook nog eens drie donateurs. De drukte die daarmee gepaard ging zorgde ervoor dat ik gisteren vergat een blog te schrijven. En ik lag ook nog bij te komen van mijn kaakoperatie…

Wát een succes. We bestaan als club nauwelijks vijf jaar, en nu al tachtig leden. En ook nog drie donateurs. Dan moet je toch wel iets goed doen, dacht ik zo…

Ik weet nog goed hoe we de vereniging oprichtten. Dat was op 1 juni 2016. Zeven heren waren vanaf het begin lid. We groeiden gestaag en bij tien mochten we ons aansluiten bij de KNVvL. Toen we er rond de twintig hadden, vond ik het wel mooi. Ik deed in mijn eentje bijna alle bestuurstaken. Dus was ik tegen verdere groei. Maar de toenmalige bestuursleden vonden dat we wél in ledenaantal moesten groeien. Twee tegen een, en dus gingen we groeien. Want dat is democratie…

Mede om te laten zien hoe democratisch ik wel ben, bracht ik in het halfjaar daarna zo’n vijf en dertig nieuwe leden in. En dat weer In mijn eentje.

Het is allemaal goed gekomen. We hebben nu een heel goed functionerend bestuur. De taken zijn nu ook goed verdeeld, dus ben ik een beetje ontlast. En we beschikken over vier uitstekend opgeleide instructeurs. We zijn klaar om door te groeien naar honderd leden!

Rij, vlieg en tachtig voorzichtig…

Blog 73, 21 juni 2021, 22.56u

Bank…

Vandaag is het officieel de langste dag. Normaal een dag om veel mooie dingen te doen. Lekker vliegen, wandelen, fietsen, kajakken, in de zon zitten luieren of wat dan ook. Nou, mooi niet. Niets van dat alles…

Al toen we wakker werden regende het en het beloofde voor de rest van de dag ook al niet veel goeds. Maar uiteindelijk heb ik de hele dag binnen doorgebracht. Met hangen op de bank. En een beetje televisie kijken…

Dat kwam zo. Een poosje geleden zat er een brug in mijn mond los. De tandarts kon hem er zo uitpakken. Maar niet meer vastzetten. De wortels waarop hij zat waren helemaal afgebrokkeld. De brug moet als verloren worden beschouwd. Zonde… Maar met bijna 67 jaar is dat niet eens zo héél gek.

Vanmorgen moest ik dus naar het ziekenhuis. Naar de kaakchirurg. Altijd lachen… Het ergste is de spuit vooraf. Daarna heb je geen pijn meer. Als het goed is. En dat was het. Maar het minder goede nieuws was, na een extra foto, dat ik niet alleen van de twee afgebrokkelde wortels in de onderkaak zou worden bevrijd, maar ook nog van een kies daar recht tegenover in de bovenkaak. Drie in plaats van twee extracties dus. Nou, lekker dan…

Nadat de verdoving na bijna vijf uur was uitgewerkt, ging het toch wel zeer doen. Ze wrikken ook aardig in je mond. Paracetamol en de goede zorg van mij lief hielpen me er doorheen.

In de avond werd ik alweer gebeld door iemand die een vakantiehuisje in de buurt heeft gehuurd en bij mij om voorlichting en een paar vluchten komt. Hij komt morgen om drie uur. Nadat ik eerst online voorlichting heb gegeven aan weer een ander. Wellicht kunnen we ook nog een echt vluchtje maken. En ’s avonds nog een bestuursvergadering. Ik ben niet kapot te krijgen. Geloof ik…

Rij, vlieg en bank voorzichtig…

Blog 72, 20 juni 2021, 01.03u

Multitasken…

Multitasken bestaat niet echt! Het is echt een fabeltje… De mens kan nu eenmaal maar focussen op één ding tegelijk. En ja. Vrouwen ook. Het is niet anders. De truc van het multitasken zit hem in het vermogen om heel snel te switchen tussen twee of meer interessegebieden. En dat is wél te leren. Een beetje piloot kan formatievliegen, het weer in de gaten houden, naar de boordradio luisteren voor belangrijke mededelingen, aan vrouwen denken en tegelijk ook nog ruzie maken met zijn copiloot…

Dus dat multitasken, of snel switchen van aandacht voor een onderwerp, zo je wilt, zou ik ook aardig moeten kunnen. En tóch ging het van de week fout toen ik mijn vliegtuig uit het oog verloor. Ik heb ervan geleerd. Het is nu eenmaal niet te doen om te blijven vliegen terwijl een zware tractor met even zwaar beladen aanhanger plotseling probeert over je spullen heen te rijden…

Het vliegtuig is weer terug op de thuisbasis. Alle vitale onderdelen en functies doen het nog. Het motorasje is nog mooi recht. Alleen de bevestiging van het landingsgestel heeft een enorme klap gehad. Conclusie: het zal een beste klus worden, maar ik vrees dat hij binnenkort weer vliegt…

Omdat ik het afdekkapje van het batterijcompartiment miste, ben ik zaterdag nog een keer naar de crashsite gefietst. Samen met vinder boer Henk Johan. En hij vond het kapje! Daarna zag ik op tv hoe Max zijn vijfde pole position veroverde…

Rij, vlieg en multitask voorzichtig…

Blog 71, 19 juni 2021, 01.14u

Practical joke…

Tja, mijn Beaver is weggevlogen. Gistermiddag nog een uitgebreid rondje van 10 kilometer met de fiets om te zoeken. Veelvuldig afgestapt om met mijn Russische 12×40 verrekijker de weilanden af te speuren. En alle bomen. Zilts… Maar dat komt omdat hij op dat moment al door een boer was gevonden en in zijn huis gelegd. Al wist ik dat toen nog niet…

Tegen zes uur belde die boer. Een bekende, want twee weken geleden hebben Peter en ik hem nog geassisteerd met een drone met camera, om te zoeken naar reekalfjes. Zie blog 59… Hij had mijn Beaver gistermorgen gevonden bij het naar buiten laten van de koeien. Bleek hij toch nog in het vlieggebied te liggen! Ik sprak af dat ik het verloren gewaande vliegtuig rond kwart voor zeven zou komen ophalen…

Even na zessen zag ik onder het gordijn door benen langs het huis komen en wegrennen. Ik keek door een ander raam en herkende twee clubleden, Martijn en Nienke. Ik naar de voordeur. Ik riep: “Wat moet dat daar?” “Shit”, hoorde ik terug. Ze waren pamfletten aan het ophangen: ‘Vermist! Wie weet waar onze Beaver is? Laatst gezien donderdag 17 juni omstreeks 20.10 op ongeveer 200 m hoogte…’ En: ‘Wij missen hem erg.’  

Ik kan zo’n grap wel waarderen. Martijn had het eten koken gelaten voor wat het was en hij had meteen actie ondernomen. Ze waren zelfs bij het prikbord van de supermarkt in IJlst langs geweest, alwaar ze ook nog clublid Gijs tegenkwamen. Die wilde ook wel met het pamflet op de foto…

Nienke en Martijn kregen een kop thee, waarna ze huiswaarts gingen om alsnog te eten, en ik ging mijn Beaver halen. Hoe ik hem aantrof? Tot morgen!

Rij, vlieg en joke voorzichtig…

Blog 70, 18 juni 2021, 01.14u

Foetsie…

Het is me al vaker overkomen. Twee keer zelfs! Even niet naar het vliegtuig kijken en het dan niet meer kunnen terugvinden. Maar gisteren spande de kroon. Mijn Robbe Air Beaver raakte om tie over acht uit zicht en ik vond hem niet meer terug…

De eerste keer herinner ik me nog levendig. Het was in Hieslum, een jaar of acht, negen geleden. Ik vloog mijn Habu impellerjet en verloor het zicht erop. Stom! Waar ik ook aan het zwerk zocht, ik vond hem niet terug. Maar ik hoorde hem nog steeds, dus hij vloog nog. Ik bleef up geven in de hoop een crash te voorkomen. Na ongeveer 35 seconden, een eeuw leek het, zag ik hem boven een maisveld in de verte. De andere vliegers hadden niets in de gaten. Ik bracht het toestel thuis en landde het. Toen ging ik in het clubhuis zitten na bibberen. Daarna heb ik het de anderen verteld, hilariteit!

De tweede keer was ook al heel wat jaren geleden. Ik was alleen aan het vliegen in Stadskanaal. Een nieuwe Micro Mig-15 raakte uit zicht. Stom, stom! Uren heb ik gezocht. Daarbij was ik ook, na toestemming, op het terrein van de gemeentelijke stortplaats gaan zoeken. Bijna alle van de honderden geparkeerde grofvuil containers had ik beklommen om er bovenin te kijken. Op de terugweg, ik had het eigenlijk al opgegeven, beklom ik nog de laatste container. En daar lag hij in! Niet veel later vloog hij weer…

Gisteravond liep het echter anders. Er kwam er een tractor met hooibalen aan. En dat terwijl ik met mijn Robbe Air Beaver aan het vliegen was. Snel moest ik mijn spullen verplaatsen. Daarbij bleef ik hoog en dat deed me de das om. Ik was mijn Beaver kwijt! Wát ik ook probeerde, vol gas, gas dicht, veel up, een looping, ik vond hem niet meer terug. Ik spitste mijn oren. Het hielp niet. Toen er twaalf minuten vliegtijd op zat heb ik de zender maar uitgezet. Een lange wandeling door de weilanden bracht ook geen soelaas. Toch raar, zonder vliegtuig op huis aan…

Thuis maar naar de wedstrijd Nederland-Oostenrijk gekeken. Daar werd ik vrolijk van. Daarna in de jacuzzi. Het was nu donker en ik had hoop dat ik de verlichting van de Beaver zou kunnen spotten. Er zou onweer kunnen komen, dus haast was geboden. Na middernacht op de fiets, de e-bike van Gonnie, dat wel. Een rondje van 6 kilometer door de omtrek. Met precies 17,4 km per uur constant rond gekeken. Nop… Nou is het een oud beestje, die Beaver. Het was zijn 1195^ste vlucht. Daar zijn ze helemaal niet voor gemaakt, dus al lang afgeschreven. Maar toch…

Stom, stom, stom, ik weet het. ‘Let altijd op je vliegtuig’, schreef ik in mijn lesboekje. Maar probeer dat eens als er een tractor met een aanhanger vol zware balen hooi probeert over je zenderkoffer, je lipo’s en je logboek te rijden…

Met het verstrijken van de uren komt er een voordeel boven: de kans dat hij schade of misschien wel gewonden heeft gemaakt neemt snel af. Mijn telefoonnummer staat erop. Vannacht maar eens gaan slapen met de telefoon op mijn nachtkastje. Je weet maar nooit…  

Rij, vlieg en foetsie voorzichtig…

Blog 69, 17 juni 2021, 01.10u

Ronald…

Af en toe komt er iemand in je leven waar je meteen een zwak voor hebt. En die iemand maakt dat dan meer dan waar. Zo iemand is ons trouwe lid Ronald. Vandaag is hij 47 jaar geworden…

Ronald kwam in 2016 met een van zijn flatgenoten mee voor een van mijn befaamde middagjes voorlichting over modelvliegen. Hij had geen idee of hij dat edele modelvliegen zou kunnen leren. Nou en of! Hij werd in oktober 2016 lid en had al in november zijn getuigschrift op de simulator op zak. In april 2017 volgde zijn clubbrevet A Motor en een maand later zijn KNVvL brevet A Motor. Een jaartje later werd Ronald ook nog examinator…

Die flatgenoot hebben we overigens nooit meer terug gezien. Ronald des te meer. Hij is een van degenen die zéér regelmatig een zaterdag komt vliegen. Gonnie en ik zorgen dan dat hij als laatste ‘blijft hangen’. Zo kunnen wij hem telkens weer kunnen trakteren op een lekker maaltijd…

Naast een trouw en veelzijdig clublid is Ronald ook zeer bedreven in het ontwerpen van grafische dingen. Zo heeft hij voor onze club het logo ontworpen, de badge, de stickers en niet te vergeten ons mooie drie meter brede spandoek. Het zal niet verbazen dat dit alles hem het erelidmaatschap heeft opgeleverd. Ronald, gefeliciteerd met je verjaardag! En laten we hopen dat je nog vele gezonde jaren krijgt. En lid blijft van onze mooie club, proost!

Rij, vlieg en Ronald voorzichtig…

Blog 68, 16 juni 2021, 19.06u

Mooie mensen…

Ja, op de Fly-in van afgelopen weekend kwam ik weer veel bekenden van vroeger tegen. Daar zitten mooie mensen tussen…

Laat ik beginnen met Jacob. Ik meen dat hij de huidige voorzitter van The Eagles is. Hoe dan ook, ik weet nog dat ik in 2011 aan Jacob vertelde dat ik eens drie en een half uur heb gevlogen in een OV-10 Bronco. Drie en een half uur luchtziek ook, dat wel. “Ja, ja, zal wel…” zei Jacob toen. Hij geloofde mij  niet zo. Een volgende keer vertrok zijn gezicht toen ik hem mijn logboek toonde. Afgelopen zondag had Egbert een drie meter schaalmodel van zo’n Bronco bij zich. Gaaf! Jacob kon zich niets meer van het gebeurde in 2011 herinneren…

Dan is er Matthijs. Altijd aardig en aan het werk. Ditmaal blonk hij uit achter de grill om de hamburgers te bakken. Jammer wel voor hem, dat ik aan de lijn ben…

En dan Richard! Tijdens mijn vlucht met de Habu verloor ik de cockpitkap met piloot. Die wordt niet meer geleverd, dus ik wilde hem zeker terugvinden. Tijdens het vliegen had ik al goed gekeken waar het ding neerkwam. Richard ook.

Met vier man/vrouw gingen we op pad, het hoge gras in. Daaronder ook Martijn en Nienke, mooie mensen op zich. We liepen de cockpitkap straal voorbij. Het was te danken aan Richard, dat we het kleinood op de terugweg vonden. Maar liefst drie keer belde hij ons op om de juiste aanwijzingen te geven. Mooie mensen zijn er nog steeds!

Rij, vlieg en mooie mensen voorzichtig…

Blog 67, 14 juni 2021, 14.27u

Vlieg in…

Volgens blog 62 had ik enorm veel zin in de Fly-in bij The Eagles van afgelopen weekend. En dat was ook zo. Nou mijn verwachtingen zijn zelfs nog overtroffen…

Op de eerste dag, zaterdag 12 juni, was het best wel druk. Ook van onze club waren er verschillende mensen. Al waren natuurlijk niet alle 78 leden aanwezig…

Het grootste probleem was toch wel de harde wind. Alleen de bikkels vlogen dus. Het was een leuk weerzien met oude bekenden van de club waar ik tien jaar geleden begon…

Zondag was een veel betere dag. Zowel qua weer als gezelligheid. Niet dat het zaterdag niet héél gezellig was hoor. Integendeel zou ik zeggen. Maar zondag was het veel minder druk, zodat er meer gelegenheid was voor goede gesprekken.

Ik had zeven vliegetuigen bij me. Een paar daarvan hadden al lang niet gevlogen. Omdat ons eigen veld er niet geschikt voor is. Zo was er mijn FMS Stuka, die al twee jaar stof hing te happen. En dan de Habu, mijn eerste model uit 2011. Die had maar liefst vier en een half jaar niet gevlogen…

Maar gisteren gingen ze alle zeven omhoog! Ik heb zelfs nog een instructievlucht gemaakt met mijn Twinstar.

Punt was wel dat ik aardig wat onderdelen verloor. Veelal liet de oude lijm los. Daar valt vooraf niet op te controleren. Van de Spitfire kwam een kanon los (minder goede landing), van de Mosquito verloor ik een stuk van het richtingsroer dat al tig keer was gelijmd (blij dat ik er vanaf ben), van de Stuka een stukje aileron en vleugeltip (weer een ‘scheisse landung’) en van de Habu zelfs de hele cockpit (bij het op de kop vliegen). Het vinden daarvan viel nog tegen. Daarover volgende keer!

Rij, vlieg en vlieg in voorzichtig…

Blog 66, 12 juni 2021, 01.27u

Brevet…

Wij als vliegschool leiden mensen op. Logisch. En als ze een beetje kunnen vliegen, willen ze hun brevet halen. Ook logisch. Daarvoor hebben we onze modelvliegclub opgericht. Het idee was dat de geslaagde vliegers daarna met hun felbegeerde papiertje de wijde wereld in zouden trekken…

Maar het vreemde is, dat de meesten daarna ook lid blijven van onze vereniging EMVC Phoenix IJlst. Zo hebben we er al 77 én nog drie donateurs. Zal wel iets te maken hebben met behulpzaamheid, gastvrijheid en gezelligheid…

Gisteren ook weer zo’n dag. Vanaf 11.00u bij mij thuis koffie. Daarna les gegeven aan drie man, Bart uit Graft (NH), Jan uit Sneek en Jan uit Dokkum. En ook nog een examen A Motor van de KNVvL afgenomen. De geslaagde heet Henk en kwam er helemaal voor uit Paterswolde. Zijn vriend Jan kwam met zijn vrouw Lysbert uit Bedum (Gr), die zelf ging fietsen in de omgeving. Jan zou lekker voor zichzelf vliegen. De Jan uit Dokkum is al bijna 83 jaar, je moet het toch maar doen… Tenslotte was daar onze trouwe examinator Roel, die me weer als vanouds bijstond. Na afloop een biertje op kosten van de club. Daarna eten met Bart en Gonnie, die weer een lekkere maaltijd had bereid. Na de avondkoffie heb ik Bart nog getrakteerd op een mooie rondvaart door IJlst op onze Hobie, de trapkajak. Al met al een drukke dag, understatement… Vandaag maar eens naar The Eagles voor een gezellige Fly-in…

Rij, vlieg en brevet voorzichtig…

Blog 65, 11 juni 2021, 01.27u

Briefje…

Een man van briefjes ben ik wel. Van opschrijven. Om niet te vergeten. Veel schrijf ik in mijn papieren agenda. Papier nog. Noem dat maar ouderwets. Het grote voordeel van papier is, dat je nooit lege batterijen hebt…

Zo zet ik ook veel ideeën op een briefje. En dat zijn dan steevast oude blaadjes van een moppenkalender. Meestal die van Panorama. Lekker schuin. Of van de omdenk kalender, met mooie spreuken om over door te denken…  

De ideeën voor deze blogs komen ook altijd op zo’n briefje. Maar laat ik dat nou kwijt zijn! Erg is dat niet, want vaak heb ik dat briefje helemaal niet nodig. Vrijwel dagelijks dienen zich in mijn mooie leven situaties aan waarover zo maar een paar honderd woorden te schrijven zijn. Zoals nu dus…

Nou kan ik het wel weer gaan hebben over een fijne vliegdag gisteren, maar dat heb ik al vaak genoeg gedaan. Nu maar eens over een nietig briefje. Door het zoek zijn daarvan heb ik nu wel een héél vreemd onderwerp aangesneden. Volgende keer beter, misschien morgen al…

Rij, vlieg en briefje voorzichtig…

Blog 64, 10 juni 2021, 10.51u

Hoogzomer…

De meteorologische zomer is begonnen. En al op 1 juni. De astronomische zomer, de zonnewende, laat nog 11 dagen op zich wachten. Niet te geloven hoe een nat en te koud voorjaar we hebben gehad! Sinds 1983 niet meer gebeurd, zo vertelde de boer van wie ons vliegveld is. Daarom kon er ook pas zo laat worden begonnen met het maaien van het gras voor het vee, de zogenaamde eerste snede. Een klein wonder eigenlijk dat ik tot en met mei dit jaar al een kleine 900 modelvluchten heb gemaakt…

Maar nu is het veld weer mooi kaal. En meteen helemaal geel! Sinds begin juni valt er immers geen spat regen meer. Wat een land met weer van uitersten!

’s Avonds gaat de zon hier pas om tien uur onder. Lekker lang vliegen dus. Vaak windstil en de laatste dagen een strakblauwe lucht. Een genot. En nu kan ik gerust nog om 19.00u een online vlieglesje geven. Om daarna nog lekker even buiten te vliegen…

Ik vind ook het gaaf om laat in de jacuzzi te zitten en te kijken naar het laatste streepje daglicht. Eigenlijk wordt het in deze dagen helemaal niet meer donker…

Ik besprak deze hoogzomerperiode gisteravond met Hans. Hij vindt de ‘voorzomer’ het mooist. Dan zijn er nog allemaal beloftes, zo zegt hij. Als de zon eenmaal na 21 juni weer steeds een minuutje eerder onder gaat, begint het verval. Het mooist zomerweer komt overigens toch vaak in juli en augustus. Maar pas op, vóór je het weet gaan we weer richting de kerst! Dus geniet er nu van…

Rij, vlieg en hoogzomer voorzichtig…

Blog 63, 9 juni 2021, 12.29u

Topdag…

In blog 45 had ik het al over watervliegen. En over hoe graag ik dat doe. Dat was op 22 mei. Maar het kwam er niet van. Te druk met lesgeven en andere zaken. Tot gisteren Hans appte… Op de planning stond een paar lesvluchten buiten met Nienke, een leuke kandidaat. Ik nodigde Hans uit om aan te haken, maar hij verkoos het watervliegen in de avond…

Na de koffie en thee gingen Nienke en ik tegen elven naar het veld. Mooi weer met bijna geen wind, perfect! Drie goede lesvluchten. Tussendoor maakte ik ook drie vluchten, waarbij veelvuldig een para dropte. En dan telkens landen op het pas gemaaide stoppelveld. Het was een heerlijke ochtend en gezellig…

Hans zou om 19.00u bij me zijn. Hij was er al om half zeven… Koffie en gaan! Bij aankomst in de Wijnsloot, in tegenstelling tot de naam een breed stuk water, lag er een boot aan de steiger. Het stel van die boot kwam meteen op ons af. “Wat een toeval”, sprak de man. “Liggen we hier helemaal alleen, komt er hier in the middle of nowhere een stel on te modelvliegen…” Bleek dat die man ook aan modelvliegen deed! In Sittard, Limburg. En met hele grote modellen…

Ik mocht de Tundra van Hans starten en invliegen. Dat ging zonder problemen. Hierna gaf ik de zender aan Hans en toen had ik geen kind meer aan hem.

Al mijn vier watervliegtuigen vlogen. De Robbe Air Beaver, de Parkzone Icon A5, de Hobbyzone Supercub LP én de Micro Cub SS. Die laatste had ik ooit van Hans gekregen. Hij was behoorlijk gecrasht en hij gaf hem aan mij. Nadat ik hem had opgelapt, weer als nieuw, monteerde ik er originele drijvers onder. En zo zag Hans ook zijn oude vliegtuig een nieuw leven hebben…

De laatste landing deed ik precies bij zonsondergang. De lichtjes op de Beaver reflecteerden in het gladde water. Vanzelfsprekend sloten we de dag af met een biertje bij de tuinhaard. Clubbier, dat dan weer wel…

Rij, vlieg en topdag voorzichtig…

Blog 62, 8 juni 2021, 16.05u

Fly-in…

O wat heb ik er weer zin in! Aanstaande zaterdag en zondag zijn we als club uitgenodigd bij The Eagles in Hieslum voor een bescheiden Fly-in (hint voor onze clubleden). Niets bijzonders, gewoon lekker vliegen. Maar bijzonder is zo’n dag daar wél…

Het is alweer bijna twee jaar geleden dat we er voor het laatst te gast waren. Intussen hebben we alweer heel veel beleefd. Het is daar altijd leuk en gezellig. Lekker ongedwongen vliegen met clubgenoten van nu en van weleer. Daarom kijk ik er zo naar uit. Maar niet alleen daarom…

Ik ben namelijk van plan om mijn warbirds weer eens mee te nemen. Twee daarvan hebben pas nog gevlogen, maar daar bij The Eagles hebben ze toch een mooier en geschikter veld. En mij Stuka moet ook nodig weer een keer de lucht in. Dat was voor het laatst op 3 augustus 2019! Eens kijken of het door vriend Roland (raai gerepareerde landingsgestel het houdt. Helaas is Roland zelf verhinderd…

Wellicht komen ook onze leden Michiel en zijn zoon Twan. Die hebben dezelfde Hobbyking B-17 als clubicoon Jaring die had. Een mooie gelegenheid om dat ding eens in te vliegen. Dan kan Twan, de elfjarige eigenaar, die er noest voor heeft gepaard, het wonder zelf aanschouwen.

Wat ik óók wil meenemen om te vliegen is mijn Parkzone Habu impeller jet. Die heeft voor het laatst gevlogen op 18 december 2016… Die Habu is het eerste vliegtuig dat ik ooit kocht. In juli 2011. Toen begon ik (weer) met de mooie hobby. Als kind proefde ik er ook al aan, maar geen rc. Alleen vrije vlucht en lijnbesturing…

Hoe dan ook, nu begrijp je waarom ik er om ook nog andere redenen naar uitkijk…

Rij, vlieg en Fly-in voorzichtig…

Blog 61, 7 juni 2021, 16.41u

Strak blauw…

O wat hou ik toch van de zomer! Eindelijk een periode met mooi weer. Dat had veel te lang geduurd…

Uiteraard vlieg ik het hele jaar door. Tot ik kouwe klauwen krijg en mijn vingers niet meer doen wat ik wil. Dat is me in de winter van 2012 een keer overkomen. Ik wilde hoogteroer up geven en mijn vingers gaven down. Ik denk dat het draadje tussen mijn hersenpan en mijn jatten bevroren was. Hoe dan ook, tijd om te stoppen was het zéker…

Hoe anders was het gisteren en vandaag. Heerlijk gevlogen met weinig wind en een strakblauwe lucht. De dag begon overigens al goed. En vroeg…

Nadat ik nog geen twee uurtjes had geslapen (jawel, ik ben een nachtraaf), werd ik om kwart over vier wakker. Totaal wakker! Ik er uit en in de jacuzzi. Die was nog warm, want ik had gisteravond geen tijd gehad om er in te gaan. En zo heb ik de zon zien opkomen. Dat was om kwart over vijf. Daarna gedoucht, ontbeten en me aan het repareren van de Twinstar gezet. Lekker vroeg! Even na tienen was hij weer klaar om te vliegen…

Maar eerst nog even mijn mandje in! Ook dat slaapje was kort, een uurtje hooguit. En daarna lekker gaan vliegen en genieten van weer een dag met een strak blauwe lucht…

Rij, vlieg en strak blauw voorzichtig…

Blog 60, 6 juni 2021, 23.05u

Prop…

Dat een tweeblads propeller veel effectiever is dan een drieblads wist ik al. Veel warbirds hebben er een. In plaats van een prop op schaal. Zo hebben mijn Parkzone Spitfire en Mosquito ook tweeblads props. Vanwege de performance dus. Tot genoegen kan ik zeggen. Maar dat het verschil zó groot was, dat had ik nou ook weer niet gedacht…

Op 5 april 2017 was ik op de beurs Intermodelbau in Dortmund, zoals elk jaar. Ik zag daar een mooi klein kistje, een FMS Tempest V2 WO II jager. Spanwijdte 75 cm, lengte 62 cm. Hij werd er aangeboden voor weinig, dus die ging met me mee…

Ik had meteen een haat liefde verhouding met dat ding. Hij wilde niet best vliegen. Al bij de eerste pogingen crashte hij, romp doormidden! Na lijmen, wat is epoxy toch een fijn spul, gebeurde het bij de tweede poging weer. Nu was de fraaie 8×6 drieblads prop gebroken. Die had ik dus niet in voorraad. Van ellende heb ik er maar een 8×6 tweeblads prop op gebouwd. Na de nodige aanpassingen, dat wel. De mooie spinner kon ik ook niet meer gebruiken…

Nu vloog ie wél! Maar het ging niet altijd van harte. Wat een wispelturig ding zeg! Dat kwam omdat er niet voldoende snelheid mee was te houden. Hij vloog dus weinig, tot vorige week slechts 31 vluchten, waarvan de laatste zelfs al heel lang geleden, op 6 juli 2018 (!)…

Opeens had ik wél drieblads propellers in voorraad, vanwege mijn Twinstar. Bleek het ook nog de juiste maat: 8×6. Dus het toestel weer origineel gemaakt en gewacht op het juiste weer. Vorige week, op 4 juni was dat er. Wel, ik heb in totaal 2 minuten en 5 seconden met de Tempest gevlogen. In vijf etappes! Telkens geen snelheid, een forse overtrek en weer zoeken in het 60 cm hoge gras. Eén keer moest ik de servo’s laten bewegen om hem te vinden op het geluid… Die prop gaat er dus weer af! Mijn avond werd gered doordat ik een Switch bij me had. Die vliegt altijd als een scheermes…

Rij, vlieg en prop voorzichtig…

Blog 59, 5 juni 2021, 01.22u

Gemalen reekalf…

Dat is nu net wat we niet willen! De berichten duiken alweer op in de media. Het gras op de velden staat hoog en moet worden gemaaid. Door de vele regenval van de afgelopen maanden kon dat niet eerder. De boer wist te vertellen dat het sinds 1983 niet zo nat was geweest in het voorjaar. Bij ons veld had ik zelfs 60 cm hoog gras gemeten. Dat heb ik nog niet eerder gezien…

Als ik mijn vliegtuig startte, dan moest ik uitkijken dat de vleugels het hoge gras niet raakten. Best wel lastig met een baantje van 2,5 meter breed. En het landen is helemaal een crime: de kist slaat meteen om als een vleugel de remmende kracht van hoog gras ervaart. Maar het goede nieuws is: er gaat gemaaid worden!

Van de week belde de jager. Of ik een drone met camera had. Hij wil de pasgeboren reekalfjes vanuit de lucht opsporen, zodat ze niet worden vermalen door de gigantische grasmachines van de boeren. Nou heb ik wel veertig drones, maar dat komt omdat de wetgever vindt, dat alle onbemande luchtvaartuigen drones heten. Al mijn modelvliegtuigen dus ook. Maar zo’n multikopter, in de vlokmond nog altijd hardnekkig als enige ‘drone’ genoemd, die heb ik niet…

Gelukkig kon ik lid Peter charteren. Hij bezit er wel zo’n ding en gisteravond konden we de zoektocht beginnen. Het werkte wel, maar er werd geen kalfje gevonden. Wel een verwilderde kat. En nu maar hope dat we ze niet over het hoofd hebben gezien…

Rij, vlieg en maal voorzichtig…

Blog 58, 4 juni 2021, 01.13u

Miele…

Sommige mensen hebben examenvrees. Een normale en eenvoudige taak, die ze anders goed kunnen doen, verandert in een berg waar ze niet overheen komen als ze het woordje ‘examen’ hebben gehoord. Dat komt dus ook voor in de modelvliegerij. En daar hebben wij wat op gevonden…

De truc is eigenlijk vrij simpel. Als we een cursist hebben waarbij we bovenstaande vermoeden, en dat kunnen wij als goede instructeurs (ahum) heel goed zien, dan doen we het volgende. We doen net alsof we ter oefening van de stof alle manoeuvres voor het examen gaan vliegen. Als de kandidaat dat twee keer met goed gevolg heeft laten zien, dan vertellen we dat hij of zij is geslaagd. Het werkt!  Zowel bij het simulatorvliegen als bij het echte vliegen buiten…

Gisteren hadden Roland een kandidaat voor het online examen simulatorvliegen. Dat is qua inhoud overigens hetzelfde als het KNVvL examen A Motor buiten. Aanvankelijk zou Roland het examen afnemen en ik zou meekijken. Maar aangezien de kandidaat volgens ons stressgevoelig was, had hij een plan. Hij zou aan het begin van de sessie zeggen dat de reparateur voor zijn wasmachine aan de deur stond. Dan zou ik de kandidaat voorstellen om tijdens zijn afwezigheid een oefensessie te houden. Wat dus in werkelijkheid de eerste run van het examen was. Als die sessie goed was, zou ik bij Rolands terugkeer vragen of hij een Miele wasmachine heeft. Dan zou hij weten dat de run voldoende was. Als ik een ander merk zou noemen dan was het mis…

Maar het was een Miele! Toen liep het plan wéér anders. Nu moest IK even weg, want een clublid uit Soest was in de buurt en kwam een bakkie doen. Ondertussen hield ik een oog en oor op de pc gericht. Zo kon ik constateren dat ook de tweede run met Roland een Miele opleverde. En gisteravond slaagden er nóg twee man voor het felbegeerde getuigschrift. Een daarvan is pas 9 jaar! Drie getuigschriften op één dag, dat zijn zes Miele’s…

Rij, vlieg en Miele voorzichtig…

Blog 57, 3 juni 2021, 09.54u

Acht jaar…

Mijn blog van gisteren ging over vijf jaar. Dat zijn de vijf jaar dat onze mooie modelvliegclub bestaat. Wat nog iets langer bestaat, is onze ideologische modelvliegschool. Officieel bestaat die sinds 1 april acht jaar. Maar ik was er al een jaar eerder mee begonnen. Negen jaar dus. Een tiende deel van een héél lang mensenleven…

Toen ik een kleine tien jaar terug leerde modelvliegen, had ik al vlug door dat het lesgeven bij die toenmalige club te wensen over liet. En dan druk ik me zacht en mild uit… Helaas kwam ik er langzaam achter, dat dit een fenomeen is dat bij heel veel clubs elders ook aan de hand is. Beginners worden gewoon niet goed geholpen en begeleid. En dat is structureel. Helaas. Zelf kom ik uit de instructie van de bemande luchtvaart. Ben zelfs baasje geweest van een vliegopleiding. Dus dacht ik dat beter te kunnen. En als je onze cijfers ziet, dan is dat ook zo. Cijfers liegen niet.

Wat is het toch fijn om mensen te kunnen helpen. Of ze nu helemaal aan het begin staan of elders niet aan hun trekken komen, het maakt niet uit. Ze weten me te vinden, dát wat telt…

Ik hoop dit mooie instructiewerk nog een paar jaar met plezier te mogen doen. Als ik over de tien jaar heen ga, dan ben ik tevreden. Dan mogen anderen mijn voorbeeld volgen…

Rij, vlieg en volg voorzichtig…

Blog 56, 2 juni 2021, 01.05u

Vijf jaar…

Vijf jaar. Dat is ongeveer een vijftiende deel Van een mooi lang mensenleven. En zo lang bestaat onze modelvliegclub alweer. Sinds gisteren…

Ik herinner me de oprichting nog goed. Acht mannen kwamen op 1 juni 2016 bij elkaar in IJlst. Na een goede vergadering was Elektro Model Vlieg Club (EMVC) Phoenix IJlst een feit. Van de acht aanwezigen was er één fel tegen verenigingen. Dus werden er zeven lid. De achtste volgde al twee dagen later. En al snel hadden we het vereiste aantal van tien leden bereikt, zodat we als club lid konden worden van de KNVvL.

Nu nog even een officiële akte laten opmaken bij de notaris. Dat viel nog tegen! De ene notaris wilde dicteren wat er in onze statuten zou komen. Volgens mij betekent notaris gewoon ‘opschrijver’. Dus die lui moeten niet zo uit de hoogte doen. Een andere schreef per mail: “De verantwoording licht bij mij.” Ja echt: licht met ch! Daar heb ik meteen gen vertrouwen meer in, ha, ha…

Uiteindelijk vonden we een notaris in St. Nicolaasga. Deze stelde precies voor wat wij wilden: wij bepalen wat er in de statuten moet en hij kijkt alleen of dat wettelijk kan. En deze was nog de goedkoopste ook! Die werd het. Vlak voor we met het bestuur naar hem toegingen om te tekenen mailde hij nog: “Meneer de Boer, ik heb uw website bekeken en het enthousiasme spat er vanaf.” Kijk, dát bedoel ik nou…

Mede door dat spatten hebben we op dit moment al 77 leden. Daarmee zijn we een hele grote…

Rij, vlieg en spat voorzichtig…

Blog 55, 1 juni 2021, 01.18u

Zonder motor…

Gisteren heb ik voor het eerst op onze club een vliegtuig zonder motor bestuurd. Het was echter niet de eerste keer dat echte zweefvliegtuigen, want daar hebben we het over, zonder motor dus, op onze club werden gevlogen. Daar werd ik subtiel op gewezen door lid Gijs, toen ik trots op de app zette dat er op deze club voor het eerst een kist zonder motor omhoog was gegaan….

Gijs vliegt namelijk vanaf het begin al met een zogenaamde DLG. Dat staat voor Discus Launched Glider. Een vliegtuig dat je omhoog slingert als ware het een discus. Zonder motor dus. Maar ik ben toch echt de eerste op onze club die een vliegtuig vloog dat omhoog was gebracht met een lier. Een geïmproviseerde lier, dat wel…

Het gaat om een oude Sig Riser 100, met een spanwijdte van 254cm. Clublid Jan heeft hem gekocht van iemand van Aeria in Leeuwarden. Eigenlijk zou ik Jan helpen. Als ervaren vliegeraar had hij een provisorische lier gemaakt van een haspel met vliegertouw. Best een groot ding. Jan zou vliegen en ik zou lieren of rennen met de haspel. Het werkte niet. De haspel was te groot en ik bakte er niets van. Jan stelde voor dat ik zou vliegen en hij zou lieren. Dat werkte wél…

Toch wel gaaf om zo’n kolossaal vliegtuig zo steil omhoog te zien gaan aan een stuk touw! Heel hoog kwamen we deze eerste keer niet, maar wel zo’n 20 meter. Erg leuk om te doen, en zoals een oud collega altijd over zweefvliegen zei: “Elke landing is een noodlanding.” Zo is het maar net. Ik hoop dat we ermee verder gaan…

Rij, vlieg en zonder motor voorzichtig…

Blog 54, 31 mei 2021, 10.35u

Warbirds…

Met een aantal vliegtuigen vlieg ik niet vaak. En dat terwijl ik er vroeger vrijwel dagelijks mee aan de gang was! Het is dus niet zo, dat ze me niet bevallen. Nee, de oorzaak ligt helemaal bij onze vlieglocatie…

We hebben namelijk startbanen van amper twee meter breed. Starten gaat bij hoog gras op de velden dan nog wel, maar bij de landing raken de vleugels meteen de hoge halmen aan de kant van de baan. Niet zo goed voor mijn mooie toestellen.

Gisteren waren de omstandigheden echter ideaal. Door de vele regenval van de afgelopen periode kon de boer nog steeds niet maaien. Gevolg: meer dan 50 cm hoog gras dat lekker als valbreker werkt bij de landing in het veld. Met de wielen ingetrokken, dat wel. Tijd dus om eens twee van mijn mooie warbirds aan de tand te voelen. De een had een vol jaar niet meer gevlogen, en de ander zelfs twee…

Ze zijn van het stilstaan onderhand bijzonder lui geworden! Bij de Mosquito wilde het richtingsroer niet. De hevel zat vast. Toen dat was opgelost kon ik aan de eerste vlucht beginnen. Na de start de wielen op, flaps in en genieten. Een beetje onzeker nog. Maar dat was snel over. Hoe heerlijk om weer eens lekker hoog op te trekken in de blauwe lucht, om dan vervolgens een high speed Low pass te maken…

Het tweede slachtoffer was mijn Spitfire. Hij en de Mosquito zijn halfbroers, want ze komen allebei van Parkzone en uit dezelfde tijd. Goede start, retracts in, flaperons neutraal en gaan! Na een dikke minuut hoorde ik een knal. Er viel niets van het vliegtuig af, maar Ik zag wel iets links aan de romp hangen. Voorzorgslanding en wat bleek: het was een cabrio geworden! De cockpit was los en hing nog net aan de romp vast. Gelukkig voor de piloot was het warm weer…

Het was niet minder genieten. Zowel de cabrio als de Mosquito hebben ieder vier lekkere vluchten gemaakt. In gezelschap van de fijne clubleden Emil en Gijs. Wat wil je nog meer…

Rij, vlieg en warbirds  clubdag voorzichtig…

Blog 53, 30 mei 2021, 10.34u

Afterparty…

Eergisteren had ik aangekondigd dat het gisteren een leuke clubdag zou worden. Nou, niets is minder waar, het werd een TOPDAG! We waren niet in staat om het als een reguliere clubdag aan te kondigen. Want we konden niet op korte termijn 77 leden ontvangen. Ik moet er niet aan denken, ha, ha…

Dus hadden we besloten om een spontane dag te maken met de mensen die ‘toevallig’ toch kwamen vliegen. Tijdens de dag hebben we wat geld bij elkaar gegooid. Roland kon niet komen, dus had hij al een ruime donatie gedaan. Alsof dat de normaalste zaak van de wereld is… Van die donatie, en van de andere donaties, hebben we het eten geregeld. Toen ik ‘s-morgens om negen uur wakker werd, realiseerde ik dat ik clubbier moest halen. En wat wijn, koffie en chips. Vóór ik wegreed bleek Emil, die met zijn camper op onze oprit stond, ook al naar de supermarkt zijn geweest. Hij had al het eten al, ik hoefde alleen de zware kratten te halen…

Op sommige deelnemers moesten we wel héél lang wachten. Dus ging de meute alvast naar het vliegveld en ik bleef achter. Later loste Emil me af. Uiteindelijk kwam iedereen en daarmee kwam ook alles goed. We hebben in de middag heerlijk gevlogen en iedereen kwam aan zijn trekken. Daarna kwam de ‘afterparty’, een lekker barbecue. Die ook weer grotendeels door Emil was verzorgd. Jayant was gebombardeerd tot commandant van de kolen en het vuur… Alles liep gezellig en goed. Jayant kreeg zijn brevet A Motor uitgereikt. Hij had het gehaald bij zijn andere club in Woubrugge, maar de KNVvL had het weer eens naar de verkeerde club gestuurd. Hebben we al meer meegemaakt: wij het noeste opleidwerk, en een andere club de eer om het brevet uit te reiken… Na het vreselijk lekkere toetje, samengesteld door Emil (ja, wéér die) en Sarita, zaten we wel erg vol. Maar niet vol genoeg om nóg eens naar het vliegveld te gaan voor een extra portie plezier. Zo werd de afterparty toch een mid-term party. Want met en paar man hebben we ook nog een gezellige nazit gedaan… TOP mensen, zelfs IK heb genoten (ha, ha)…

Rij, vlieg en afterparty clubdag voorzichtig…

Blog 52, 29 mei 2021, 01.34u

Clubdag…

Eindelijk! Blog 52 is een feit! Als het nu 20 juli 2020 was, dan had ik het gewenste gemiddelde van één blog per week gehaald. Maar dat is het niet. Het is al eind mei 2021! Dus ik mag blij zijn als ik een blog per week gemiddeld haal per 20 juli van dit jaar. Al ben ik de laatste dagen behoorlijk bezig met een echte inhaalslag…

Waar ik ook blij mee zou mogen zijn, is weer eens een echte clubdag! Door corona is de laatste alweer geweest in januari 2020… Alleen vliegen is leuk en dat doe ik dan ook graag. Dagelijks. Maar met anderen vliegen is nog veel leuker! Gelukkig heb ik een paar trouwe leden die regelmatig een dagje komen vliegen. Zoals Roel, Emil en Ronald. Altijd gezellig. Ik kijk echter ook uit naar een al dan niet spontane clubdag, waar minimaal vijf tot tien man aan meedoen. En dat gebeurt dit weekend…

Gisteravond waren we al met zijn vijven. Het begon al mooi met Emil die me een lekkere maaltijd voorschotelde. En terwijl wij zaten te peuzelen, maaide kanjer Roel ons gras. Hoe mooi wil je het hebben… Gijs vloog af voor zowel zijn KNVvL brevet A Zweef als A Motor! Het was zéér gezellig, vooral de nazit, met gebak van Gijs en bier van de club… En vandaag zijn we met nog veel meer. Dat wordt pas écht een spontane clubdag…

Rij, vlieg en clubdag voorzichtig…

Blog 50, 27 mei 2021, 13.59u

Clubbeleid…

Wellicht worden veel mensen boos om wat ik schrijf. Dat moet dan maar. Naast veel vrienden heb ik namelijk ook mensen die me haten. Al mijn hele leven lang. Dat krijg je ervan als je jezelf open en eerlijk opstelt. En weet waar je mee bezig bent. ‘Daar krijg je geen vrienden mee’ zei ooi een voormalige vriend. Hoe onwaar… Daar komt no bij, dat sinds mensenheugenis ‘de boodschapper van het slechte nieuws wordt gedood’…  

Een goed clubbeleid is essentieel voor een modelvliegvereniging. Daarmee sloot ik blog 49 af. Een voorbeeld: op mijn eerste club zagen we regelmatig iemand met zijn fiets langs het hek staan kijken. Niemand deed daar iets mee. Na verloop van tijd fietste die persoon weer weg, om zich vervolgens nooit meer te laten zien. Potentiële leden die verloren gaan!

Als ik zoiets zag, dan ging ik naar het bestuur toe. Ik adviseerde ze dan om zo iemand binnen te  vragen, koffie te geven en over onze mooie hobby te gaan vertellen. Deden ze niet. Dus dan deed ik het maar. Maar dat was dan óók weer niet goed. Een beginner die zich met de clubzaken bemoeit…

Mailtjes die niet door het clubbestuur worden beantwoord scoren ook hoog op de irritatieladder van (kandidaat) leden…

Wij hebben het op EMVC Phoenix IJlst maar gemakkelijk. We hoeven alleen maar te leren van de steken die andere clubs laten vallen. Niet zo moeilijk, zoals blijkt uit onze ledenaantallen…

Rij, vlieg en clubbeleid voorzichtig…

Blog 49, 26 mei 2021, 09.25u

Beleid…

Het kan zo maar zijn dat wat ik in de komende blogs te vertellen heb, niet zo leuk overkomt op modelvliegers en bestuursleden van andere clubs. Maar ik doe het met de beste bedoelingen! Wie weet zijn ze er op een dag wel mee geholpen. En dat vind ík dan weer ‘mooi meegenomen’…

Hoe komt het toch, dat veel modelvliegclubs om ons heen ‘leeg’ lopen? Terwijl wij keihard groeien? Af en toe word ik als arrogant omschreven. Maar zonder arrogant te willen zijn: ik denk wel dat ik weet waarom dat is. Laten we niet vergeten dat het niet voor niets is, dat onze vereniging in 2016 is ontstaan. Kennelijk was daar behoefte aan. En wel, omdat ‘we’ het op de andere clubs ‘niet konden vinden’… Hoe kwam dat? Wel, om dezelfde reden als die we nu nog steeds horen als nieuwe leden zich aanmelden: óf men wordt als lid niet serieus genomen, óf men wordt niet geholpen, of beide. En daar komt dan vaak ook nog bij dat het op die club ‘niet zo gezellig’ was…

Zelf heb ik het ook regelmatig aan den lijve ondervonden. Niet serieus genomen worden omdat mijn brieven aan het bestuur niet werden beantwoord. Geen enkele reactie zelfs, en dat vier keer achter elkaar! Tja, dan zeg je vanzelf op…

Niet goed geholpen worden is er ook zo een. In mijn geval wilde men wel. Maar je hoort vaak dat mensen helemaal niemand kunnen vinden die even tijd voor ze neemt. In mijn geval dus wel. Maar dan wisten ze weer veel te weinig van vliegen en lesgeven…

En dan het ‘niet zo gezellig’ zijn op de club. Ook al meegemaakt. Denk maar niet dat je de leden meekrijgt als je een probleem op je club hebt. Ze zijn veel te bang dat ze hun vliegmogelijkheid kwijt raken…

Al met al, een goed clubbeleid is essentieel voor een modelvliegvereniging.

Rij, vlieg en beleid voorzichtig…

Blog 48, 25 mei 2021, 11.18u

Vergrijzing…

Toen ik in 2011 ‘weer’ met modelvliegen begon, was dat bij een leuke club zo’n 20 kilometer verderop. Ze hadden rond de 55 leden meen ik. Pas geleden hoorde ik, dat hun ledental inmiddels is gezakt naar 30. Dat was volgens het bestuur. Een ‘spion’ wist me te melden dat het er nog maar 23 zijn…

Uit het overleg tussen de ‘samenwerkende’ Noordelijke clubs weet ik dat alle clubs last hebben van ledenkrimp. Dat komt door de vergrijzing zegt men. Er komen geen jeugdleden bij en de oudjes gaan vroeg of laat ‘hemelen’…

En onze club dan? Wij hadden een ledenstop bij twintig leden. Dat was eind 2019. Als voorzitter wilde ik niet dat de club zou groeien, maar de andere twee bestuursleden wilden dat wel. Dat is democratie, en dus gingen we groeien. Om aan te tonen hoe democratisch ik zelf wel niet ben, heb ik hoogstpersoonlijk de eerste dertig nieuwe leden geworven, en dat binnen een halfjaar! Toen kwam er een dispuutje in het bestuur en prompt verlieten beide andere bestuursleden de club. En daarmee lieten ze mij zitten met de gebakken peren: een grote club en geen bestuur…

Het heeft ook zijn voordelen om veel leden te hebben, zo zie ik nu wel in. En ik kick ook wel op grote getallen… De meeste van de huidige 77 leden zijn dus door mij geworven…

Hoe zit het dan met die zogenaamde vergrijzing? Ik denk dat ik het antwoord wel weet. Je moet in je club gewoon een goed beleid voeren. Iets waar we het een volgende keer nog eens over gaan hebben…

Rij, vlieg en vergrijs voorzichtig…

Blog 47, 24 mei 2021, 10.25u

Spoetnik…

In blog 43 had ik het over wat ik in 1957 meemaakte. Maar daar zou ik het een andere keer over hebben. Nu dus…

In het gezin waar ik uit kom hadden we geen auto. We ‘hielden’ dus van fietsen en wandelen. De natuur. En een beetje van het water. Mijn grootvader was namelijk Zuiderzeevisser geweest in Vollenhove. Zijn familie kwam oorspronkelijk van het eiland Schokland en daarom ben Ik dus ook een Schokker nazaat…

Naast geen auto, hadden we ook geen boot. Daar was helemáál geen geld voor. Of mijn vader was te zuinig, of hij durfde er geen te kopen. Een beetje van allemaal denk ik. 

Niemand van ons gezin, of van de beide families waar ik uit voortkom, had iets met vliegen. Nou ja, mijn oudste broer wel een beetje dan. Hij is KNMI weerman op Schiphol geweest. Meteoroloog. Het woord zeg het al, er zit ‘loog’ in. Weermannen mogen de hele dag professioneel liegen en daar krijgen ze nog goed voor betaald ook. Een Amerikaanse collega vlieger noemde ze steevast “beroeps leugenaars”… Mijn broer ‘wist’ dan ook meer van vliegen dan ik als vlieger zelf… Geen vlieggekken in de familie dus. Waar komt dan ineens de fascinatie voor vliegen en ruimtevaart bij mij vandaan? Bij de benjamin van het gezin?

En dan kom ik nu terug op 1957. Oktober. Ik was drie jaar oud. Mijn vader haalde ons midden in de nacht uit bed om buiten iets te gaan zien. Hij nam mij op zijn arm (de enige keer dat ik me dat herinner) en liet me een heldere ster zien die geluidloos langs de hemel schoof. Ik was getuige van het allereerste door mensen gemaakte object in de ruimte, de Russische Spoetnik…

Toen moet het zijn begonnen. Vanaf mijn vierde jaar, zo herinner ik me, wilde ik piloot worden. En later, toen ik vijf was, ging ik bij mijn vriendje Wimmie Wolferink op televisie kijken (want die hadden wij ook niet) naar de lancering van Amerikaanse raketten…

Rij, vlieg en Spoetnik voorzichtig…

Blog 46, 23 mei 2021, 11.38u

lid…

Al in 2012 ben ik begonnen met structureel modelvliegles te gaan geven. Ik bedreef zelf het modelvliegen nog geen jaar, maar dat was in mijn geval geen probleem. Mijn werkzame verleden ligt namelijk helemaal in de vlieginstructie bemande luchtvaart. En laat dat nou grote overeenkomsten hebben met wat ik wilde gaan doen…

Op 1 april 2013 ging ik officieel van start met de modelvliegschool. Het aantal cursisten steeg vlot en momenteel heb ik er al meer dan 200 afgeleverd. Om deze mensen in staat te stellen om bij ons een echt KNVvL brevet te halen, heb ik met zes anderen op 1 juni 2016 een modelvliegclub opgericht: Elektro Model Vlieg Club (EMVC) Phoenix IJlst. Het idee was, dat cursisten van de vliegschool een jaartje lid zouden worden om hun brevet te halen en daarna konden ze goed voorbereid de wijde wereld in trekken. Het liep echter anders: de meesten bleven als lid hangen! Het is bij ons ook véél te gezellig…

Op 1 juni aanstaande bestaan we als vereniging pas vijf jaar en op dit moment hebben we al 77 leden. En ook nog eens drie donateurs! Er zit ook een mooi aantal jeugdleden tussen… Hiermee zijn we al een van de grotere modelvliegclubs in het land, en zeker hier in Friesland… Onze leden komen overigens uit alle hoeken van het land en daarbuiten…

De administratie wijst uit dat er sinds de oprichting 29 leden weer hebben opgezegd. Dat is een verloop van 6 per jaar, en dus heel redelijk… Sommigen zijn echter helaas weg gegaan met ruzie, maar dat gebeurt eigenlijk ook overal. Maar de meesten zijn heel trouw aan onze gezellige club. En dat is fijn!

Rij, vlieg en lid voorzichtig…

Blog 45, 22 mei 2021, 01.10u

Watervliegen…

Wat doe ik dat graag! Maar wat is het ook alweer lang geleden… De laatste keer dat ik lekker met mijn boot op pad ging om te watervliegen, was op 9 november. Meer dan een halfjaar geleden alweer. En we weten nog wel wat er vier dagen later met me gebeurde: een hartaanval, op vrijdag de dertiende nota bene…

Gelukkig ben ik weer helemaal hersteld. Ik voel me weer prima en doe alles weer. Nou ja, bijna alles… Maar ik vlieg weer dagelijks. Dat deed ik eigenlijk al meteen nadat ik uit het ziekenhuis was. Maar van watervliegen kwam even niets. Eerst mocht ik zes weken niet autorijden, dus ook niet varen. En zeker niet alleen… Daarna kwam de kerstperiode en de jaarwisseling. Per 31 december werd de Europese regelgeving voor drones veranderd. Dus ook voor modelvliegtuigen. Duidelijk werd, dat je niet zonder toestemming van de provincie mag vliegen in de zogenaamde Natura 2000 gebieden. En juist daar vloog ik zo graag! In februari kwam er zelfs een korte maar heftige winter! Eindelijk kon er weer eens worden geschaatst, wat we dan ook elke dag deden. Landen en starten op het ijs deed ik ook. Zie het filmpje in blog 41…

Gevolg van die korte maar strenge winter was, dat de boot in een laat stadium nog winterklaar moest worden gemaakt. Allemaal redenen om het o zo leuke watervliegen even te laten voor wat het was. En zo ben je zo maar weer een halfjaar verder…

Maar nu is de boot is weer vaarklaar, dus wordt het tijd om weer eens uit te varen voor een lekker middagje watervliegen. Op mijn alternatieve locatie natuurlijk, waar het wél mag…

Rij, vlieg en watervlieg voorzichtig…

Blog 44, 21 mei 2021, 01.30u

Bambi…

Ik hou van de natuur. Altijd gedaan ook. Als kind kwam ik vrijwel dagelijks in het bos en op de hei bij Ede. Daar reden geen auto’s volgens mijn moeder. En dus konden wij daar rustig en veilig spelen. Soldaatje meestal. Maar ik maakte er ook mijn eerste modelvluchten. Nog niet radiografisch bestuurd, want daar hadden we het geld niet voor. Vrij vliegende zweefvliegtuigen waren het! Sommige deden het niet best en dan liep je een hele middag met een touw in de hand te rennen om zo’n ding de lucht in te krijgen. Een andere vloog zó goed, dat je met recht van vrij vliegend kon spreken. Hij vloog gewoon weg, het bos over Nooit meer terug gezien. Je adres erop zetten, dat kwam niet in onze kindergeesten op. Maar niet veel later hadden we de toen befaamde klapstaart met een lont…

Later als tiener was ik regelmatig in het Nationaal park de Hoge Veluwe te vinden. Met fotografie als hobby kon je daar de mooiste landschappen schieten. En op de wildkansel natuurlijk edelherten en moeflons voor de lens krijgen… 

Terug naar Bambi. Nog goed weet ik waar ik was op 27 april 1967, de avond van de dag waarop onze huidige koning werd geboren: ik was bij een bosrand tussen Wolfheze en Renkum. Op de fiets zoals altijd. Ik fietste sowieso veel, ook dagelijks tussen huis in Ede en school in Arnhem. 25 km enkele reis… In een weide bij een bosrand zag ik een aantal reeën staan. Zó mooi, dat ik het nooit ben vergeten…

Tegenwoordig vlieg ik schuin tegenover ons huis boven de weilanden. Toen we ons huis vonden hoorde ik, dat daar zeven reeën wonen. Inmiddels heb ik ze allemaal gezien. En soms allemaal tegelijk. Meerdere keren. Tijdens het vliegen staan ze gewoon van een afstandje te kijken… De eerste keer dat ik er een zag, was op de dag dat Gonnie in juni 2008 aan haar nieuwe baan begon. Ze fietste weg en ik keek haar na. Met de verrekijker. Opeens zag ik door dat ding een grote reeënkop! Tussen mij en mijn fietsende lief in! Twee weken geleden zag ik er tijdens het vliegen maar liefst vijf. Maar de klapper kwam vorige week: terwijl ik met mijn spullen naar het veld liep hoorde ik bij de boerderij waar ik langs moet, een krakend geluid in het kreupelhout langs het pad. Meteen daarna kwam er zo’n bruine rakker op twee meter langs me heen gestoven! Om even verder halt te houden en me aan te staren met zijn of haar reebruine ogen…

Rij, vlieg en Bambi voorzichtig…

Blog 43, 20 mei 2021, 01.30u

Ufo’s…

Ik hou van vliegen. Zoveel is duidelijk. Maar ik zie ze ook wel eens vliegen… Zo ook mijn lief…

Elke avond, jazeker, zo goed als elke avond, zitten mijn lief en ik in de jacuzzi. Onder de sterrenhemel. Als die tenminste te zien is. De laatste tijd was dat niet vaak het geval. Maar soms is de hemel toch helder. En hier in Friesland is de lucht erg schoon, zodat je alle sterren goed kan zien. Zelfs de Melkweg is vaak mooi te aanschouwen… We kijken dan steevast veelvuldig omhoog. Satellieten spotten, zoals dat heet…

Op de avond voor Moederdag was het ook zo’n heldere avond. Ik zat alleen in de tub, want mijn lief was naar haar moeder in Ede voor de zojuist genoemde dag. En toen zag ik ze… Ik was al gewaarschuwd door het RTL Nieuws dat ze er weer waren. De vele ufomeldingen! Want Elon Musk had weer een hele serie satellieten gelanceerd, bedoeld voor beter internet. Omdat die dingen keurig in een rijtje overvliegen, dachten veel mensen ufo’s te zien… Die avond zag ik er 25 achter elkaar aan over komen, uiteraard geheel geluidloos…

Ik vertelde het mijn lief en toen gingen we weer in de tub. Weer satellieten spotten, in de hoop dat ook zij ze zou zien. Voordat ze later in de week in een te hoge baan om de aarde zouden komen. Eergisteravond was het zover. Ze kwamen weer keurig over. Nu iets verder uit elkaar. Als de ene boven je was, zag je de volgende al aankomen. Allemaal keurig achter elkaar aan, met ééntje een beetje naast de koers van de anderen. Net zoals ik ze voor het eerst in december 2019 had gezien. De laatste was heel helder. Het waren er aanzienlijk meer dan 25 overigens. Wellicht heb ik de vorige keer de eerste paar gemist…

Uiteindelijk telden we er 35 in de rij. Met de eerder gespotte losse exemplaren kwamen we al op vijftig… Net bekomen van het mooie verschijnsel, zei mijn lief: “Moet je nu kijken!” Daar, recht boven ons, kwam een nieuw treintje ufo’s aan. En daarna nóg een! Teveel om te tellen! Uiteindelijk zijn we bij 90 stuks de tel kwijtgeraakt. Het kunnen er dus ook 100 zijn geweest… Fascinerend! Ik voelde me weer bijna als in 1957, toen ik drie jaar oud was. Maar daar ga ik het een volgende keer over hebben…

Rij, vlieg en ufo voorzichtig…

Blog 42, 19 mei 2021, 01.00u

Kanjer…

Ik heb verschillende vliegvrienden. En velen van hen zijn echte vrienden geworden. Maar één wil ik er uitlichten. En dat is Roel…

Roel kwam ik in 2011 tegen bij The Eagles, de club waar ik ben begonnen. Hij was net als ik beginner. Helaas kreeg Roel last van zijn ogen en hij moest daaraan worden geholpen. Van het vliegen kwam niet veel meer en Roel dacht eraan om ermee te stoppen. En toen belde ik hem…

Het moet rond 2012 of 2013 zijn geweest. Net begonnen met mijn ideologische modelvliegschool kon ik wel wat klandizie gebruiken. Je leert het edele vak van instructeur per slot van rekening over de ruggen van je eerste leerlingen, ha, ha… Niet dat ik geen ervaring in de vlieginstructie had, integendeel. Maar toch… Roel was er niet alleen mee geholpen, hij was door mij ook gered voor onze mooie hobby! Zijn brevet volgde al snel…

Tot op de dag van vandaag komt Roel bijna wekelijks, maar in ieder geval héél trouw, een middagje vliegen. Altijd gezellig! En wat hij in de jaren allemaal niet voor me heeft gedaan! Helpen met het uit- en inbouwen van de motor van mijn kajuitboot, het afvoeren van oude accu’s, noem maar op! En altijd als we een clubfeest hebben, komt hij helpen opbouwen en afbreken…

En hij maakt regelmatig onze startbanen schoon. Met schep en bezem in de weer. Hij is al bijna 77, maar niets is hem teveel. Gistermiddag nog maakte deze kanjer de baan weer in orde, terwijl ik als hartpatiënt hem niet mocht helpen: “Ga jij maar op je kruk zitten en lekker vliegen…”  Wát een TOPGOZER. Ik ben je dankbaar Roel!

Rij, vlieg en kanjer voorzichtig…

Blog 41, 18 mei 2021, 00.13u

Snel, vluchtig en ijspret…

In deze tijd is alles snel. En vluchtig… Men heeft bijna helemaal geen spanningsboog meer over. Of aandachtspanne, zo je wil. En dat komt door de asociale media!

Video’s moeten vlot lopen en als ze langer duren dan pakweg twee minuten, dan haakt de geachte kijker af. Boeien… Lange teksten worden ‘gescand’ (vluchtig gelezen op hoofdlijnen) of zelfs helemaal overgeslagen. En het is allemaal ook heel vluchtig… Om ‘pakkende’ filmpjes te maken heb ik moeten besluiten de speelduur tot circa 2 á 3 minuten te beperken…

Alles duurt tegenwoordig kort. Zelfs de afgelopen winter was zéér kort (maar hoe leuk was dát…). Nou ja kort, het huidige voorjaar is véél te koud en dat duurt dus al héél lang! Nog een wonder dat ik op dit moment in 2021 al 792 modelvluchten heb kunnen maken…

Terug naar snel en vluchtig. Van die korte winter heb ik erg genoten. Eerst bij windkracht vier op het ijs starten en landen. Om een dag later langs dezelfde plek te schaatsen, zonder noemenswaardige wind ditmaal.

Van die ijspret met mijn Twinstar heb ik een film gemaakt. En daarbij heb ik gezondigd tegen mijn eigen regel: de speelduur is meer dan zeven minuten! Bij hoge uitzondering… Weet je wat, hieronder staat hij. Oordeel zelf of je de aandacht erbij kunt houden. IJspret in mei, veel kijkplezier!

Rij, vlieg, snel en vluchtig voorzichtig…

Blog 40, 17 mei 2021, 01.30u

Getal

16.000. Een getal. Maar niet zomaar een getal. Zo’n vijf uur geleden, eigenlijk gisteren dus want ik schrijf dit na middernacht, heb ik mijn 16.000ste modelvlucht gemaakt. En dat is geen kattenpis. Het is op zich al een heel bijzonder aantal vluchten…

Want als je elke dag een vlucht maakt, zonder één dag over te slaan, dan heb je bijna 44 jaar nodig om dit aantal te halen. Zeg van je 20^ste tot je 64^ste… Stel dat je alleen in de weekenden vliegt. En je maakt gemiddeld vijf vluchten per weekend. Als je dan twee weken op vakantie bent, blijven er 50 weekenden per jaar over. Dan maak je dus 50 x 5 = 250 vluchten per jaar. Een redelijk gemiddelde lijkt me. Dan heb je dus 64 jaren nodig om die 16.000 te volbrengen. Denk je eens in, van je tiende tot je 74^ste…

De grap in mijn geval is, dat ik dit astronomische aantal binnen tien jaar heb behaald. Want ik bedrijf de hobby pas sinds 6 juli 2011…

Ik weet nog goed dat ik mijn tweehonderdste modelvlucht maakte. Rond deze mei tijd in 2012. Ik trakteerde nog, op de club waar ik toen lid was… Verder ben ik best benieuwd waar ik sta in de rij van meest ervaren modelvliegers van dit land. Qua aantal vluchten dan. We zullen het nooit weten…

Rij, vlieg en getal voorzichtig…

Blog 39, 16 mei 2021, 17.30u

Regelmaat…

Nou, het gaat echt niet lukken om wekelijks een blogje af te leveren. Wat heet, de laatste was alweer van 1 januari! Ik ben nu bij de 39^ste aangekomen, en daar had ik vorig jaar rond deze tijd moeten zijn. Een vol jaar teveel tijd nodig gehad dus… Het doel was om regelmatig een blog afleveren, het liefst een keer per week. Om de trouwe volgers niet teleur te stellen. Maar wat is regelmatig? Een keer per jaar is dat toch ook?

Wat ik nu ga proberen, is een blog per DAG afleveren. Net zolang tot ik er gemiddeld één per week heb. Eens zien of me dat lukt. Maar wie geen doelen stelt, bereikt ook nooit iets, ha, ha…

Natuurlijk zou ik me kunnen verschuilen achter ‘geen tijd hebben’. Maar dat is flauw. Tijd is geld, en als je geen tijd hebt, ben je dus straatarm… Bovendien ben ik een pensionado, dus heb ik per definitie veel rijd. Het is alleen maar een kwestie van goed en slim indelen… 

Regelmatig een blog afleveren lukt dus niet best. Maar regelmatig vliegen wel. En daar draait het uiteindelijk allemaal om…

Rij, vlieg en regelmaat voorzichtig…

Blog 38, 1 januari 2021

Duik…

De jaarwisseling was weliswaar koud, maar we hielden ons warm bij de vuurkorf. Samen met de buren, netjes op anderhalve meter afstand buiten. Ik had het niet willen missen! Dan maar de oudejaars conference van Guido en Yoep opnemen…

Het was heel erg gezellig. Lekker samen naar het ondanks het verbod toch nog vele vuurwerk boven Sneek kijken. En het werd iets later dan we hadden gedacht. Even niet lijnen en op een houtje bijten. Iets meer gegeten aan toastjes, pinda’s en boven het vuur geroosterde marshmallows dan me lief is. En meer wijn en Champagne in mijn mik dan wenselijk… Dus ietwat brak in de late eerste ochtend van het jaar naast het bed. De weegschaal kraakte, maar het viel me toch nog mee…

Afgelopen dinsdag, ik schreef er al over in blog 36, ben ik voor controle naar de cardioloog geweest. Hij was héél tevreden. Nagenoeg geen schade aan mijn hart en mijn prognose is erg goed. Hij durfde er zelfs een fles wijn op te zetten dat ik er over twintig jaar nog ben. Nou dan kan ik me ook wel wagen aan een frisse Nieuwjaars duik Zo dacht ik. Een foto maken en op de club app, de familie app en de ex collega’s app ermee!

Klaar voor de nieuwjaarsduik…

Het viel de familie en kennissen tegen. Ik ben namelijk een lolbroek. Althans, zo profileer ik me graag. Die duik was helemaal vooraf gepland en in scene gezet. Ik maakte tijdens de eerste modelvlucht van het nieuwe jaar een keurige duikvlucht… Met het nieuwe exploitatienummer van de RDW op het toestel, zoals dat vanaf vandaag verplicht is…

Het viel de familie en kennissen tegen. Het werd een duikvlucht met mijn twin engine rc model!

Weinig wind vandaag en dus genieten! En daar kwam iemand aanlopen… Het bleek de jager, zonder geweer ditmaal. We hebben een deal dat wij vertrekken als hij met zijn gun en hond ten tonele verschijnt. En, zo zei hij, dat hadden we ergens vorige week niet gedaan. Ik was me van geen kwaad bewust en had niets van de jacht gemerkt. Ik heb me verontschuldigd en de kou was weer uit de lucht. De aardige jager zag verderop iemand lopen met een zwartwit hondje. En die iemand mocht daar niet komen. De jager nam afscheid, liep naar zijn auto en ging erop af. Ik zag dat de iemand in de verte, met het zwart-witte hondje, mijn buurman was. Waar ik vannacht nog tot laat mee had zitten lullen, en van wie ik overigens een heerlijke door hem zelf gerookte paling mocht oppeuzelen…

Wat ze tegen elkaar zeiden kon ik niet verstaan. Maar toen de buurman verder was gelopen zag ik dat de brave jager zijn auto had vastgereden in de modder. Er moest een tractor aan te pas komen…

De kop is er weer af, de eerste vluchten van 2021 zijn een feit….

Rij, vlieg, duik en tractor voorzichtig…

Blog 37, 25 november en 29 december 2020

Noodlot…

Blog 36 begon ik met: “Leeft ie nog?” Het antwoord was: “Hij leeft dus nog en is nu héél gezond.” Nou, dat valt nog te bezien. Want wat ik nú weer heb meegemaakt…

In blog 36 zat ik nog op te geven over hoe gezond ik wel niet bezig was. Sinds januari 11 kilo afgevallen door minder te eten en drinken. En veel te sporten. Ik voelde me dus heel goed en was lekker aan het klussen…

Zo was ik in november eindelijk begonnen met het ophogen van het tegelpad naar de voordeur. Zodat mijn oude schoonmoeder van 93 jaar er met de kerst weer goed in zou kunnen… Ik was al een paar dagen lekker op dreef en was alweer een meter van de voordeur af met het pad. En toen sloeg het noodlot toe! Vroeger nooit iets gehad, en nu voor de zesde keer in drie jaar tijd het ziekenhuis in met een ernstige aandoening…

Op 13 november, jawel. “vrijdag de dertiende”, werd ik normaal wakker na een goede nacht slaap. Meteen daarna werd ik niet lekker. Ik dacht nog even aan corona. Maar het ging zó snel, dat het echt geen corona kon zijn. Binnen een paar minuten was ik helemaal incapabel. Gonnie nam mijn pols op: slechts 43 slagen per minuut… Ze belde meteen de spoedarts en deed het juiste verhaal. De avond ervoor was ik in de jacuzzi ook niet lekker geworden. Ik was eruit gegaan en op de bank gaan liggen. Daar voelde ik me weer beter. Gonnie had het allemaal juist geïnterpreteerd: een hartinfarct. En een flinke ook…

Ook de huisarts interpreteerde het verhaal juist en hij waarschuwde meteen een ambulance. Ze kwamen tegelijk aan… De huisarts legde de laatste tegels zodat de brancard met mij erop er goed overheen kon. En zo ging ik even later met gillende sirenes naar Leeuwarden en binnen no time lag ik in de OK voor stents en dotteren… Toen ik een week later weer thuis was, hebben mijn dochter en haar vriend het tegelpad afgemaakt.

Vanmorgen, 29 december, ben ik voor controle naar de cardioloog geweest. Hij is héél tevreden. Nagenoeg geen schade aan mijn hart en mijn prognose is erg goed. Hij durfde er zelfs een fles wijn op te zetten dat ik er over twintig jaar nog ben. Jullie zijn dus nog niet van mij af, ha, ha!

Mijn schoonmoeder was blij met de nieuwe betegeling en de kerst was weer gezellig als vanouds, met de dochters gespreid op verschillende dagen. Een met de kleinkinderen en de ander met haar vriend…

Rij, vlieg en noodlot voorzichtig… En blijf gezond. Ook in 2021!

Blog 36,

En waarom dan zo lang geen blog van mij? Simpel, omdat ik veel andere en meer belangrijke dingen te doen had. Zo heb ik een paar nodige klussen gedaan die wéken duurden. Een daarvan was het leggen van dakplaten met pannenmotief op de schuur en de blokhut. Op beide zaten rollen bitumen, die onderhand zo lek waren als een mandje. De werkbank in de schuur stond al bij de eerste de beste bui blank. En in de blokhut lekte het op verschillende plaatsen. Ik kan nog net niet zeggen dat het binnen net zo hard regende als buiten… Afijn, daar zijn we dus voorgoed vanaf. Komt mooi uit, want vanaf dat moment is de blokhut voortdurend in gebruik als ‘Corona clubhuis’ voor onze modelvliegclub… En ook de werkbank in de schuur blijft weer mooi droog. Kan ik er weer eens lekker de rommel op laten liggen… Verder waren er natuurlijk de steeds terugkerende klusjes. Speciaal noem ik hier het grasmaaien. Telkens een sportbeurt op zich. Over sporten gesproken. Sinds 12 januari doe ik elke dag met mijn lief aan wandelen, fietsen of peddelen op de trapkajak. Ook daar gaat de nodige tijd in zitten. En dan heb ik het nog niet gehad over de vliegschool en de dito club. Daar gaan echt wel de meeste uren in! Vanzelfsprekend heb ik ook nog de nodige vluchten voor mezelf gemaakt. Want een mens moet ook lol hebben én blijven oefenen op scherp vliegen… Hij leeft dus nog en is nu héél gezond. Het vele sporten en minder eten hebben hun vruchten afgeworpen. En minder alcohol natuurlijk, alléén nog in het weekend een wijntje. Mijn gewicht is sinds die 12^e januari gestaag teruggelopen van 91,6 kilo naar 79,8. Deze week heb ik bij de huisarts weer een APK gehad: alle waarden zijn weer binnen de limieten. BMI, Suiker, cholesterol, urine en nierfunctie, allemaal goed. Bloedruk een tikkie hoog, maar dat zit in de familie (net als hoog cholesterol). Pilletje dan maar… Ik heb me in geen jaren zó gezond en fit gevoeld! En nu op pad voor een nieuwe douchecabine, want ik ben begin april door de oude douchebak gezakt. Begin april? Jazeker, we douchen als sindsdien buiten bij de  jacuzzi, onder onze mooie buitendouche mét mengkraan. Maar als de nachtvorst komt, dan moet die eraf. Dat wordt opschieten dus… Rij, vlieg, klus en tijd voorzichtig. En blijf gezond!

Blog 35, 30 juni 2020

Weeshuis.

Mijn vliegtuig komt voorbij. Rustig zoemend. Milde wind, recht in de baan. Half tien in de avond, het is nog warm. Een beetje drukkend. En het is nog licht, heel licht. De zon staat nog aan de hemel. We zitten rond de langste dag van het jaar. Wat een genot… Ik sta in korte broek en zonder T-shirt mijn mooie hobby uit te oefenen. Zoals zo vaak. Wat ben ik toch gezegend. Wat ben ik toch een gefortuneerd man…

En dan ga ik mijmeren. Dat gebeurt vaak tijdens zulke momenten van rust en gelukzaligheid. Als ik bedenk wat voor een bofkont ik ben, denk ik algauw aan al die stakkers die niets hebben. Die geen geld hebben voor een hobby, of zelfs niet voor het noodzakelijke eten.

Mijn gedachten gaan naar februari 2005. In de nasleep van de tsunami van 2^e kerstdag 2004 zijn we naar Sri Lanka getogen om daar te helpen een weeshuis op te bouwen. We hebben er ter plaatse twee weken aan gewerkt. Samen met nog meer vrijwilligers. We doneerden veel spullen, zoals elektrisch gereedschap. Ik liet mijn oude maar nog goed bruikbare zooi daar achter en de mensen waren er goed mee geholpen. En ik, rijke westerling, kon thuis gewoon weer het nieuwste van het nieuwste aanschaffen, ha, ha…

Uiteindelijk hebben Gonnie en ik er zo’n 3000 eurootjes ingestoken. Daar waren de reis en het verblijf in een mooi hotel overigens bij inbegrepen. Maar toch… In dat hotel, met 2 kilometer lengte het langste hotel van heel Azië, verbleef ook Bill Clinton. Helemaal aan de andere kant werd er een aparte ingang voor hem bewaakt door bewapende bodyguards. We hebben Bill dus niet gezien, nou ja, we zagen een keer zijn helikopter overvliegen…

Het was een fijn verblijf en we hielden er een goed gevoel aan over. We hadden arme sloebers kunnen helpen! Toen we uit de 35 graden van de tropen op Schiphol landden, was het minus 15 graden. Maar liefst 50 graden verschil in een paar uur. Gelukkig haalden onze kinderen ons op met de auto. Ze hadden dekentjes voor ons meegenomen…

Het verhaaltje is hiermee nog niet uit. In 2015 bestond het weeshuis alweer tien jaar, en we werden uitgenodigd voor een reünie. Daar liepen we Rita Verdonk ook nog tegen het lijf… Tijdens een mooie PowerPoint over de ins en outs van de situatie, werd ons aangetoond dat 98% van de donaties ook daadwerkelijk bij de weeskinderen terecht komt. De eerste weeskinderen waren inmiddels al als jong volwassenen (mét een toekomst) uitgevlogen. Maar er kwamen steeds weer nieuwe wezen bij. Die natuurlijk hun ouders niet bij de tsunami waren verloren. Goed werk! En toen besloten we het weeshuis verder te gaan sponseren. Op onze 40jarige trouwdag doneerden we zelf een hele week eten en onkosten voor de weeskinderen en het personeel. En we vroegen als cadeau aan onze 40 gasten een bijdrage voor nóg een ruime gift.

Hierna begon ik het overschot aan giften voor mijn modelvliegschool, het deel dat overbleef nadat mijn onkosten voor de spullen van de school gedekt waren, op regelmatige basis over te maken naar de stichting. Dat is dus de Stichting Weeshuis Sri Lanka.

Meestal maak ik tweemaal per jaar een bedrag over, met de kerst en met mijn verjaardag. Ik was 28 juni jarig en met mijn laatste bijdrage hebben we met de modelvliegschool tot nu toe in totaal 2500 euro gedoneerd…

De tijd zit erop en de accu is bijna leeg. Ik laat mijn vliegtuig dalen. Een mooie strakke landing volgt. Tevreden keer ik huiswaarts, alwaar mij lieve Gonnie wacht met de koffie.

Rij, vlieg, weeshuis en doneer voorzichtig. En blijf gezond!

Blog 34, 24 mei 2020

Een luchthaven bij Sneek? Spannend…

Er schijnen plannen te zijn voor een heuse luchthaven bij Sneek. En dat nog wel héél dicht bij ons huis. Heel spannend… Van het opschroeven van de blogs tot een gemiddelde van een per week komt niet veel terecht. De stroom van nieuwe  cursisten neemt niet af. Nu wil ineens iederéén online lessen gaan volgen… Dus druk, druk, druk…

Die plannen voor die luchthaven komen van onze vereniging, en dus van mijzelf. Het wordt een officiële luchthaven in het kader van de wet. Maar dan alleen voor het opstijgen en landen van modelluchtvaartuigen. Als dat rond is, dan krijgt die luchthaven zelfs een plekje in de luchtvaartdocumentatie en hij zal te zien zijn op de luchtvaartkaarten die ‘echte’ piloten gebruiken. Alles voor de veiligheid dus…

Een heuse ‘luchthaven’ in de buurt van Sneek, vlakbij ons huis…

Om met succes een aanvraag bij de Inspectie Leefomgeving en Transport (IL en T) van het ministerie te kunnen doen, hebben we een Verklaring van Geen Bezwaar (VGB) van onze gemeente nodig. En dáár ben ik de afgelopen periode dus langdurig mee bezig geweest… Heel spannend allemaal. Hoe zal de gemeente gaan reageren? We moeten het erdoor zien te krijgen. Daarom heb ik alles uit de kast gehaald.

Het formulier is gemaakt door de afdeling Modelvliegsport van de KNVvL. Dat heb ik natuurlijk secuur ingevuld. Daarna als bijlage 1 een kaart erbij gemaakt. En tenslotte als bijlage 2 een betoog van drie kantjes over wat we allemaal doen en hoe goed we wel niet bezig zijn…

Het concept heb ik voorgelegd aan de andere bestuursleden van ons cluppie. Zij hadden nog een paar zinnige aanvullingen. Maar een van hen gaf me coördinaten van ons veld en daarmee kwam ik telkens uit in de havens van Amsterdam… Toen ik dat van de bestuursleden allemaal had verwerkt, heb ik het geheel nog een paar dagen laten liggen om te kunnen rijpen. Nu is het klaar en geprint. Het enige dat nog moet gebeuren is even naar de landeigenaar stappen om het hem voor te leggen. Alweer heel spannend! Als hij akkoord gaat, dan gaat de hele boel op de post naar het gemeentehuis in Sneek. And then we wait…

Het weer is alweer vaak mooi. Heel veel zon en vaak weinig wind. Goede temperaturen. We kunnen al tot na 22.00u vliegen! Tot nu tot alweer 134 modelvluchten gemaakt in mei. En er is weer maand over, dus komen ook nog wel een ‘paar’ vluchten bij…

Mijn slotzin (zie onder) heb ik niet van mezelf. Maar die zijn geïnspireerd op een column van DJ Wil Luikinga vroeger in het Veronicablad. Beter goed gejat dan slecht verzonnen!

Rij, vlieg, en luchthaven voorzichtig. En blijf gezond!

Blog 33, 19 april 2020

Nep nieuws…

Ik wilde het aantal blogs opschroeven tot een gemiddelde van een per week, maar dat liep even anders! Ik was dus al op 29 maart met deze blog begonnen. Maar ja, dat klussen… En toen we na drie en een halve week bikkelen even rust namen, stroomden ineens veel nieuwe cursisten in! Nu zit ik dus elke dag twee á drie lessen te geven. Heel leuk overigens… Maar als ik niet uitkijk is er alweer een maand verstreken sinds de vorige blog!

Er komt veel nieuws langs dat niet klopt. Nep nieuws, ofwel fake news. En we laten ons natuurlijk weer helemaal gek maken. Maar er komt ook veel echt en officieel nieuws voorbij…

Onze premier geeft nu regelmatig een zinnige persconferentie. Maar ook onze koning hield een toespraak die er mocht wezen!

Het programma De Wereld Draait Door sloot vaak af met een leuk filmpje van Lucky TV. Hierin werd onze vorst regelmatig gepersifleerd. Naar ik heb vernomen kon hij er altijd smakelijk om lachen. Daarom durf ik het ook wel aan om hier een Screenshot van de toespraak van Zijne Majesteit te plaatsen. En een archieffoto van een brevetuitreiking. Beide beelden aangeleverd door ons trouwe lid Ronald Zoek vooral naar alle details…

Op de eerste dag van deze maand stuurde ik onderstaand bericht naar alle leden van onze vliegclub:

“Beste leden, al geruime tijd hing het in de lucht, dus dit zal niet bij iedereen als een verrassing komen. Maar bij sommigen van jullie misschien toch wel… Ik was er al lang mee bezig en heb er heel goed over nagedacht. En ik heb besloten om per onmiddellijk met de hobby te stoppen. Vandaag komt er nog één iemand vliegen en daarna is het afgelopen.

Mijn tijd ga ik benutten met klussen in de tuin en met varen. En weer vissen op karpers, mijn al levenslange passie. En ik heb nóg een nieuw leuk tijdverdrijf gevonden! Ik zei wel eens gekscherend, dat wie niet kan modelvliegen beter kan gaan bloemschikken. Dat wordt het niet maar het lijkt er wel op: ik ga vazen decoreren (beschilderen)! Het leukste wat je kunt doen zonder zender…

Ik denk erover om al mijn vliegtuigen (zie website, pagina “Vliegtuigen”) te verkopen voor 10 euro per stuk. Alle zenders voor 25 euro per stuk en de accu’s drie voor 10 euro. Met deze afbraakprijzen denk ik dat er wel animo voor is. De opbrengst gaat naar het door ons gesponsorde weeshuis in Sri Lanka.
Per 1 juni zitten mijn vier jaar als bestuurslid er op. Volgens de Statuten moet ik dan aftreden. Ik stel mezelf niet herkiesbaar. Mocht de vergadering vanwege corona niet doorgaan, dan zal ik demissionair aanblijven tot die wel doorgaat. Het valt me niet licht om dit bericht aan jullie over te brengen. Ik ben er dan ook erg emotioneel van. Daarom vraag ik begrip als ik je telefoontje of bericht niet direct beantwoord… Met als altijd een warme groet uit IJlst, Bald.”

Sommigen stonken er niet in. Maar héél veel mensen wél. Ik heb me er de hele dag kostelijk mee vermaakt…

Het weer is mooi. Heel veel zon, maar nog steeds een nare oostenwind. Alweer 114 modelvluchten gemaakt in april. Er is nog maand over, dus komen er ook nog wel een ‘paar’ bij…

Rij, vlieg, humor en nep nieuws voorzichtig. En blijf gezond!

Blog 32, 22 maart 2020

Clubuitje, corona en klussen…

Al eerder heb ik het over Corona gehad. Maar dat was op 29 januari, helemaal aan het begin. Sindsdien is de wereld helemaal veranderd. Wat een tragedie. En wat een gekte… Laten we proberen elkaar te helpen en mee te leven met de getroffenen. Maar laten we vooral proberen de humor er in te houden. Want humor is voor mij de motor van een gezonde geest…

Mondkapje voor modelvliegers. Laten we vooral proberen de humor er in te houden…

Sinds half januari maken we elke dag een ommetje van tussen de 3 en de 5,5 kilometer. Eens per week gingen we zwemmen. Maar het bad is dicht. Nu hebben we het fietsen en de trapkajak erbij gepakt. En we letten heel goed op wat we eten. Zo blijft ook ons lichaam in conditie. Ik ben al structureel 5,5 kilo kwijt…

Op 7 maart hebben we met de club nog en uitje gehad naar het Aviodrome. En dat was net op tijd. Want binnen een week daarna kreeg ik het bericht van clublid Dio die daar als vrijwilliger werkt, dat het museum gesloten was…

Tijd voor social distancing dus. Nieuwe term! En niet onnodig uitgaan. Gelukkig kan ik nog vliegen. Vaak in mijn eentje, of anders met slechts één clublid erbij. Anderhalve meter afstand houden gaat dan goed. Waar andere clubs hélemaal stil liggen, gaan wij nog op kleine schaal door. Al is het wrang dat de leden die komen ons ‘clubhuis’ niet meer in mogen. Het is ook raar dat we alles buiten moeten afhandelen. Gezellig binnen koffie drinken met de gasten, die vaak ook nog van ver komen, was de core business van ons…

Mijn lieve Gonnie had al in januari een lijst met to do dingetjes voor me gemaakt. Maar er kwam maar niets van. Tot nu dus. Op naar de bouwmarkt en nu zijn we dagelijks beiden goed aan de slag. Zij met schuren en schilderen van een slaapkamer, ik vooral met de tuin. Die tuin is eigenlijk ook het domein van Gonnie. Maar ik heb een nieuwe hakselaar, dus ben ik veel buiten te vinden. Struiken en boompjes die er eigenlijk niet horen sneuvelen om maar wat te hakselen te hebben…

De nieuwe regelgeving, nationale en Europese, zou ook wel eens in de hold kunnen gaan, ik ben benieuwd. Het weer is alweer een stuk beter. Nu even een koude oostenwind, maar die zal van de week afzwakken. Lang gehoopt op een hogedrukgebied, en dat is er. Alweer 130 modelvluchten gemaakt in maart. Er is nog een flink stuk maand over, dus komen er ook nog wel een ‘paar’ bij…

Rij, club, klus en vlieg voorzichtig, al was het maar op de sim. En blijf gezond!

Blog 31, 15 maart 2020, 15.16u

Leden en leerlingen…

Er is geen peil op te trekken. Als je een toestroom van gegadigden verwacht bij een zomerse periode met mooi weer, dan komt er niemand. Dan zitten ze kennelijk liever op een terrasje. En als je niets verwacht omdat het zulk kolere weer is, en al héél lang, dan stromen de aanmeldingen binnen. Curieus…

Binnen zeer korte tijd heb ik de afgelopen dagen meerdere cursisten mogen inschrijven. Mijn werkportefeuille is daarmee weer goed gevuld, zodat ik me de komende tijd niet zal vervelen. Dat doe ik overigens helemaal nooit, me vervelen. Er is altijd wel iets om te doen, met een vliegschool én een vliegclub onder je hoede. En anders weet moeder de vrouw nog wel iets! Je vraagt je af hoe ze al die klusjes verzinnen…

Gelukkig heb ik ook veel van die nieuwe cursisten weten te strikken voor het lidmaatschap van onze mooie vereniging. Nou ja strikken, voor een schamele 20 eurietjes ben je een héél jaar lid bij EMVC Phoenix IJlst. Dus daarvoor hoef je het niet te laten. En dat doen de meesten dan ook niet. Wat heet, ze worden ‘massaal’ lid van onze fijne club.

En we zoeken ook actief naar nieuwe leden. Dat komt omdat er nieuwe regelgeving aankomt. Nationale en Europese. Dan hebben alle clubs toestemming van hun gemeente nodig om nationaal op de kaart met modelvliegzones te komen. We dachten dus, hoe meer leden hoe beter! Toen we in het najaar besloten om als club te gaan groeien, hadden we rond de 33 leden. En nu zijn dat er al 58! En er zitten er ook nog een paar ‘in de pijplijn’. Voor we het weten gaan we over de 60 leden, en dat binnen vier jaar tijd. We zijn al lang niet meer de kleinste modelvliegclub van Friesland! Tja…

Het weer is duidelijk aan het opknappen! Dus alweer 82 modelvluchten gemaakt in maart. En de maand is pas halverwege en er is een hogedrukgebied is in aantocht…

Rij, lid en leerling voorzichtig!

Blog 30, 12 maart 2020, 16.47u

Jeugd

De jeugd heeft de toekomst, Dat is maar al te waar. Maar wij ouderen hebben het verleden. Vaak ook niet verkeerd, een enkele keer wel… Wat de jeugd nog meer heeft, is het vermogen om heel snel te leren. Om jaloers op te worden. Soms…

Gonnie is gastouder. Onlangs was Ties jarig. Hij is de jongste van het gezin waar ze werkt. Ties werd tien jaar. Vorig jaar werd hij negen. Logisch zou Cruijff zeggen. Toen hadden we hem voor zijn verjaardag meegenomen naar het Aviodrome, waar hij de dag van zijn nog jonge leven beleefde. Dat was aan alles te zien. Ik hielp hem natuurlijk met het correct beantwoorden van de vragen, zodat hij aan het eind zijn ‘brevet’ kreeg, met alles goed! Bij thuiskomst kreeg hij van mij ook nog een mooie Hurricane jager in schaal 1 op 32…

We hadden het al lang geleden met zijn ouders bekokstoofd. Dit jaar zou hij oud genoeg zijn om echt te gaan modelvliegen… Hij kreeg van mij het handboekje, een jaar lidmaatschap van onze club en een mooie pet van Robbe/Futaba, mét ons clubembleem erop. Dat wil zeggen, nadat Gonnie met naald en draad in de weer was geweest…

Hij kon niet wachten en vorige week zondag was het zover. Hij kreeg de eerste les op de simulator. Wat me opviel was, dat hij het vliegtuig snel kon rechthouden. En vrijwel meteen wist hij goed te landen. Uiteraard was er na de les een snoeppot waar hij uit mocht zoeken. Het werd een lolly…

Heel grappig vind ik het besef dat zulke jeugdigen zo vlug iets kunnen aanleren, zonder de achterliggende theorie te begrijpen! Ze moeten het ook speels aanleren, zodat het leuk blijft. Die theorie, die komt later wel…

Het weer is een klein beetje beter dan in de rampmaand februari. Toch alweer 57 modelvluchten gemaakt in maart. En een hogedrukgebied is in aantocht…

Rij, leer en jeugd voorzichtig!

Blog 29, 26 februari 2020, 23.23u

De derde vlog op rij:

Video: LEFT OVERS

Rij, vlieg en land voorzichtig…

Blog 28, 26 februari 2020, 16.07u

Wéér geen blog, maar weer een vlog:

Video: EENVOUDIGE AEROBATICS

En er komt er vanavond nóg een, de productie is hoog…

Rij, roll en loping voorzichtig…

Blog 27,24 februari 2020, 19.00u

Deze blog is een vlog! Van allerlei oud materiaal heb ik het volgende komische filmpje samengesteld:

Video: THE FUN OF FLYING

Rij en vlog voorzichtig…

Blog 26, 21 februari 2020, 20.47u

Helikopter…

Mijn 26^ste blog alweer… Alweer? Nou. Ik wilde er aanvankelijk twee per week maken. Maar dat bleek helemaal niet haalbaar. Veel te hoog gegrepen, met alle andere werkzaamheden erbij. Wat heet, begonnen met de eerste blog op 20 juli vorig jaar, haal ik met dit tempo de vijftig in een heel jaar echt niet! Nou ja, maakt ook niet uit. Kwaliteit boven kwantiteit dan maar. Maar ik wilde het over de helikopter hebben. Want ik heb daar een haatliefdeverhouding mee. Dat was vroeger al zo. Ik wilde al op mijn vierde piloot worden. Een paar jaar later zag ik in dat straaljagers te gevaarlijk waren. Elke maand viel er wel een op de grond en elk halfjaar sneuvelde daarbij een piloot. Meestal een jonge piloot. De optie ‘straaljager’ viel voor mij dus af, want ik wilde wél oud worden! En ook héél graag. Dat laatste is bij deze dus gelukt.

Helikopters zag ik ook niet zitten, enge dingen vond ik het. Ja, ja, een knap staaltje van ‘onbekend maakt onbemind’. Dan dus maar lichte vliegtuigen vliegen, zoals de Pipercub. Ging ook niet, want die gingen er uit. Mijn opleiding tot waarnemer/navigator heb ik er nog wel op gehad, maar toen waren ze weg. En het ‘mooiste vliegtuig aller tijden’, de Beaver dan? Daar stond er toen ik kwam nog maar ééntje van op de flightline. Ook al geen optie dus…

Het werd dus toch de helikopter. In het begin dacht ik dat ik er niks van kon. Maar volgens zeggen (van anderen, ha, ha) ben ik er een hele goeie piloot op geworden. En instructeur. En baas van een heuse vliegopleiding, bla, bla, bla… Hoe dan ook, ik heb dus 30 jaar lang lekker met de helikopter kunnen stoeien. En daar nog voor betaald gekregen ook…

De modelheli, dat is andere koek! Vijf jaar heb ik er over gedaan om er mijn brevet voor te halen. Dat is tien keer zo lang als voor het brevet bemande helikopters… Ik doe het ook veel te weinig, dat vliegen met de modelheli. Daarom durf ik er ook niet zo veel mee. Een beetje hoveren, dat is het wel… Dus ging ik in de winter van 2018-2019 wekelijks oefenen in de sporthal in Joure. Met een Nine Eagles Bell 206 oefende ik net zo lang tot ik er mooie cirkels en achtjes mee kon vliegen. Na een hele winter bikkelen dacht ik het te kunnen. In het voorjaar nam ik mijn beide 450’s onder de arm om het voor het eerst buiten te proberen, dat achtjes draaien. Nou dat viel vies tegen: binnen vijf minuten had ik beide helikopters gecrasht… Van nijd bleef er een tot het afgelopen najaar in de kist, voor ik hem repareerde en bij KDS aanbood om te laten afstellen. De andere, mijn Blade 450, zat zelfs tot gisteren gelaten in zijn koffer te wachten op beter tijden. Eindelijk had ik zin om hem in orde te maken… Nu, na een vol jaar, doet ie het weer. ’s Avonds ging ik hem invliegen in Joure. Na wat verstellingen vloog hij weer perfect. Ik krijg weer zin in de helikopter…

De hele vloot is weer luchtwaardig, met dank aan het alsmaar aanhoudende ‘kolereweer’. Veel muziek draaien dus ook. Pink Floyd en Leonard Cohen zijn eerder langs gekomen, met zo goed als hun hele oeuvre. Nu zijn het de Moody Blues die door de speakers schallen. Je moet toch wát…

En toch heb ik deze maand februari toch alweer 79 modelvluchten gemaakt. Dat is gemiddeld bijna vier per dag, Maar ja, ik kan dan ook zo de straat oversteken en meteen gaan vliegen…

Rij, helikopter en muziek voorzichtig!

Hier een impressie van mijn huidige helikopters:

Blog 25, 12 februari 2020, 16.10u 

Regen, wind en wind…

Terwijl ik dit stukje zit te tikken doet zich een bijzonderheid voor: de zon schijnt! Maar met windkracht 5 á 6 erbij valt er toch echt niet veilig te vliegen. En leuk is dat ook niet. Ooit heb ik gevlogen met meer dan vijftig kilometer per uur wind. Omdat ik altijd beweer dat wind helemaal niet zo’n factor is. Maar turbulentie wel. Om te bewijzen dat ik gelijk heb, liet ik mijn Robbe Air Beaver op. Het vliegen viel dus mee. Maar het landen…

De stormen hebben tegenwoordig een naam. En vorig weekend heerste Ciara. Veel schade in het land, maar gelukkig geen gewonden. Ciara is nog niet over de horizon, of de volgende komt er alweer aan. Dennis heet die. Benieuwd of Dennis net zo bruut is als Ciara was…

En wat te doen in the mean time? Licht huishoudelijk werk? Maar dat doe ik altijd al: op maandag ga ik met de stofzuiger door het huis en lieve Gonnie gaat er dan met de dweil achteraan. Waarna koffie. Gezellig. Verder zorg ik altijd dat het eten klaar is als Gonnie van haar werk komt. En ik was veel af. Licht huishoudelijk werk. Wat nog meer? Videofilmpjes maken? Goed idee! Met nog veel rauw materiaal van vorig jaar kan ik nog ff vooruit. Er zijn er al een paar klaar, maar dat zag je in de vorige blogs al. Wat nog meer? Een blog maken dan maar…

En gisteren kwam ons nieuwste lid Edwin met zijn vrouw helemaal uit Houten naar Friesland. Om kennis te maken en meer info te krijgen. Ze gingen tegen zessen weer huiswaarts, met drie handboekjes in de tas en een Phoenix sim op hun laptop. Edwin vliegt al sinds de zeventiger jaren. Hij heeft ook al zijn brevet. Maar hij is er een paar jaar uit geweest en wil nu wat opfrislessen. Vandaar. Voor mij een prettig bezoek en ik was er weer een dag door van de straat… Nog meer? Er liggen nog een paar vliegtuigen te wachten op reparatie. En ik moet nodig meer platen draaien. Alhoewel, ook daar ben ik weer mee bezig. Pink Floyd en Leonard Cohen zijn alweer langs gekomen. Met zo goed als hun hele oeuvre…

Zo blijven we lekker bezig. Het goede nieuws is, dat het aanstaande vrijdag vliegweer zal zijn. Net voor Dennis toe gaat slaan. Dan komt Richard. Ben benieuwd of hij iets te vliegen meeneemt. Meestal wel.

Het mag en klein wonder heten, dat ik deze maand februari toch alweer 50 modelvluchten heb gemaakt. Dat is gemiddeld toch meer dan vier per dag, Maar ja, ik kruip dan ook tussen alle naden in het weer door…

Rij, storm en wind voorzichtig!

En deze heb ik onlangs gekocht. Van mijn eigen vliegschool! Die deed er niets mee en zo kon ik financiële ruimte maken voor een reserve trainer voor de school, de Robbe Charte NXG. Dat is de eeneiige tweeling broer van de We Can Fly…  

Blog 24, 2 februari 2020, 23.44u

Brevet

Het handboekje dat ik uitgeef is nog altijd in trek. Alweer de vierde druk… En ik heb sinds een paar jaar een aantal instructiefilmpjes op de pagina “Zelf leren”. Daarmee kunnen de mensen zichzelf bekwamen in het mooie modelvliegen, zonder daadwerkelijk les te nemen. Sinds ik die filmpjes er op heb staan, zijn de kijkcijfers van de website bijna verdubbeld! En met rum 60.500 views mag ik toch al niet klagen…

Toch vragen sommige mensen nóg om meer. Of ik niet filmpjes over de oefeningen voor het KNVvL brevet kan maken… Nou, daar had ik geen zin in. Want dan komt er helemáál niemand meer bij me op les…

Tot van de week. Ik ben toe aan het maken van nieuwe video’s. Maar ik realiseerde me dat ik nog veel rauw materiaal uit 2019 heb liggen. Zonde om niet te gebruiken… Van dat materiaal heb ik vier films samengesteld, die zijn geplaatst op de pagina “Zelf leren” onderaan en op de pagina “Filmpjes”. De eerste van deze vier ziet u hieronder.

En als het daardoor een beetje rustiger wordt met het werkelijke lesgeven? Niet slecht! Ik ben wel toe aan een beetje meer tijd voor mezelf…

Rij, vlieg en brevet voorzichtig…

Blog 23, 29 januari 2020, 15.40u

Het Pandora virus…

Natuurlijk is het verschrikkelijk wat er in de wereld aan het gebeuren is. Er waart een nieuw virus rond; Het Corona virus. Waar gaat dat heen? Wat staat ons allemaal nog te gebeuren? Hoeveel slachtoffers gaan er vallen? Laten we hopen dat het spoedig onder controle is, zodat we weer verder kunnen met ons mooie leven…

Een ander virus is op onze club nog net niet uitgebroken: het Pandora virus. Er zijn in onze club op dit moment drie gevallen van bekend. Jan Uit Dokkum had al een Pandora. Ik vond dat een mooi ding en zocht een nieuwe trainer voor de school. Kocht er dus ook een. En recentelijk kocht Bas uit Zwaag er ook een…

Het is een mooi vliegtuig van Motion RC uit Breukelen. En 4 in 1… Dat betekent, dat hij op te bouwen is in vier uitvoeringen: als hoogdekker met neuswiel, hoogdekker met staartwiel, laagdekker met neuswiel en laagdekker met staartwiel. Alles bonus kun je ook nog grote terreinwielen monteren. Dus geen vier, maar vijf uitvoeringen in één doos. Alles zit er bij. Een goede keus dus…

Vier, nee eigenlijk vijf verschillende uitvoeringen in één doos…

Nu eens een keer ter afsluiting een filmpje (3 minuten) van Bas en mij, met de Pandora  (en de We Can Fly) in de hoofdrol:

Ondanks het vele slechte weer heb ik deze maand toch alweer 172 vluchten gemaakt…

Rij, film en Pandora voorzichtig!

Blog 22, 27 januari 2020, 16.20u

Modder, modderen en aanmodderen…

Het valt me op hoe stil het is bij de vliegschool. Op dit moment heb ik maar één cursist. Wel zo rustig, want dan kan ik mooi andere dingen doen, lekker aanmodderen… Ook in de club is het erg rustig. Er wordt bijna niet gevlogen. Behalve door mij dan. Dat er verder weinig wordt gevlogen heeft waarschijnlijk alles met het weer te maken. Want dat nodigt niet bepaald uit om naar buiten te gaan… Vorige week donderdag belde Roel nog wel dat hij wilde komen vliegen, maar toen was ik net onderweg met mijn boot om te gaan watervliegen (zie blog 21). Net toen ik me dus afgelopen zaterdag realiseerde dat het zo stil is, kreeg ik een app van Bas. Hij wilde zondag 26 januari komen, als dat goed was… Dat wás goed, Bas was welkom nadat Gonnie en ik onze wandeling voor de gezondheid hadden gemaakt. Meer over vliegen met Bas in een volgende blog…

Maar modder dus. Het vele natte weer heeft zijn sporen op het veld achtergelaten. Is het in het zuiden van het land naar men zegt nog steeds te droog, hier in Friesland zeker niet! En dat is te zien, én aan je benen te voelen, als we naar ons mooie veld lopen; de boer heeft met zijn zware machines een waar maanlandschap gecreëerd.

Moeilijk om daar voorbij te komen! Hoge schoenen of laarzen en zoveel mogelijk over het gras, dan gaat het. Gelukkig is dat wellicht spoedig voorbij. Het wordt bijna lente en dat zal al veel schelen. Bovendien wil de nieuwe eigenaar van de boerderij een nieuw pad aanleggen. Via een andere en kortere route. Wat ook veel oplost. Maar als we eenmaal op ons veld zijn en aan de slag kunnen met onze mooie hobby, dan is alle ellende snel vergeten…

Maar als we eenmaal op ons veld zijn dan is alle ellende snel vergeten…

Modder. Daar kan je ook mee gooien. Ik doe daar niet aan mee, geciviliseerd als ik ben. Of denk te zijn. In plaats daarvan ben ik destijds uit het bestuur van de vakbond gestapt, en heb ik een eigen modelvliegschool opgericht. En zelfs een eigen vliegclub. Het succes van dit alles zal wel weer tot nieuwe modder leiden… Ze kunnen blijkbaar ook niet zo goed mikken, want zelf merk ik bijna nooit iets van naar mij gegooide modder. Ik hoor dat doorgaans van anderen.

Modderen. Dat zie ik vaak tot mijn verbazing lijdzaam aan. Mensen modderen wat aan, als het gaat om de edele ‘kunst’ van het modelvliegen of zo. Jongens hallo, helemaal niet nodig! De kennis is hier hoor! Je hoeft alleen maar even ‘aan te kloppen’ om alle hulp gratis te krijgen…

Aanmodderen. Maar blijf vooral aanmodderen. Als je dat wil. Het is maar een hobby en jij bepaalt zelf hoe je die uitvoert. Verwacht alleen niet dat ik eeuwig doorga met het gratis lesgeven. Op een gegeven moment zal ook ik er genoeg van krijgen en dan moet je een ander zoeken. Durf te wedden dat die niet een twee drie te vinden is. Dus als je wat van me wil, wacht dan niet te lang.

En ik? Ik blijf ook maar wat aanmodderen en vlieg dagelijks lekker door. Ondanks het nog steeds vaak slechte weer deze maand januari, heb ik deze maand toch alweer 168 vluchten genoteerd.

Rij, modder en vlieg voorzichtig!

Blog 21, 24 januari, 17.30u

Rust en ruimte…

‘Rust en ruimte’, dat had de makelaar in de brochure gezet, toen we hem opdracht gaven om ons vorige huis te verkopen. Dat is alweer 12 jaar geleden… Het huis werd na de eerste bezichtiging al verkocht, maar de koopster kreeg de pegels niet rond. Een jaar later flikte ze dat nog een keer, maar toen hield ze zich ook niet aan het koopcontract. En dat heeft haar een mooie som gekost. Maar ons nog meer, omdat de crisis er overheen kwam. Zo zaten we zomaar een aantal jaren met twee huizen. Zoals altijd komt uiteindelijk alles goed en hebben we nu weer rust en ruimte. In onze geest en in (en rondom) ons prachtige nieuwe huis…

Waar het in de winter ook heel rustig is, en met heel veel ruimte, is op het water. Met name in de winter heb je daar het rijk alleen. Daarom is het logischer dan het op het eerste gezicht lijkt, om juist in de winter te gaan watervliegen. Je kunt met de boot gaan liggen waar je wil, want er is toch niemand. Door een gesterkt hogedrukgebied zou er gisteren bijna geen wind zijn. Ik zag dat aankomen en plande een dagje watervliegen. En zo ging ik gisteren lekker met de boot op pad om een aantal van die watervluchten te maken. Goed voor de boot ook, want op die manier loopt ie elke maand wel een keer… Eerst even drie kwartiertjes lekker varen en dan in de rimboe aanleggen om in alle rust mijn ding te doen. Ver van alle geruis en de gekke drukte. Ik was om een uur ’s middags ter plaatse. Meteen een paar vluchten met mijn Supercub LP 1 op floats, mijn Beaver op floats, mijn Icon A5 vliegboot en de micro Carbon Cub SS op floats. Dan lekker een warme bak koffie maken voor bij de boterham en even binnen uitrusten.

Dit ritueel werd een paar maal herhaald en het was tussendoor goed uitrusten in de kajuit. Overigens was het helemaal niet koud, maar ik had voor de zekerheid toch maar een lange broek aan gedaan, ha, ha! Tussen de vluchten door app-te ik er lustig op los met clubleden. Uiteindelijk maakte ik mijn laatste vlucht, de zeventiende van de dag, na zonsondergang. Zo heb ik nu ook een watervlucht in de schemer… Altijd spannend of de motor start, zeker als het al donker is. Maar hij deed het natuurlijk, want hij is kort geleden pas gereviseerd. En dan in het donker de weg naar huis vinden door de nu smaller lijkende vaarten, spannend…

Een mok warme koffie en de vloot van vandaag. Per app verstuurde foto’s naar de clubleden…

Vandaag ging ik weer naar de rust en ruimte van ons veld, waar zich trouwens een spectaculaire update van ‘Ree watch’ voordeed! Normaal lopen er drie reeën in de buurt van ons veld. Toen ik er vanmiddag rond een uur of drie aankwam, zag ik er vier bij elkaar! Ik wist niet wat ik zag. Dus tóch… Maar het werd nog gekker: toen ik nog eens goed keek, telde ik er zes! Een verdubbeling van het altijd gedachte aantal dus…

Ondanks het vele slechte weer deze maand januari, heb ik deze maand toch alweer 143 vluchten gemaakt. En genoteerd in mijn logboek. Want ik houd alles goed bij!

Rij, rust, ruimte, app en vlieg voorzichtig!

Compilatie van mijn avonturen op het water:

Nog meer avonturen op (en in) het water…

Blog 20, 11 januari 2020, 13.38u

Lucky shot…

Gisteren kwam Richard bij mij. Om te praten over de agenda 2020 van onze vliegclub. Hij is namelijk de secretaris en ik ben de voorzitter. Komende zaterdag komt de activiteitencommissie bij elkaar om de komende club- en feestdagen te gaan invullen. We hebben ook onze gedachten uitgewisseld over het maken van videootjes van he vliegen. Een hobby in een hobby van ons beiden. Daarbij heb ik al veel van Richard geleerd. We bespraken de mogelijkheden van diverse gratis editprogramma’s, zoals Shotcut, Windows Movie Maker en Windows Video Editor. En we oefenden er op. Dat alles onder de mooie klanken van de super CD The Division Bell, van Pink Floyd. Ook Richard is een fan, zoals ik in december in zijn man-cave ondervond. Voor mij is Richard een hele fijne vent dus en ook heel goed gezelschap…

Uiteraard werd er ook gevlogen. Richard met zijn nieuwe filmdrone en met zijn HK Skipper. Ik met mijn relatief nieuwe Pandora, uitgerust als laagdekker met neuswiel. Zoals ik het graag heb…

Richard begon mijn kist met zijn drone te filmen, en ik vloog lekker mijn rondjes. De eergisteren in blog 19 genoemde 32 vluchten deze maand zijn inmiddels alweer opgelopen tot 44…

Toen Richard klaar was met filmen (ik ben als altijd benieuwd naar het resultaat), pakte hij de Skipper ter hand. En al gauw kwam hij op het idee om er waterlandingen mee te gaan maken. Ik maande hem tot voorzichtigheid, want bij een ongelukje op het water zouden we geen gelegenheid hebben om het toestel te bergen. Het water is koud, héél koud… Maar hij weet wat hij doet, dus geen zorgen. Hij vroeg of ik zijn waterlanding wilde filmen. Aanvankelijk antwoordde ik dat we dat een andere keer zouden doen, met een goed plan. Maar het licht was zó mooi, dat ik snel mijn vrij nieuwe Galaxy A50 Android (mijn eerste smartphone, jawel, ik ben een beetje traag!) pakte en meldde dat ik er klaar voor was. Richard liet weten eerst een nieuwe accu te willen plaatsen. Nee, niet nu! Want het ziet er optimaal uit! Hij stemde in voor nog één landing op get water en was al op de aanvliegkoers. Ik zette de telefoon snel op Video opnemen (ook voor de eerste keer) en gooide alle kennis en ervaring in de strijd die ik heb opgedaan in 50 jaar (vak)fotografie. Mijn ‘eerste’ beroep, dat ik ‘gelukkig’ nooit heb hoeven uitoefenen. Het ging als vanzelf. Een ‘lucky shot’ van 17 seconden. Achteraf vind ik het een van de mooiste opnamen die ik ooit heb gemaakt.

Zo mooi. Al tijdens het filmpje hoor je me twee keer euforisch uitroepen: “Prachtig, prachtig…”. Vlug een muziekje eronder en in recordtijd stond het op mijn beide websites en op Facebook. Het liet me niet los. Vandaar deze blog. Nou vooruit, hier is hij nog een keer:

Rij, vlieg en film voorzichtig!

Blog 19, 9 januari 2020, 11.51u

Geplaatst op 9 januari 2020 door bjdboer

Blog 18, 25 december 10.00u

Geplaatst op 25 december 2019 door bjdboer

Blog 17, 17 december, 16.53 uur

Geplaatst op 17 december 2019 door bjdboer

Blog 16, 18 november, 01.32u

Geplaatst op 18 november 2019 door bjdboer

Blog 15, zaterdag 16 november 2019, 15.08u.

Geplaatst op 16 november 2019 door bjdboer

Blog 14, dinsdag 5 november 2019

Geplaatst op 5 november 2019 door bjdboer

Blog 13, zondag 27 oktober 01.16u

Geplaatst op 27 oktober 2019 door bjdboer

Over een speciale clubdag, een Fly In en meer.

Zo, dát is een poosje geleden zeg… Je zal wel gedacht hebben: is ie er nog? Jazeker, ik ben er nog. Een stukkie schrijven op je blog, soms komt het er gewoon niet van. Druk met het inschrijven van de nieuwe leden van onze club, nieuwe cursisten van de vliegschool en van alles en nog wat. Tot gras maaien aan toe…

Mijn vliegschool kan onderhand gerust “internationaal” worden genoemd. Want ik heb inmiddels al cursisten gehad uit Canada, Engeland, Polen en België. En nu komt daar binnenkort iemand uit Portugal bij! “Bald’s International Flying Circus”, ha ha…

We zouden het hebben over de speciale clubdag op 31 augustus, zo had ik je beloofd. Nou, dat was een perfect initiatief van onze secretaris Richard. Ter gelegenheid van mijn zo spoedige herstel… We waren met negen personen en daar waren twee dames bij, Janet van Peter en erelid Gonnie. Heel gezellig. Tijdens de koffie begon het geleuter al, over alles wat met modelvliegen te maken heeft. Daarna ging dat natuurlijk verder op het veld. Peter was met zijn Janet helemaal uit Amersfoort komen aanrijden. Hij had een Epsilon motorzwever van vier meter (!) spanwijdte mee, die ik zou invliegen.

Omdat ik meer omhanden had, vroeg ik Richard om dat te doen. Het was een mooi gezicht, zo’n groot ding te zien langs suizen… Jan (81 jaar!) kreeg les van mij en had het naar zijn zin. Hans uit Zeist, Richard uit Leeuwarden, Joost uit Sneek, Jasper uit Ureterp en Ronald uit Heerenveen vlogen lekker zelf en genoten ook volop.

De dames Janet en Gonnie verlieten op zeker moment het veld en kwamen niet veel later over het water aan met onze Hobie trapkajak.

Jasper en Ronald bleven eten en ’s avonds zijn we nog eens gaan vliegen. Helaas maakten we toen de eerste mid-air van onze nog jonge clubgeschiedenis mee: de kisten van Jasper (een Tundra) en Ronald (een Slow Poke) raakten elkaar Head-on en vielen gracieus uit de lucht. Shit happens…

De weken hierna stonden voor mij in het teken van klusjes, veel vliegen en instructie geven. Terwijl de bambi’s toekeken (ree-watch) maakte ik samen met Richard en Joost op 10 september o.a. de 800ste vlucht met de Robbe Air Beaver. En met de HK Trainstar maakte ik op 15 september mijn 12,500ste modelvlucht totaal.

Opeens kwam ik er achter dat ik nog maar drie exemplaren had van mijn handboekje derde druk. Er moest dus ook wat tijd (veel tijd!) worden gestoken in het voorbereiden van de vierde druk. Dat was op 20 september voor elkaar en ik kon het naar de drukker sturen. Dank ook dochter Lydia voor de technische ondersteuning…

Op zondag 22 september hadden we samen met The Eagles een Fly In georganiseerd, te houden op hun veld bij Hieslum.

Al weken tevoren leek het erop dat het heel mooi weer zou zijn en dat kwam ook uit. Pure bluf van mijn kant natuurlijk… De dag werd goed bezocht, ook door negen man van onze club!

Ik sluit deze keer af met de melding dat mijn oude J3 Piper Cub (45 jaar oud!) op 23 september zijn 100ste vlucht (bij mij) heeft gemaakt, dat op die dag ook lid Karol met vriend Toon kwamen om mij te laten beoordelen of ze al aan het helibrevet toe zijn, en dat ik op dit moment al 170 vluchten heb deze maand…

Tot de volgende blog, rij en vlieg voorzichtig…

Blog 11, 2 september 2019, 13.00u. 23 augustus. Alweer vlot was ik aan het vliegen. Mijn eerste vluchten na de week ziekenhuis maakte ik op 20 augustus. Een dag later vloog ik gezellig samen met Richard en Joost, een ‘bestuursuitje’. En dat leverde het mooie filmpje op, dat op de Home pagina te zien is… Ook het geven van instructie pakte ik weer op. Dat is altijd extra zwaar: na een dag lesgeven ben ik altijd helemaal op. En wel omdat ik altijd 200% geef. Oppassen dus… Vandaag komt Dick uit Oldehove (Gr.) helemaal hier heen voor de eerste lesdag. Na les 1 op de simulator gaan we buiten vliegen met de Trainstar van de school. Een fijne sessie!

24 augustus. Bijna geen wind in de avond. Lekker met de Robbe Air Beaver (land uitvoering) zeven vluchten gemaakt, waarvan twee nachtvluchten…

25 augustus. Gonnie en ik wilden eigenlijk gisteren al met de boot gaan watervliegen, maar we dachten dat het nog te druk zou zijn. Vandaag, zondagavond, leek ons dus beter. Maar dat viel tegen! Nog veel bootjes en onrust op et water… We vonden een vrije steiger en ik liet de Air Beaver (uitvoering als watervliegtuig, ik heb er dus twee) op. Een perfecte start. Na het trimmen wilde ik gaan zitten en keek ik naar mijn krukje op de steiger, omdat ik met mijn operatiewond beslist niet in de plomp wilde vallen. En toen ik weer op keek zag ik mijn Beaver met 90 graden helling en nose down 10 meter naast  onze boot te pletter slaan! De vleugels hingen er raar bij en er dreven bij het wrak vijf onderdelen rond. Andere mensen met een rubberbootje hielpen alles te verzamelen. K*T! Hierna heb ik nog twee geslaagde vluchten gemaakt met andere watervliegtuigen, voor het zelfvertrouwen, ha,ha… Met de Icon A5 maakte ik een vlucht van ruim 13 minuten en met de Supercub LP (op floats, ik bezit drie Cub’s) een van ruim 8. Toen ging  de zon bijna onder en was het tijd om naar huis te gaan. Na twee dagen demonteren, puzzelen en lijmen was de Beaver weer vlieggereed!

26-29 augustus. Weer lekker vliegen (nu op ons veld) tijdens de rustige avond. Ditmaal met de Supercub LP. Zeven vluchtjes, waarvan drie nacht. Heerlijk! Op 27 augustus maakte ik er nog vijf met de Cub, waarvan twee nacht. En zo heb ik deze maand toch alweer 100 modelvluchten… Op de 28ste maakte ik er vier met de Beaver (land uitvoering), waarvan één ver na zonsondergang. Wat zijn die avonden toch fijn. Alleen de reeën laten zich weinig zien… De volgende vijf vluchten kwamen op 29 augustus ’s avonds. In de middag heb ik eindelijk eens een smartphone aangeschaft, dat werd tijd… In de avond samen met Joost vliegen, altijd gezellig…

Op vrijdag 30 augustus zijn Gonnie en ik met de boot een mooie route van vier uur gaan varen. Het was de bedoeling om aan het eind ook te gaan watervliegen. Maar we konden geen vrije plek vinden en het woei nog te hard. Op weg naar huis kwamen we langs ons veld en de wind was afgezwakt. Dus vanuit de boot mijn testvlucht met de herstelde Beaver op drijvers gemaakt, heel grappig. De kist is goed…

Volgende keer ga ik het hebben over de speciale clubdag op 31 augustus, ter gelegenheid van mijn herstel… Tot dan, rij en vlieg voorzichtig…

Blog 10, 23 augustus, 12.06u

Geplaatst op 23 augustus 2019 door bjdboer

Blog 9, 22 augustus, 11.49u. Al een week zat ik tegen mijn volgende blog ‘aan te hikken’. Die zou gaan over mijn belevenissen in het ziekenhuis (en daarna). Maar die blog moet nog even wachten, want vanmorgen kwam er een mooi filmpje binnen (zie Home pagina). Het is gisteren gemaakt door Richard, tijdens het avondvliegen met zijn drieën. Een ‘bestuursuitje’ dus… Het is een  verrassend filmpje geworden en ik vraag dan ook twee minuten van je tijd. Veel kijkplezier, starring Joost, Richard en Bald, © Richard Hooijenga

Blog 8, 10 augustus, 23.55u.

Ree Watch en meer…

Ooit hadden we volgens de overlevering zeven reeën in het gebied van ons vliegveld lopen. Maar de laatste jaren zagen we er nog maar twee. En dit jaar zagen we er telkens maar een… Ik werd al een beetje boos op de jager, terwijl ik niet eens wist of hij er iets mee te maken had… En wat schetst mijn verbazing? Van de week zag ik er ineens drie! Twee ouders met een kalf, zoveel was duidelijk! Meteen mijn lief gebeld en die kwam ook even kijken. Wat is het toch mooi om te staan te vliegen, terwijl een honderdtal meters verderop die dieren rustig staan te grazen. Ook vanuit mijn huis kan ik ze vaak zien, vanmorgen nog. Maar nu was het alleen pa. Ma en de kleine hielden zich verscholen in het riet langs de vaart…

Afgelopen dinsdag kwam er een zekere Kees helemaal uit Stadskanaal voor voorlichting te krijgen over de vlieglessen. Dat was gezellig en ik heb hem goed kunnen helpen. Om 11.00u was hij erbij toen ik een online les moest geven aan Frans in Limburg, Kees kon mooi meekijken hoe zoiets in zijn werk gaat… Vrijdag kwam secretaris van onze vliegclub Richard uit Leeuwarden om een handtekening te zetten en om te vliegen. Het regende echter en daarom hebben we het ledenbestand van onze vliegclub maar eens doorgelicht. Daarna zijn we rond gaan rijden om te kijken naar alternatieve locaties voor een vliegveld. Die avond hebben we allebei gevlogen, maar wel twintig kilometer uit elkaar, zie blog 7.

Vandaag kreeg ik weer twee man voor uitgebreide voorlichting over de vliegschool, de lessen en onze club. Een uit Noord Holland en een uit Groningen. Beiden schreven zich in voor de vliegcursus en een van de twee werd meteen lid van onze club. Tja, voor een tientje tot en met december, daarvoor hoef je het niet te laten… Het leidde mij weer mooi af van de op handen zijnde zware medische ingreep. Rij en vlieg voorzichtig en tot blog 9…

Blog 7, vrijdag 9 augustus, 17.16u. Wat kan het toch raar lopen met een mens! Al een week geleden wilde ik de volgende blog schrijven. Maar er kwam maar niets van terecht. En dat heeft zeker te maken met mijn aanstaande zware operatie. De datum komt nu wel heel dichtbij en ik word er onderhand toch wel een beetje nerveus van… Hoe dan ook, nu zit ik mijn stukje aan elkaar te breien. Dank voor de nieuwe volgers van deze week: Frans, Richard en Gonnie! We gaan het hebben over drie warbirds, een (motor)zwever, een ouwe Piper en nog veel meer…

Zaterdag de derde augustus wilde Ronald weer eens komen vliegen, altijd gezellig! We spraken af om 12.00u, en niet zoals gebruikelijk om 11.00u. Zodoende kon ik eerst nog even naar de kapper. Ronald was op tijd en tegen middernacht moest ik hem wegjagen…

De wind zou precies in de beste startbaan staan die we hebben, dus ik had dagen tevoren al besloten om mijn warbirds eens in te zetten. Nou, dat was me wat… De Spitfire, die al sinds eind 2017 niet meer had gevlogen, was prima te starten vanaf de baan en te landen in het gras, met de wielen op. Ik ga straks verder, maar publiceer alvast. Want ik moet nu eerst eten. Later vandaag wordt deze blog dus af gemaakt, tot dan.

18.55u. Zo, heerlijk getafeld! Maar ik ga nog niet verder met deze blog. Het is namelijk ineens droog na een hele dag regen. En dat betekent, je weet het wel, dat ik nu eerst ga vliegen. Tenslotte draait daar alles om! “Later…”

19.04u. De spullen om te vliegen staan klaar, maar het waait toch nog vrij fors. Rond acht uur word de wind minder, zodat ik nu nog een stuk kan typen. Waar waren we gebleven? O ja, de warbirds. Die Spitfire was dus zonder problemen op ons veld met de smalle startbanen te vliegen. Hoe anders was dat met de Mosquito en de Stuka… Van deze laatste had ik al eens een wielpoot met epoxy gelijmd. En die poot brak al bij de eerste landing spontaan af… Na de eerste paar vluchten van de dag gingen we thuis lunchen. Omdat ik al best wel moe was, zijn we een paar uur thuis gebleven, En zo waren we er onverwachts live getuige van dat onze Max in Hongarije zijn eerst pole position pakte… Na deze super kwalificatie gingen we er weer op uit. Om er achter te komen dat ook de Mosquito niet geschikt is voor ons veld. Of vice versa natuurlijk: bij de landing in het gras met wielen op brak spontaan een propeller af…

Na het avondeten met Ronald, patat met frikandel en kroket, nam ik de Carat 2000 motorzwever mee. Ik had er al de derde regelaar in, van 30 via 40 naar 60 Ampère. En nog steeds maakt de motor een raar geluid. Dat ligt dus vast niet aan de regelaar maar aan de motor zelf… De drie nog volle accu’s voor de Stuka heb ik zondagmorgen leeg gevlogen met de ouwe Piper. Het gele ding is al meer dan 45 jaar oud, maar vliegt nog goed. Heeft bij mij alweer 97 vluchten, de 100ste komt er dus aan… De zondagmiddag zat ik voor de tv. Max reed lang aan de leiding en werd met totaal versleten banden toch nog knap 2e. ’s Avonds heb ik mijn Robbe Air Beaver nog uitgebreid uitgelaten, zodat mijn maandtotaal voor augustus al op 30 vluchten kwam. En het was pas de 4e van de maand…

Op maandag 5 augustus maakte ik zes vluchten, verder weinig te melden. Dinsdag 6-8 kwam er iemand helemaal uit stadskanaal voor voorlichting over onze vlieglessen. Ik heb hem goed kunnen helpen en die avond vloog ik met harde wind nog vier keer.

Nu is het bijna 19.30u. Even het nieuws kijken en dan vliegen, Tot later…

00.26u. Het is eigenlijk alweer zaterdag 10 augustus. Vanavond heb ik nog zeven lekkere vluchten kunnen maken. Ik was er ook getuige van hoe de boer in no time een paar greppels maakte met zijn trekker. Hij had water op het land gepompt tegen de vele muizen. Maar er lag teveel water op en nu hebben we verse greppels in ‘ons vliegveld’, ha.ha… Ik houd er voor nu mee op en beloof morgen of uiterlijk zondagmorgen met mijn volgende blog te komen. Rij en vlieg voorzichtig!

Blog 6, woensdag 31 juli, 23.00u. De maand juli ging als een nachtkaars uit: net toen het vanavond droog was en ik wilde gaan vliegen, zag ik de jager met zijn geweer en hond het vliegterrein oplopen. Medische problemen heb ik al zat, dus een schot hagel in mijn bast zie ik niet zitten…

Ik wilde een nieuwe We Can Fly gaan invliegen, die al een paar jaar in de doos klaar staat. Het is de laatste die ik heb (nee, eigenlijk is hij van de vliegschool), en op internet kon ik vanmiddag ook geen nieuwe meer vinden. De reden dat ik deze kist in elkaar heb gezet, is de crash vanmorgen van zijn voorganger, de Sensei FS. Het was windkracht vier met harde vlagen. Ik had beter moeten weten, maar ging toch vliegen. Vier minuten en 10 seconden in de vlucht maakte ik een doorstart. Het toestel maakte een rol naar rechts en dook toen naar beneden: gas dicht en hopen… Maar de schade was aanzienlijk. Na de eerdere crash op 20 januari (al bij zijn 27ste vlucht), vond ik de romp nu niet meer herstelbaar. Nu was het weliswaar vlucht 103, maar er rustte geen zegen op dit mooi bestickerde exemplaar.

Resultaat op 20 januari van niet opletten tijdens een vliegles aan een oud collega…

Op 20 januari crashte het toestel omdat ik als instructeur niet oplette. Ik had twee oud collega’s op bezoek en dacht dat die wel een beetje konden vliegen, niet dus. We stonden te lullen over vroeger en voor ik het wist vloog de Sensei laag op de kop, ingrijpen baatte niet. Nu vandaag dus die rol en duik. Maar wat was nu de oorzaak? Omdat ik niet zo geloof in storingen, denk ik een vliegerfout. Maar bij het modelvliegen hoor je de meest gekke oorzaken van crashes. Van storing tot aardstralen, maar nooit ligt het aan de piloot. Dus dan nu maar mijn reden waarom ik vandaag een crash had: twee uur later zag Gonnie dat ik mijn T-shirt binnenste buiten aan had! Dat moet wel de oorzaak zijn geweest, voila…

Overigens heb ik een voorlopige datum voor mijn operatie, en een heleboel heftige info (waar ik niet goed van word).

Dat gaat er binnenkort weer ongeveer zo uitzien, maar dan nog erger. Deze foto is van begin juli, toen ik er ook in lag. Aan de ‘laadpaal’, een infuus met antibiotica.

Morgen maar eens zien of ik de eerste vluchten van augustus kan maken. Want we gaan gewoon door en niet bij de pakken neerzitten! Even de We Can Fly goed invliegen en de cursisten kunnen weerkomen… Rij en vlieg voorzichtig!

Geplaatst op 29 juli 2019 door bjdboer

Blog 3, 22 juli 2019. Tja, wat valt er over vandaag te bloggen… Door de best wel harde wind kon ik vandaag eigenlijk niet vliegen. Dan maar de voorbereidingen voor de demo later deze week afgerond. Maar wat was ik weer moe… Ik hoop dat ik nu toch spoedig onder het mes kan…

Vanavond viel de wind weg. Maar toen zat ik net lekker met goede vriend, cursist en clublid Dio bij de tuinhaard… Zo moe dat we toch maar niet zijn gaan vliegen. Want daar komt deze week nog genoeg gelegenheid voor…

Na de nodige drankjes en sterke verhalen zijn we nog even lekker in de jacuzzi gegaan. Ook daar weer de nodige sterke verhalen!

Morgen gaat mijn laptop een paar dagen ‘aan de wandel’. Ik hoop dat ik aanstaande vrijdag weer online ben. Tot dan en rij en vlieg voorzichtig.

Blog 2, 21 juli 2019. Net thuis van zes heerlijke modelvluchten met de Robbe Air Beaver! De wind was helemaal weg gevallen en het was weer genieten…

Zo ben ik deze maand alweer boven de 100 vluchten uitgekomen… 

De kleinkinderen lagen al bijna twee uur op bed, maar ze sliepen nog niet. Smoesjes dat het te warm was… Gelukkig werd het na een kleine toespraak va opa en oma snel stil… Ze waren ook moe van alle leuke dingen die we met ze hebben gedaan. Omdat de wind de hele dag toch te hard was om te vliegen, en omdat we het leuk vinden (!), hebben we van alles met de kinderen ondernomen: vissen (en allebei vangen!), met opa op de (trap)kajak, zwemmen. in de jacuzzi en met de boot varen. Na zelf gestuurd te hebben zitten ze nu op het dak van de boot terwijl we het clubhuis naderen…

Tot morgen, rij en vlieg voorzichtig! !

Blog 1, 20 juli 2019. Eindelijk kon ik me er toe zetten! Omdat ik al een aantal trouwe volgers heb, hoeveel weet ik (nog) niet precies, was ik al een poosje van plan om een blog te beginnen. Maar het kwam er maar niet van… Ziekte, een paar ziekenhuisopnames binnen korte tijd, te weinig energie…

Totdat ik eerder vandaag zag dat er weer een volger bij was gekomen. Nu moest ik het maar eens gaan doen. Ik zal proberen om regelmatig een stukje over mijn belevenissen te schrijven. Dat zal in het begin nog niet meevallen, omdat mijn medische toestand nog niet is verholpen. Maar vooruit, daar gaan we met een beginnetje!

Nadat ik de eerste week van deze maand juli weer in het ziekenhuis had gelegen (voor de tweede keer sinds mei en voor de vierde keer in twee jaar), heb ik deze maand tot nu toe alweer 96 modelvluchten gemaakt. De vaart zit er zoals gewoonlijk alweer goed in…

We keken er al weken naar uit, en vandaag was het zo ver: de kleinkinderen kwamen logeren! Ze waren eerst met mijn dochter Kim en mijn lieve vrouw Gonnie naar en flora- en faunapark geweest en ik kon niet mee: weer geen energie. Ik weet nu wat het is als mensen langdurig ziek zijn… Ik bracht de dag door met het repareren van mijn vliegtuigen (voor een demo volgende week) en maakte één proefvlucht tussen de buien door, bij windkracht vier. Meer niet, want op schade zit ik nu niet te wachten… Het oude beestje vliegt weer goed, met windkracht 4…

Toen wilde ik aan dit verhaaltje beginnen, maar ik was alweer doodop. Dan maar naar de bergetappe van de tour kijken: die Kruiswijk doet het goed zeg!

Rond vijf uur kwam het luidruchtige gespuis aan en na het eten ging dochter Kim naar huis. We hebben de kleine engeltjes tot maandag voor onszelf! Voor het slapen gaan nog even in de jacuzzi en dat golfde al nooit tevoren. En dan tussen de meisjes in op bed een verhaaltje verzinnen: ik vertelde hetzelfde dat ik ook aan mijn dochters heb verteld toen zij 8 en 6 jaar waren…

Morgen ga ik verder met de voorbereiding op de vliegdemo van volgende week. Tot de volgende keer, rij en vlieg voorzichtig.

Een waanzinnig record…

Geplaatst op 29 mei 2019 door bjdboer

2018, oh what a year… 

Tjonge, wat was 2018 een jaar zeg! Mooi en warm weer zoals we in 300 jaar niet hebben gehad, en dat tot en met de laatste dag…

Er zijn heel veel cursussen voltooid en brevetten gehaald. Maar ook mijn eigen modelvliegerij mocht er zijn. Eerst haalde ik in juni mijn KNVvL brevet A Heli. Dan maakte ik op 22 juli de 10.000 modelvluchten vol (gemiddeld meer dan 8 minuten per vlucht). Dat was tevens mijn 1000ste vlucht met een modelhelikopter…

Op 24 december haalde ik het totaal van 11.000 modelvluchten en op 29 december maakte ik mijn 10.000ste vlucht met vleugelvliegtuigen. Ik sloot het jaar af met een absoluut jaarrecord van 2535 modelvluchten, een astronomisch aantal dat ik waarschijnlijk nooit meer zal verbeteren. Denk je eens in: dat is gemiddeld 6,9 vluchten op ELKE dag van 2018. Vakantie, andere verplichtingen en vaartochtjes moeten er nog vanaf…

Als klap op de vuurpijl (hoe toepasselijk) was het op oudjaarsavond geschikt weer om te vliegen. Maar dan ook net! Er was geen maan en er stond een westenwind kracht 3 á 4. Eigenlijk teveel, maar we zijn toch maar naar het veld gegaan. En daar bleek het mee te vallen. Na een goede vluchtvoorbereiding ben ik om 23.56u gestart met mijn Supercub LP. Om middernacht barstte het vuurwerk los en had ik mijn doel bereikt. Nog 5 minuten en 20 seconden lekker boven dat vuurwerk gevlogen en toen in het nieuwe jaar een goede landing gemaakt…

Onze kinderen belden traditioneel op en Gonnie belde nog met haar oude moedertje (91)…

Het was een jaar om nooit te vergeten!